Το σπίτι στεγάζει τα όνειρα των ανθρώπων και τους αφήνει να το σημαδέψουν με την παρουσία τους. Τους προσφέρει ασφάλεια και προστασία, κρύβει τις μικρές και μεγάλες χαρές τους, ποτίζεται από τα δάκρυά τους και καπνίζεται από τη φωτιά που καίει στην 'οικογενειακή εστία'. Με πέτρα χτίζεται η αγάπη του ανθρώπου για το σπίτι του, το μέρος στο οποίο κλείνοντας την πόρτα, κλείνει και όλον τον κόσμο πίσω του. Αλήθεια, πόσο τρομερό πράγμα είναι να εγκαταλείπεις το σπίτι σου; Πόσος πόνος, φόβος ή απελπισία χρειάζεται για να αναγκαστείς να το παρατήσεις; Ετούτα και άλλα πολλά ερωτήματα έρχονται εάν βρεθεί κανείς απέναντι σε ένα ερημωμένο σπίτι, έναν οικισμό φάντασμα που μιλάει με το δικό του τρόπο για τα περασμένα μεγαλεία.
Περπατώντας ανάμεσα στα γκρεμισμένα λασπωμένα σπίτια που φανερώθηκαν απο την πτώση της στάθμης του νερού στο φράγμα αποσελέμη νοιώθει κανείς οι τόποι να στοιχειώνονται από φαντάσματα. Ακούει τις φωνές των ανθρώπων που έζησαν εκεί, το κλάμα των μωρών που γεννήθηκαν, το νανούρισμα της μάνας, το τραγούδι του ερωτευμένου. Οι άνθρωποι των ορεινών οικισμών πάλεψαν σε όλη τους τη ζωή με τις δυστροπίες της φύσης και κατάφεραν να εξημερώσουν μέρη άγρια και δυσπρόσιτα. Με μόχθο, ευρηματικότητα και υπομονή κατάφεραν πολλά βασισμένοι σε λίγα. Όταν αυτοί οι άνθρωποι πήραν την απόφαση αν φύγουν από τη γη των παππούδων τους είχε πια ωριμάσει μέσα τους η ελπίδα πως αλλού θα ζήσουν πιο ανθρώπινα, αυτοί και τα παιδιά τους. Κατέβηκαν λοιπόν στις πόλεις για να μπορούν να δουλέψουν, τα παιδιά να μορφωθούν, να ξεφύγουν από την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης.
Είχα την τύχη - ατυχία να περπατήσω, να μιλήσω με κατοίκους και να πιώ μαζί τους ένα καφέ όταν ακόμα το χωριό ήταν ενεργό έστω και απο λίγους κατοίκους.
Η δημιουργία του φράγματος έφαγε... το χωριό, και κατάπιε τις αναμνήσεις.
Για δεκαετίες το «φαραωνικό» φράγμα του Αποσελέμη έγινε το «Ιερό Τοτέμ» της αναπτυξιακής ρότας στην ανατολική Κρήτη. Έφαγε ως «καταπιόνας» το τριπλάσιο και βάλε του αρχικού προϋπολογισμού – έχει ξεπεράσει και τα 240 εκατομμύρια ευρώ από τα αρχικά 80 εκατομμύρια. Ε, κάποια στιγμή έφτασε να λειτουργήσει, αν και με πολλές ελλείψεις, ανάντι και κατάντι του φράγματος.
Σαν γέμισε με μια καλή χρονιά χιονιά και βροχπτώσεων, κυρίως όμως «σφραγίζοντας» όλες τις «φλέβες» νερού από το Οροπέδιο προς περιοχές όπως η Πεδιάδα (εκεί άρχισαν τα ξηρικά φαινόμενα),
Μόνο που ο καιρός άλλα είχε κατά νου φέτος. Κάτι οι λίγες βροχοπτώσεις, κάτι ο ζεστός χειμώνας, κάτι η ανομβρία τώρα, το φράγμα μετατρέπεται και πάλι σε μια τεράστια «λασποκολύμπα» αργά αλλά σταθερά. Σε λίγο θα του φέρνουν με βυτία νερό για να γεμίσει τουλάχιστον μέχρι τη μέση. Υπ’ όψιν βέβαια ότι, αν πέσει κάτω από ένα επίπεδο, υπάρχει κίνδυνος «θραύσης»,
Είναι απο τις στιγμές που οι δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά, που οι μνήμες συνεχίζουν να φτιάχνουν μονοπάτια, να βαδίζουν όχι τα πόδια των κατοίκων αλλά οι εικόνες και οι σκιές .
Η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι όμορφη, χαλαρή και ονειρεμένη για πολλούς, αλλά είναι ουτοπικό να απαιτούμε από έναν σύγχρονο οικογενειάρχη να απαρνηθεί τις παροχές υπηρεσιών της πόλης και να ταλαιπωρηθεί με τη θέλησή του για τα αυτονόητα, όπως η υγεία ή η μόρφωση των παιδιών του.
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2011
ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΙΧΕ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
Το Σφεντύλι, κτισμένο σε υψόμετρο 210 μ., αναφέρεται με την ονομασία Sfendigli το 1583 με 78 κατ. (Καστροφύλακας Κ 95). Κατά την παράδοση η μονή της Παναγίας Γκουβερνιώτισσας κτίστηκε από βυζαντινό άρχοντα έπειτα από την απελευθέρωση της Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά. Στην περιοχή της μονής υπήρχαν, κατά την εποχή εκείνη, οικισμοί των οποίων σώζονται τα ερείπια. Ένας από αυτούς ήταν η Γαληνή, όνομα σωζόμενο σε τοπωνύμιο της περιοχής.
Το χωριό Σφεντύλι είναι ένα μεσαιωνικό χωριό με πλούσια ιστορία και περίπου 80 κατοίκους( οι 20 εξ αυτών, κυρίως μεγάλης ηλικίας,λένε ότι δεν πρόκειται να φύγουν και αν θέλουν ας τους πνίξουν) ενώ μέσα στο μέρος που πρόκειται να πλημμυρίσουν βρίσκετε και μια βυζαντινή εκκλησία του 14ου αιώνα με τοιχογραφίες των αδερφών Φωκά( άξιο λόγου ότι ενώ η αρχαιολογία ενώ παρεμβαίνει
για ψήλου πήδημα.. αυτή την εκκλησία φαίνεται ότι την έχει ξεχάσει..).
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2014 ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΙΧΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΦΘΕΙ ΚΑΙ ΒΥΘΙΖΟΤΑΝ
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2016 ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΞΑΝΑ ΕΜΦΑΝΊΣΤΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ