Στην 75η επέτειο ολοκαυτώματος των δυτικών χωριών του Δήμου Ιεράπετρας παρευρέθη ο Δήμαρχος Ιεράπετρας κ. Θεοδόσιος Καλαντζάκης.
Στην εκδήλωση, την οποία συντόνιζαν οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων Ριζας και Γδοχίων κ. Εμμανουήλ Ζερβουδάκης και κ. Ιωάννης Δασκαλάκης αντίστοιχα, παρέστησαν μαζί με πλήθος κόσμου ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, η αντιδήμαρχος κα. Μαρία Ρουμελιωτάκη, ο Βουλευτής Λασιθίου κ. Εμμανουήλ Θραψανιώτης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Λασιθίου κ. Εμμανουήλ Παπαδάκης, ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας Κρήτης κ. Νικόλαος Δασκαλάκης, ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ιεράπετρας κ. Παναγιώτης Καράμπελας, η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Αγίου Ιωάννη κα. Μαρία Σακκαδάκη, εκπρόσωποι της 11ης Μ.Σ.Ε.Π. Ζήρου και εκπρόσωποι του Λιμεναρχείου Ιεράπετρας.
Ακολουθεί η ομιλία του Δημάρχου Ιεράπετρας ως κεντρικού ομιλητή της εκδήλωσης:
«Σεβασμιώτατε
Αγαπητοί εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Αγαπητοί εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων
Αξιότιμοι κύριοι των Ενόπλων Δυνάμεων & των Σωμάτων Ασφαλείας
Κυρίες & Κύριοι
Το ολοκαύτωμα των δυτικών χωριών της Ιεράπετρας από τους Γερμανούς το 1943 υπήρξε ένα θλιβερότατο γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα την τοπική μας ιστορία.
Η ανελέητη μαζική σφαγή ακόμα και αναπήρων γερόντων, ανήμπορων γυναικών και μωρών παιδιών, σημαδεμένη από τη ναζιστική μανία και το μίσος των Γερμανών, συντέλεσε στο να αποτελέσει το ολοκαύτωμα της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας μια από τις φοβερότερες καταστροφές που είδε η Κρήτη καθ΄ όλη την περίοδο της κατοχής της.
Βιάννος, Αμιράς, Βαχός, Κεφαλοβρύσι, Κρεββατάς, Αγ. Βασίλειος, Πεύκος, Κατω Σύμη, Γδόχια, Μύρτος, Μουρνιές, Ρίζα, Μάλλες και πολλές ακόμα περιοχές βρέθηκαν στο έλεος των εκτελέσεων, ζώντας τη μεγαλύτερη ναζιστική θηριωδία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στο νησί μας.
Εκατοντάδες κάτοικοι των παραπάνω περιοχών χάνουν τη ζωή τους σε μαζικές εκτελέσεις, εκατοντάδες κατοικίες και δεκάδες χωριά καταστρέφονται ολοκληρωτικά.
Η ναζιστική μανία εξαπλώνεται παντού το διήμερο μεταξύ 14 και 16 Σεπτεμβρίου του 1943 μη μπορώντας όμως να κάμψει την κρητική λεβεντιά και την αστείρευτη κρητική αντρειοσύνη.
Απέναντι στο θάνατο, τις κακουχίες και τη φωτιά, οι κρητικοί της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας προέβαλλαν πραγματικό ηρωισμό, αντρειοσύνη και παλληκαριά.
Όντας το επίκεντρο και η καρδιά της κρητικής Εθνικής Αντίστασης οδηγήθηκαν με περηφάνια ακόμα και στο θάνατο, όπως αναφέρει μαρτυρία, που βρήκε και καταχώρησε ο ιστορικός της εποχής εκείνης Γιάννης Μουρέλλος στο έργο του «Ιστορία της Κρήτης» :
«Έχω παρακολουθήσει πολλές εκτελέσεις σε άλλες χώρες που έχομε κατακτήσει – αναφέρει μεταξύ άλλων – μα αυτό που συνάντησα στα χωριά της Βιάννου δεν το δα πουθενά. Άντρες και γυναίκες αντίκριζαν τον θάνατο ψύχραιμα και στήναν το κορμί τους περήφανα μπροστά στις κάνες των τουφεκιών. Μήτ’ ένας τους δεν έκλαψε, μήτ’ ένας τους δεν ζήτησε οίκτο ή χάρη»
Προβάλλοντας γενναιότητα και περηφάνια, άνδρες, γυναίκες ακόμα και παιδιά έζησαν περήφανα ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ηρωική επαρχία της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας το Σεπτέμβρη του 1943 αντιστάθηκε όσο λίγοι στο φασισμό, στέλνοντας ένα ηχηρό διαχρονικό μήνυμα.
Με αντρειοσύνη, πραγματικό ηρωισμό και παλληκαριά οι ήρωες των Δυτικών Χωριών της Ιεράπετρας απάντησαν στις βάρβαρες και απάνθρωπες ενέργειες των Γερμανών.
Με αντρειοσύνη, πραγματικό ηρωισμό και παλληκαριά ας απαντήσουμε και εμείς σήμερα στις προκλήσεις των καιρών.
Ας αντισταθούμε σε κάθε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας!
Ας τιμήσουμε την ιστορία μας, έχοντας πρότυπα μας τους ήρωες του παρελθόντος!
Ας κρατήσουμε ζωντανό το παράδειγμα της Εθνικής μας Αντίστασης!
Ο μαύρος Σεπτέμβρης της τοπικής μας ιστορίας, ο μήνας του πόνου, του πένθους και της θλίψης για τα καημένα χωριά ας αποτελέσει αφορμή περισυλλογής και περίσκεψης, διδάσκοντας μας τον διαχρονικό αγώνα που πρέπει να καταβάλλουμε ως Έλληνες για να προασπίζουμε τα εθνικά μας ιδανικά.»
