Ο ιπτάμενος - ποιητής, ο μηδενιστής της βαρύτητας, ντύνει με μαντινάδες τα σύννεφα και ανοίγει δρόμους στους ουρανούς, που όλοι μας ονειρευόμαστε, όλοι μας ταξιδεύουμε, όλοι μας θέλουμε να πιάσουμε απο μικροί.
Ο Μανόλης Καρυωτάκης ξανασμίγει με τα πουλιά, και μαζί του φέρνει και φίλους για να τους κάνει συνοδοιπόρους στο όνειρο.
Μικρά λογάκια που κρύβουν και ξεδιπλώνουν αλήθειες γράφει.
Μαντινάδες τις λένε κάποιοι. όνειρα κάποιοι άλλοι, σκόρπιες λέξεις ίσως, που όμως δεμένες μεταξύ τους με συναίσθημα, με μοναξιά με παρέα και με ψυχή παντρεύουν και ενώνουν.
Γιατί ο Μανόλης θέλει να ενώσει τον κόσμο, που απο ψηλά τον βλέπει μικρό και απο κοντά τον κάνει μεγάλο.
Τον γνώρισα πρίν απο λίγους μήνες στο Ράδιο Κρήτη στα πλαίσια μιας συνέντευξης που παραχώρησε στον Γιάννη Λιονάκη.
Στις εγκαταστάσεις του σταθμού έμελλε να έρθει με τον κοινό μας φίλο Νίκο Μακαρώνα και η γνωριμία μας έγινε πιο γρήγορη, και πιο φιλική.
Όχι ότι ο Μανόλης δυσκολεύεται στην επικοινωνία και στην προσέγγιση με τους συνανθρώπους αλλά ο Νίκος Μακαρώνας με την συνταγή που και αυτός κατέχει καλά να χρησιμοποιεί για να σμίγει Ανθρώπους, συνετέλεσε να γίνει η γνωριμία διαφορετική.
Μου χάρισε τα βιβλία του και τα υπέγραψε άσχετα ότι ήταν μελετημένα για αλλού.
Το ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ και ο συντάκτης του άρθρου ( Αντώνης Γενναράκης ) επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μανόλη Καρυωτάκη και σε 37 λεπτά συζήτησης ένιωσα ότι ένας ιπτάμενος που γνωρίζει καλά τους αιθέρες και τα ύψη με προσγείωσε για τα καλά στην γή των ονείρων μου, των σκέψεων μου και των συνανθρώπων μου.
Να μιλάμε αδέρφι στον ενικό μου είπε, χάρηκα που σε ξανά ακούω και μετά - χαράς να σε ξαναδώ μου είπε με το καλημέρα της επικοινωνίας μας.
Με αφορμή την παρουσίαση των βιβλίων του στο Ηράκλειο ζήτησα να μιλήσουμε και ο Μανόλης πρόσχαρα μου ξεδίπλωσε πτυχές του αλλά πρωτίστως λέξεις.
Η μία λέξη έφερε την άλλη, χωρίς πλάνο ερωτήσεων αλλά με θύμησες, με συναίσθημα με διάθεση, κατέβασε απο τους ουρανούς του, την ασήκωτη μοναξιά του κόσμου που χαζεύει απο ψηλά, και τις αγαπημένες του λέξεις που τις παντρεύει και τις σάζει μαντινάδες, μου την μοιράστηκε, μου την χάρισε, μου την ξεκλείδωσε και στο τέλος μου επέτρεψε να καταλάβω ότι δεν είναι δικιά του ( η μοναξιά ) αλλά όλων μας, που και πού !
Ένα θεριό είναι η μοναξιά... αλλά και 2-1 ίσον μηδέν
Το μυαλό απο την μιά που υπολογίζει τα πρέπει ενός κόπτιτ στους αιθέρες σαν επαγγελματίας ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, και ο πολλαπλασιαστικός, αφαιρετικός, και προσθετικός τρόπος ( ταξίδι ) απο την άλλη που ο Μανόλης αποδεικνύει στις γήινες στράτες του.
Το πάντρεμα απαντάει ο Μανόλης γίνεται αναγκαστικά.
Επαγγελματικά όταν είσαι εκεί πάνω είσαι μοναχός, θα πρέπει να αναθεωρήσεις αξίες, φίλους, χρήσιμα, άχρηστα, και να το κάνεις μόνος σου.
Η επιβίωση σου, η ηρεμία σου εξαρτάτε απο εσένα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψεις να το εξετάσεις να το κάνεις πράξη.
Το άλλο το κομμάτι είναι ένστικτο, είναι αγάπη είναι προσφορά.
Πάντα με έκανε χαρούμενο όταν ήμουν η αιτία να κάνω τους συνανθρώπους μου ευτυχισμένους.
Συνεχίζει ο Μανόλης Καρυωτάκης λέγοντας μας ότι αντλεί απο τα θέλω... των Ανθρώπων και προσπαθεί έαν είναι στο χέρι του να τους τα φέρει κοντά τους.
Προσπαθώ μας λέει να αντλήσω και απο τις πίκρες τους, φωτογραφίζοντας τα πρόσωπα τους για να τους προσφέρω την ελπίδα της γέννησης της χαράς μέσα απο την λύπη τους.
Η μοναξιά και η απώλεια μοιάζουν μακρινές αλλά είναι δίδυμες, και στις δύο έννοιες απουσιάζει η αγάπη, όμως αυτός που τις βιώνει παράγει αγάπη συνεχώς.
Με την δική σου αθιβολή η μέρα ξημερώνει...
Έτσι κι αλλιώς πάλι μ αυτή η μέρα τελειώνει.
Ο Μανόλης Καρυωτάκης ρωτήθηκε κάποτε τι είναι ευτυχία για σένα και απάντησε
Να κοιμάσε και να βλέπεις το χειρότερο εφιάλτη που είχες δεί ποτέ
Να ξυπνάς το πρωί , να ανοίγεις τα μάτια σου να συνειδητοποιείς ότι όλα ήταν ψέμματα και να λές αυτό είναι ευτυχία έτσι απλά.
Ο Μανόλης Καρυωτάκης έχει φίλους.
΄Έχει πλούτο που δεν γίνεται αντιληπτός γιατί δεν απαρτίζεται απο ύλη.
Έχει καθαρό βλέμμα, γελάει, σέβεται τις αξίες που υπηρετεί.
Ο Μανόλης δεν έχει σύνορα, ή καλύτερα γκρέμισε τα σύνορα του μυαλού του, μηδένισε τα σύνορα της Γής, τους είδε και τους βλέπει τους Ανθρώπους απο εκεί ψηλά ίδιους.
Ένωσε διαφορετικούς ανθρώπους, που κοινό παρανομαστή τους έκαναν την αγάπη, την εκτίμηση, τον πόνο.
Διαφορετικές καταγωγές συνανθρώπων, διαφορετική μόρφωση, ίσως και διαφορετική κουλτούρα, με άλλες προφορές με άλλες ενδυμασίες, αλλά με ίδιες ματιές ψυχής.
Ο Μανόλης Καρυωτάκης έχει αποκτήσει δεσμούς φιλικούς με Ανθρώπους των Ανωγείων, συνοδοιπόρους βρήκε σε σκόρπιες λέξεις που στις παρέες δένουν, σε ταξίδια με το νού, σε ταξίδια με καλή τσικουδιά και ένα κρασί.
Κατάγομαι μας λέει απο το Καστέλι Πεδιάδας αλλά στα Ανώγεια με κέρδισε, ο τρόπος που εισπράττω αυτά που δίνουν ή ο τρόπος που δέχονται αυτά που τους δίνω.
Δεν έχει σημασία πώς σε λένε αλλά πώς σε προφέρουν, και στα Ανώγεια το εισέπραξα αυτό.
Κι εγώ δεν υπήρξα ποτέ δυνατός...
Αυτό πρέπει να είμαστε, αυτό κάνει ο Μανόλης.
Υπηρεσιακά ο Μανόλης Καρυωτάκης υπηρετεί και συμβάλει στον θεσμό της Ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της σιγουριάς.
Παλεύει για το αυτονόητο, για μια χούφτα 9.000.000 Ανθρώπων.
Μοιράζει απλόχερα την ελευθερία και εκτός υπηρεσίας, όχι σε χαραγμένους αεροδιάδρομους, αλλά σε ανοικτά μυαλά και σε ζωντανές ψυχές που θέλουν να ακούσουν τον ήχο της καρδιάς τους να χτυπά.
Στα χέρια του κρατάει όχι τα όπλα ενός πολεμικού αεροσκάφους αλλά τα όπλα που πολλές φορές είναι πιο επικίνδυνα και πιο δυνατά.
Τις λέξεις που πλέκει και μοιράζει.
Ρώτησα τον Μανόλη τι περιμένει απο την εκδήλωση της Παρασκευής και μου απάντησε, ότι δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο.
Δεν έχω στόχο μου είπε να κάνω πολλαπλασιασμό σε συμμετοχές Ανθρώπων και σε αύξηση πωλήσεων.
Να σμίξω με φίλους, να σμίξω Ανθρώπους, να γίνω αφορμή να γελάσουν, να με αντλήσουν στον πόνο τους, ίσως αυτό θέλω.
Συμβολικά ο Σμήναρχος Εμμανουήλ Καρυωτάκης μας μοιράστηκε την αξία της συγκεκριμένης ημερομηνίας στην ζωή του.
Πιστεύω στον θεό, που υπάρχει εκεί πάνω, στην φώτιση που του ζητάω, στις οδηγίες που μας δίνει φτάνει να θέλουμε να τις ακούσουμε.
Συνεχίζοντας μου λέει. 24 Μαρτίου γεννήθηκα, μια εβδομάδα πρίν απο τα ερχομό μου στη ζωή θα παρουσιάσω τα βιβλία μου, στο τόπο που άνοιξα πρώτη φορά τα μάτια μου και έζησα 2 χρόνια ώς μαθητής Λυκείου δεδομένο ότι στα Χανιά ζώ 28 χρόνια.
Αγαπάω το Ηράκλειο, αγαπάω το χωριό μου το οποίο χαρακτηριστικά λέω ότι είναι το μόνο χωριό με f16.
Άλλος ένας λόγος όπως που αγαπάω πιο πολύ το Ηράκλειο είναι ότι είναι πιο κοντά στα Ανώγεια.
Ποιητικές συμπτώσεις φέρουν κάποιες ημερομηνίες.
16 Μαρτίου 1988 πέταξα πρώτη φορά στον αέρα με αεροσκάφος.
16 Μαρτίου 20 χρόνια μετά γεννήθηκαν οι δίδυμες κόρες μου.
Κλείνοντας την κουβέντα μας αισθάνθηκα ότι ο Μανόλης Καρυωτάκης είναι Άνθρωπος.
Είναι ιπτάμενος, είναι ποιητής, είναι οικογενειάρχης,, πατέρας, είναι ακόμα παιδί, είναι μια ψυχή που δεν την νοιάζει το σώμα, τα ρούχα.
Βλέπει στην ζωή του τους δρόμους, που άλλοτε τους χάραξε αυτός, άλλοτε τους περπάτησε και άλλοτε ίσως του απέφυγε.
Συγκρίνει, φωτογραφίζει με την μηχανή του μυαλού του και ξέρει να γελάει, αλλά και να πληγώνεται.
Ξέρει να μετράει, να ξεχνάει και όχι να σβήνει.
Τον συγγραφέα θα πλαισιώσουν στο πάνελ της συζήτησης και θα μιλήσουν η κυρία Ειρήνη Σπυριδάκη, ο Γιώργος Βιτώρος, ο Νίκος Μακαρώνας, ο Γιάννης Λιονάκης και ο Γιώργης Βρέντζος - Κάτης όπου και μουσικά θα ντύσει την εκδήλωση.
Μια άλλη πτυχή του εαυτού και του ταλέντου μας δείχνει ένας από τους πιο αγαπητούς φίλους των Ανωγείων, ένας άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα και έντονες ευαισθησίες. Πρόκειται για τον Μανόλη Καρυωτάκη, τον πιλότο των f16 που με την κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου του από τις εκδόσεις “Ιανός”, με μαντινάδες και ποιήματα και με τίτλο “2-1=Μηδέν”, καταθέτει στο χαρτί ένα μόνο μέρος του ταλέντου και του πηγαίου αυθορμητισμού του.Ένα βιβλίο γεμάτο με συναισθήματα, πλημμυρισμένο από Κρήτη, αλλά και με έντονες αναφορές στα αγαπημένα του Ανώγεια, στα οποία έχει να επιδείξει μόνο φίλους!
Μάλιστα στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του στα Χανιά βρέθηκαν εκεί αρκετοί φίλοι του με τον Γιώργη Βρέντζο ή Κάτη να είναι στους βασικούς ομιλητές, ενώ εκεί επίσης ο Βασίλη; Σκουλάς, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου Νίκος Βρέντζος και άλλοι καλλιτέχνες και μαντιναδολόγοι όπως ο Αριστείδης Χαιρέτης, ο Χάρης Φασουλάς, ο Στέφανος Χαιρέτης, ο Βασίλης Δραμουντάνης, ο Λευτέρης Μπέρκης, ο Γιώργης Νταγιαντάς, ο Γιώργης Βρέντζος και αρκετοί άλλοι.
Τον Εμμανουήλ Καρυωτάκη τον γνωρίσαμε καλύτερα τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν τότε σε μια συγκλονιστική συνέντευξη του στην ΑΝΩΓΗ, είχε αποκαλύψει ότι διέσχισε με τα πόδια την Εθνική οδό Χανίων-Ηρακλείου και άναψε συνολικά 367 καντήλια στα εικονοστάσια που βρίσκονται κατά μήκος της, για να τιμήσει τα θύματα της ασφάλτου και να στείλει ένα μήνυμα για καλύτερη οδηγική συμπεριφορά, αλλά και στο Κράτος ώστε να φτιάξει καλύτερους δρόμους. Εκείνη η εξομολόγηση του είχε προκαλέσει τότε Πανελλήνια συγκίνηση, ενώ ο Μανόλης έχει τιμήσει ξανά τα Ανώγεια όταν πέταξε πάνω από το χωριό με το μαχητικό f16 για να τιμήσει το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων του Αύγουστο του ’44.
Μάλιστα στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του στα Χανιά βρέθηκαν εκεί αρκετοί φίλοι του με τον Γιώργη Βρέντζο ή Κάτη να είναι στους βασικούς ομιλητές, ενώ εκεί επίσης ο Βασίλη; Σκουλάς, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου Νίκος Βρέντζος και άλλοι καλλιτέχνες και μαντιναδολόγοι όπως ο Αριστείδης Χαιρέτης, ο Χάρης Φασουλάς, ο Στέφανος Χαιρέτης, ο Βασίλης Δραμουντάνης, ο Λευτέρης Μπέρκης, ο Γιώργης Νταγιαντάς, ο Γιώργης Βρέντζος και αρκετοί άλλοι.
Τον Εμμανουήλ Καρυωτάκη τον γνωρίσαμε καλύτερα τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν τότε σε μια συγκλονιστική συνέντευξη του στην ΑΝΩΓΗ, είχε αποκαλύψει ότι διέσχισε με τα πόδια την Εθνική οδό Χανίων-Ηρακλείου και άναψε συνολικά 367 καντήλια στα εικονοστάσια που βρίσκονται κατά μήκος της, για να τιμήσει τα θύματα της ασφάλτου και να στείλει ένα μήνυμα για καλύτερη οδηγική συμπεριφορά, αλλά και στο Κράτος ώστε να φτιάξει καλύτερους δρόμους. Εκείνη η εξομολόγηση του είχε προκαλέσει τότε Πανελλήνια συγκίνηση, ενώ ο Μανόλης έχει τιμήσει ξανά τα Ανώγεια όταν πέταξε πάνω από το χωριό με το μαχητικό f16 για να τιμήσει το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων του Αύγουστο του ’44.
“Μάθε τσ’ ανθρώπους να κοιτάς με τση ψυχής τα μάθια,
να δεις πως ξεχωρίζουνε τα ρόδα από τ’αγκάθια..”
Το βιβλίο του “2-1=Μηδέν” είναι μια ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση στην οποία καταθέτει σκέψεις και μαντινάδες του και είναι το δεύτερο που κυκλοφορεί μετά το πρώτο βιβλίο του πριν δυο χρόνια με τίτλο “Είναι θεριό η μοναξά”. Χωρισμένο σε πέντε ενότητες, ο αναγνώστης θα μπορέσει να διαβάσει για τις ΄Πτήσεις”, τα “Πάθη”, τις “Αναμνήσεις”, τις “Ελπίδες” και τέλος τις “Σκέψεις” του Μανόλη, καθώς όπως αναφέρει ο ίδιος “Το “Μηδέν” είναι ένας ευαίσθητος “σεισμογράφος” που καταγράφει ψυχικούς κραδασμούς. Τουλάχιστον τους δικούς μου..”
Ο Μανώλης Καρυωτάκης ήρθε στο κόσμο τον Μάρτιο του 1970, στο Ηράκλειο Κρήτης. Μικρός είχε αδυναμία τα αυτοκίνητα, αλλά τον κέρδισαν τα αεροπλάνα.
Υπηρετεί στην Πολεμική Αεροπορία από το 1987. Έχει πετάξει 3.200 ώρες πτήσης με διάφορους τύπους αεροσκαφών, με τελευταίο το F-16 Blk52+. Είναι απόφοιτος Ειδικών Σχολείων Επιβίωσης, Πληροφοριών, Ψυχολογίας, Αιχμαλώτων, Διερεύνησης Aεροπορικών ατυχημάτων, Πληροφοριών Ανοικτών πηγών και Ανθρώπινης νοημοσύνης. Ομιλεί τρεις ξένες γλώσσες.
Έχει εκδώσει μελέτη για την ‘Θαλάσσια Επιβίωση’, ‘Οδηγίες Παρουσίασης μαθήματος σε πολλαπλά ακροατήρια’, ‘Μυστικά Αντιμετώπισης Απειλής’. Ποιητικά έργα: ‘Είναι θεριό η μοναξά’ και ‘2 – 1 = Μηδέν ’. Το 1999 τιμήθηκε με διάκριση και Εύφημο μνεία, για την Αριστεία του στην εκπαίδευση Επιβίωσης και στη Σχολή Διερεύνησης Ατυχημάτων στις ΗΠΑ. Στον ουρανό πετάει με το αεροσκάφος του και στη γη με μαντινάδες.
Στο βιβλίο θα βρούμε αφιερώματα στον αείμνηστο ήρωα σμηναγό Κώστα Ηλιάκη, στη φίλη του Βάλια από τα Ανώγεια με το ποίημα “Μαύρη Χιονάτη”, στην οικογένεια. τους φίλους του και αλλού. Του ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο και ο ίδιος να είναι πάντα γερός και δυνατός να συνεχίζει αυτές τις όμορφες “πτήσεις” πάνω από τον ουρανό της Κρήτης και της παράδοσης.
Ένας σπουδαίος άνθρωπος και πιλότος, ο Σμήναρχος Εμμανουήλ Καρυωτάκης θέλησε με αυτόν τον μοναδικό τρόπο να τιμήσει εκείνους που χάθηκαν στην άσφαλτο αλλά και να ξυπνήσει συνειδήσεις ώστε αυτή η μάστιγα των τροχαίων δυστυχημάτων, που πλήττει σε πολύ μεγάλο βαθμό την Κρήτη κάθε χρόνο να περιοριστεί
Ο ίδιος το είχε κάνει τάμα και επέλεξε περπατώντας δεκάδες χιλιόμετρα να τιμήσει δικούς του ανθρώπους αλλά και για όλον τον κόσμο. Οντας ένας σεμνός και ανιδιοτελής άνθρωπος, δεν θέλησε να το αναφέρει πουθενά, ούτε καν στους συναδέλφους του πιλότους.
ΟΠΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΕΙ
«Ξεκίνησα λοιπόν από τις Μουρνιές, περίπου δέκα χιλιόμετρα μακριά από τα Χανιά και πήγα με τα πόδια στο Ηράκλειο κάνοντας περίπου 400 στάσεις στον δρόμο όπου άναψα όλα τα καντήλια που συνάντησα και από τις δυο μεριές του δρόμου.
Αποφάσισα να το κάνω μόνος μου αν και στην αρχή η ιδέα ήταν να την πραγματοποιήσουμε 3 άτομα. Πήρε λίγο παραπάνω χρόνο βέβαια γιατί χρειάζεται προσοχή όταν περνάς απέναντι στην Εθνική οδό αλλά εντάξει, παρά την κούραση και τον χρόνο που χρειάστηκε άξιζε πιστεύω τον κόπο. Σε κάποια κονοστάσια το καντήλι είχα να ανάψει εδώ και 100 χρόνια. Ξεκίνησα την Δευτέρα στις 6.15 π.μ με το πρώτο φως της ημέρας δηλαδή. Δέκα λεπτά για την ακρίβεια μετά το πρώτο φως. Το πρώτο φως είναι 30 λεπτά πριν την ανατολή του ηλίου.
Επειδή είμαι αεροπόρος έχω μάθει να μιλάω έτσι, το πρώτο φως της ημέρας έρχεται 30 λεπτά πριν την Ανατολή. Ξεκίνησα λοιπόν 6.15 έκανα το πρώτο διάλειμμα στην Σκαλέτα μετά το Ρέθυμνο, με τον μετρητή εκεί να γράφει 82.502 βήματα!
Εκεί στην Σκαλέτα έμεινα την νύχτα και ξεκουράστηκα σε μια ξαπλώστρα στην παραλία. Δεν με συνόδευε κανένας αν και δικοί μου άνθρωποι μου είχαν πει να το αναφέρω στα κανάλια, αλλά προτιμούσα να το κάνω μόνος μου χωρίς να ξέρει κανένας ποιος και τι. Ήθελα κάποιος να επισκεφθεί αυτά τα 367 εκκλησάκια και να ανάψει το καντήλι τους. Κάποια από αυτά είχαν να ανάψουν και εκατό χρόνια, να φανταστείτε υπήρχαν εκκλησάκια από το 1940 τότε που ήταν ακόμα χωματόδρομος. “Γνώρισα” 367 ανθρώπους».
