Πραγματοποιήθηκαν χθες τα εγκαίνια της έκθεσης αντικειμένων που αποτελούν δείγμα λατρείας στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η έκθεση ξεκίνησε χθες, Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου και θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, με τίτλο «Ετόλµησα να υµνήσω. O Ελευθέριος Βενιζέλος στη Λαϊκή Τέχνη» και είναι στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Κρήτη, Μία Ιστορία πέντε συν ένας πολιτισμοί».
Τους Ηρακλειώτες καλωσόρισε στην σημαντική αυτή έκθεση η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού – Εθελοντισμού κ. Αριστέα Πλεύρη, ενώ τα αντικείμενα λατρείας στο πρόσωπο του πολιτικού που ξεκίνησε από τα Χανιά είδαν από κοντά ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης, ο Αρχιεπίσκοπός Κρήτης κ. Ειρηναίος, οι Αντιδήμαρχοι Προγραμματισμού, Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Πέτρος Ινιωτάκης, Παιδείας κ. Γιώργος Βλαχάκης, Κοινωνικής Πολιτικής κ. Μαρία Καναβάκη, η Εντεταλμένη Σύμβουλος Δημοτικής Περιουσίας κ. Στέλα Αρχοντάκη.
Όπως επεσήμανε μεταξύ άλλων στο χαιρετισμό της η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Αριστέα Πλεύρη «Γιατί ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν υπήρξε μόνον ο μεγάλος διπλωμάτης, ο πολιτικός που γέννησε μίση, πάθη και ενέπνευσε λατρεία, δεν υπήρξε μόνον ο πολιτικός άνδρας που οραματίστηκε, ξεπερνώντας και τις μεγαλύτερες προσδοκίες του έθνους. Υπήρξε ο Πρωθυπουργός των δύο βαλκανικών πολέμων, ο πρωθυπουργός της οικονομικής, αγροτικής και εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ο μεγάλος κοινωνικός μεταρρυθμιστής. Ο στενός συνεργάτης του, ο σοσιαλιστής Αλέξανδρος Παπαναστασίου, απευθυνόμενος στο Βενιζέλο, δήλωσε κάποτε στη
Βουλή. «Κύριε Πρόεδρε, είμεθα υποχρεωμένοι να υπηρετούμε τα οράματα σας και να προχωρούμεν εις την οδόν που σεις διανοίγετε δια το έθνος.»
Οι δεκαετίες που φώτισε με την παρουσία του το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος, είχαν στιγμές χαράς, μα και στιγμές απελπισίας. Χρόνια ανασυγκρότησης και χρόνια δίσεχτα. Η Θεσσαλονίκη ελληνική, μα και ο διχασμός, οι διαμάχες και τα μίση, μα και η Συνθήκη των Σεβρών, της Ελλάδος των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων. Το σημαντικότερο όμως βρίσκεται αλλού. Η παρακαταθήκη που άφησε σε έναν λαό, που τον ονειρεύεται υπερήφανο, ανεξάρτητο, αυτάρκη, και που δυστυχώς δεν έπιασε τόπο. Βλέπετε η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά δυστυχώς δεν διδάσκει.»
