Εδώ στις κοίτες και στις όχθες του Αλιάκμονα, του Αξιού και του Στρυμόνα, όπου τα νερά των ποταμών δρόσισαν τις ελπίδες των γερόντων για τους νέους και των νέων για τη ζωή την ίδια, δίνοντας τον σκληρό αγώνα τους στις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης και των Σερρών, για να κάνουν εύφορη τη γη ικανή να θρέψει και να στηρίξει τα όνειρα τους
αλλά και την καθημερινότητα τους που δεν είναι άλλη πέρα από αγώνα, θυσία, δάκρυ μα και χαμόγελο σε κάθε νέο πλάσμα που γεννιόταν και γεννιέται για να περπατήσει ως Μακεδόνας,
ως Έλληνας με καμάρι στα ιερά χώματα των γονιών του και των παππούδων του.
Αδέρφια μου.
Την ιστορία την γνωρίζουμε όλοι μας, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε για παράδειγμα πως η υπόθεση της άλωσης της Μακεδονίας είτε σε επίπεδο συνόρων είτε γλωσσικά είτε εθνοτικά, ξεκινάει από πολύ παλιά, πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η διάθεση λοιπόν υπάρχει εδώ και χρόνια όπως και οι προσπάθειες ξένων παραγόντων να εμπλέξουν στα σχέδια τους Έλληνες που ευτυχώς όμως δεν έμειναν με τα μάτια κλειστά.
Αργότερα μετά τον πόλεμο,
ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ονοματοθεσία από τον Τίτο, στο νότο της Γιουγκοσλαβίας με το όνομα «Μακεδονία», ως μία παρακαταθήκη απρέπειας, ώστε στο μέλλον να δημιουργηθούν οι συνθήκες αν οι έλληνες δεν αντιδρούσαμε, να επεκτείνει είτε ο ίδιος είτε οι επόμενοι, μετά από αυτόν, τον Τίτο, τα σύνορα της χώρας του.
Όλα όσα συνέβησαν στη χώρα μας μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο δεν μας έδωσαν τη δυνατότητα εν ηρεμία να διαχειριστούμε εκ των έσω, το θεριό που προσπαθούσε να κατασπαράξει την ιστορία μας με το ψέμα και τη λήθη.
Με το συμφέρον αλλά και τη βοήθεια ξένων δυνάμεων, υποτίθεται φίλων μας.
Σπέρνοντας Μύθους και ψεύδη, σπέρνοντας απειλές και χρονοτριβώντας με συζητήσεις, φόρουμ, αναλύσεις δημοσιεύματα, χάρτες επεκτατικούς και εσωτερικές πολιτικές τέτοιες, ώστε κάθε επερχόμενη γενιά στη μικρή αυτή χώρα, να μεγεθύνει μέσα της τη συνείδηση ότι η χώρα τους λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Ένας δηλαδή μύθος καταγωγής που δεν βοήθησε και δεν βοηθάει ακόμη
στην ισόρροπη συμβίωση μας, κυρίως σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο.
Εμείς οι Έλληνες
ποτέ στην ιστορία
δεν υπήρξαμε άρπαγες,
ποτέ δεν ξεγυμνώσαμε,
δεν ατιμάσαμε την ιστορία.
Ποτέ δε ζητήσαμε παραπάνω από όλα όσα ο τόπος μας, μας επέτρεψε να αξιωνόμαστε.
Αυτά είχαμε
σε αυτά ζήσαμε,
με αυτά πορευόμαστε.
Απλά και μόνο διότι έχουμε θεό,
έχουμε σημαία τη γαλανόλευκη,
έχουμε οικογένειες,
ενορίες,
έχουμε πολιτισμό,
έχουμε αγάπη,
σύμπνοια, αλληλεγγύη.
Απλά και μόνο διότι είμαστε φιλόξενοι, γνωρίζουμε την ουσία των λέξεων φιλότιμο,
αλληλεγγύη, προσφορά.
Απλά και μόνο διότι μας αρέσει να απλώνουμε το χέρι μας να αγκαλιάζουμε το χέρι του απέναντι μας
και όχι να το πληγώνουμε να το κόβουμε να το βιάζουμε.
Αδέρφια μου.
Είμαστε σήμερα μαζί εδώ,
στη σκιά του Λευκού μας Πύργου,
για να διατρανώσουμε την αντίθεση μας, με ηρεμία ψυχής και ηρεμία λόγου,
με αγάπη και ορθόδοξη σκέψη, ότι δεν δεχόμαστε η ιστορία μας να γίνεται φερέφωνο των όποιων συμφερόντων.
Δε δεχόμαστε να μας εμπαίζουν, δε δεχόμαστε να μας πληγώνουν.
Καλούμε κάθε επίσημο φορέα, κάθε πολίτη και πολιτικό να αναλογιστούν αν ο τόπος τούτος αν η πατρίδα αυτή, Η ΕΛΛΑΔΑ μας,
αντέχει άλλη πληγή.
Ζητάμε το αυτονόητο.
Το ορθό, το δίκαιο, το ιστορικά αποδείξιμο.
Ζητάμε και τεντώνουμε ψηλά τα χέρια μας ‘ώστε να ακουστούμε όχι από εγωισμό ή μισαλλοδοξία, όχι από υπερβολή συναισθηματική ή πατριωτική υπεροψία.
Αλλά να ακουστούμε ως οι πολίτες μιας χώρας, που εκατοντάδες χρόνια, το μόνο που προσπαθεί είναι να διατηρήσει την αξιοπρέπεια της.
Και με αυτήν την αξιοπρέπεια ως βάρκα, να ταξιδέψει στο πέλαγος μιας παγκοσμιοποιημένης εποχής, που όμως, πάνω από όλα έχει ανάγκη για να είναι δίκαιη η εποχή της αναπόφευκτης παγκοσμιοποίησης, να υπάρχουν οι Γνήσιες Ταυτότητες των Χωρών, με την ιστορία τους υγιή, απρόσβλητη και αποδεχτή.
Είναι εθνικά άδικο, να καλούμαστε από το 1870 οι Έλληνες, να καλούμαστε συνεχώς, να καλούμαστε να υπερασπιζόμαστε όλα τα θυμιάματα, όλες τις εκφάνσεις, όλα τα δεδομένα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας, σε όσα η αντίπερα πλευρά μας έθετε πολεμώντας τη διάθεση ειρηνικής και πολιτισμένης επίλυσης του προβλήματος.
Φτάνανε οι γείτονες μας, στο σημείο, να διαμορφώνουν εθνική συνείδηση στις σλαβόφωνες κοινότητες δημιουργώντας δηλητήριο κοινωνικό, μεταξύ των λαών, των απλών ανθρώπων. Φτάσανε δε στο σημείο να οργανώσουν τα απίστευτα και δίχως ίχνος σεβασμού τάγματα των κομιτατζήδων με στόχο να πιεστούν οι χριστιανοί να ενσωματωθούν στη δική τους πραγματικότητα, με όλα τα γνωστά δεδομένα της εποχής εκείνης.
Τελικά αδέρφια μου,
ζήσαμε τις ιστορικές μέρες του 1904 που έλληνες αγωνιστές από όλη την Ελλάδα αλλά και την Κρήτη βρέθηκαν στη Μακεδονία ώστε να απωθήσουν την επεκτατική διάθεση των Βουλγάρων, με αποτέλεσμα, το έπος του Μακεδονικού αγώνα το 1908 να γίνει σύμβολο πυγμής, σύμβολο σεβασμού στην ελληνική σημαία και πίστης.
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα στοιχεῖα τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ, ὁ μισός ἐκ τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν Μακεδονομάχων ἦταν Κρῆτες.
Να θυμίσω επίσης ότι
στα μεταπολιτευτικά χρόνια ενώ έπρεπε, ενώ βρέθηκαν οι ευκαιρίες, πάλι δεν καταφέραμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα της ονομασίας.
Σήμερα πια, όλες οι σειρήνες τραγουδάνε το σκοπό της σιωπηλής παράδοσης της ιστορίας μας.
Εμείς εδώ από τη Θεσσαλονίκη τη συμπρωτεύουσα της Ελλάδας μας, της πρωτεύουσας της Μακεδονίας μας, ενώ λέμε ΝΑΙ στην ειρηνική μας με τους γείτονες συνύπαρξη,
στην ανταλλαγή μεταξύ των χωρών μας πολιτισμού, στη συνεννόηση, στις διακρατικές συμφωνίες ευθύνης, αλήθειας, σεβασμού αλληλοϋποστήριξης.
Λέμε ΟΧΙ στη σπίλωση της πορείας μας, όχι σε κάθε επεκτατική διάθεση είτε στο σήμερα είτε στο μέλλον για τα ελληνικά Μακεδονικά εδάφη μας,
λέμε ΟΧΙ στο τραυματισμό ή και θάνατο της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας,
γιατί κάθε πληγή στο σώμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και της Ελληνικότητας της, είναι και ένα ράγισμα στο Φάρο της Ελληνικής, ανά τον κόσμο ψυχής. Ένας φάρος που όσο και αν προσπαθούν επιτήδεια αρκετοί να τον σβήσουν, παραμένει φωτεινός, ζεσταίνοντας κάθε ματιά και κάθε ψυχή που με σεβασμό και αξία τον αναζητά και τον αντικρίζει.
Και λέμε επίσης δυνατά,
όλοι μαζί εμείς αδέρφια μου,
δυνατά,
τόσο δυνατά ώστε να το ακούσουν όλοι….
πως ναι……
μπορεί να μιλάει το συναίσθημα μας, μπορεί να αντιδράει το θυμικό μας…… αλλά είμαστε ταυτόχρονα, Έλληνες με γνώση, με λογική, με σεβασμό στην ιστορία.
Λέμε δυνατά να το ακούσουν όλοι….
Ότι για μας,
η παράδοση του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν είναι ένα μικρό γεγονός όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν.
Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος πριν μερικές ημέρες:
«Από τέτοια μικρά προβλήματα, πολλές φορές δημιουργούνται και παρανοήσεις και εστίες κακής γειτονίας. Και μάλιστα σε μια περιοχή όπως τα Βαλκάνια που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη ακόμα και σήμερα».
Καλούμε λοιπόν αδέρφια μου,
όλους όσους σέβονται την Ελλάδα να πράξουν έργα Ομόνοιας και σεβασμού προς την Ελλάδα.
Καλούμε, όλους όσους αντέχουν το βάρος της ιστορίας αυτού του τόπου, να αντέξουν να το σηκώσουν και στο μέλλον.
Όχι όμως με λόγια
αλλά με έργα.
Περιμένουμε λοιπόν τα έργα τους…
Τα δικά μας έργα, δεν σταματούν στα συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις.
Συνεχίζονται στα σπίτια μας,
στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, προχωρούν και φτάνουν μέχρι την προσευχή προς το θεό μας την Παναγία μας.
Προσευχόμαστε για λογική,
για ηρεμία, για πράξεις και συμφωνίες άξιες σεβασμού
άξιες να γραφτούν στο πάνθεον των εθνικών αποφάσεων.
Όλοι εμείς απόψε,
είμαστε σε θέση να συμφωνήσουμε ότι….
ως μία γροθιά,
αλλά και ως μία αγκαλιά,
θα συμπορευτούμε μόνο με όσους γράψουν ιστορία αντάξια των εθνικών μας παρακαταθηκών, των εθνικών μας στιγμών της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Δεν καταθέτουμε ούτε την αξιοπρέπεια μας,
δεν σπιλώνουμε, με την ανοχή μας την ιστορία,
δεν κατεβάζουμε το κεφάλι μας μπροστά στις επόμενες γενιές
και τα παιδιά μας,
δεν ατιμάζουμε τη μνήμη,
δεν ξεχνάμε τους αγώνες των προγόνων μας,
δεν υποστέλλουμε τη σημαία μας τη γαλανόλευκη,
δε συμμετέχουμε σε τίποτα για το οποίο ο ιστορικός του μέλλοντος θα δακρύσει.
Παραμένουμε ενωμένοι, δυνατοί
Με θεό και πίστη.
Αντέχουμε
αλλά δεν γινόμαστε υποζύγιο κανενός συμφέροντος
ούτε συμφέροντος που να προέρχεται από το εσωτερικό της πατρίδας μας ούτε συμφέροντος προερχόμενο από το εξωτερικό.
Αδέρφια μου.
Αντέχουμε.
Δεν είμαστε ριψάσπιδες
Δεν αφήνουμε το σταυρό
Δεν διπλώνουμε τη σημαία μας.
Σε αυτό το σημείο και πριν σας χαιρετίσω με την ευλογία του κυρίου μας
θα ήθελα να πω το εξής που με απασχόλησε αλλά και με τρόμαξε για την μεταξύ των Ελλήνων συνηγορία και επικοινωνία.
Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώσαμε όλοι μας
ότι έχει ξεκινήσει ένας διαδικτυακός αρμαγεδώνας , σύμφωνα με τον οποίο , όλοι όσοι θα βρεθούνε βρέθηκαν στο συλλαλητήριο και θα πούνε όπως λέμε αυτή την ώρα
όχι στην παράδοση του ονόματος της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας ,
θιγόμαστε μέσα από όλα όσα γράφονται.
Γραφόμενα ανυπόστατα….
Πράγματα αχαρακτήριστα με απολίτιστους και ανίερους, χαρακτηρισμούς αλλά και επίθετα.
Όμως αυτό δε πειράζει και τόσο.
Αυτό το οποίο πειράζει είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να σπείρουν τη διχόνοια και να πανικοβάλουν τους Έλληνες.
Σε ότι αφορά το πρόσωπο μου ,
επιθυμώ να ξεκαθαρίσω ενώπιων θεού και ανθρώπων ότι ουδέποτε βρέθηκα θιασώτης των άκρων, ποτέ δεν επικρότησα ακροδεξιές πολιτικές .
Για μένα γνώμονας είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο ,
η προστασία και η τιμή της Πατρίδας μου.
Πάνω απ όλα αδέρφια μου οφείλουμε να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την αξία και την ουσία, του τι σημαίνει να έχεις θεό μέσα σου.
Και όλοι όσοι ασχολούνται με τη βία , το φασισμό και τη διχόνοια , δεν έχουν ούτε θεό ούτε άνθρωπο.
Είμαστε εδώ
γιατί μπορούμε να μείνουμε ΜΑΖΙ
Να έχετε την ευλογία του κυρίου μας
Καλό αγώνα καλή αντάμωση.»
