Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΣ
Ήτανε ,λέει , μια φορά ένας κάτης και ένας σκύλος κι εμένανε στο ίδιο σπίτι και είχανε το ίδιο αφεντικό και μια μέρα που πεινούσανε κι οι δυό, λέει ο κάτης του σκύλου:
-Είντα θα φάμε σήμερο? Έλα να πάμε στον αχεριώνα που ξέρω εγώ μια ποντικοφωλιά, να πιάσομε κανένα ποντικό, να τονε φάμε.
Πάνε λοιπόν στον αχεριώνα, ένα δωμάτιο θεοσκότεινο, χωρίς παραθύρια, και στένει καρτέρι ο κάτης έξω από την τρύπα που ήτανε οι ποντικοί και επερίμενε να βγει κανένας ποντικός να τονε πιάσει.
Ο σκύλος εστάθηκε στην πόρτα του αχεριώνα και έβλεπε και αυτός να μην τωσε φύγει ο ποντικός. Η ώρα επερνούσε και ο ποντικός δεν εφανερώνουντανε.
Μια στιγμή ακούει ο σκύλος ένα δυνατό θόρυβο και λέει του κάτη:
-Χάρχαλο άκουσα. Έπεσε , φαίνεται , κανένα δοκάρι από τη στέγη.
-Σώπα ! Μια τρίχα έπεσε από τα δοκάρια. Δεν την είδες?
Ο κάτης είδε την τρύχα. Ο σκύλος δεν την άκουσε.
Γι αυτό λένε πως ο κάτης έχει καλά αμάθια και ο σκύλος δυνατά αφθιά.
Νικόλαος Γκιαουράκης, Γεράκι Πεδιάδας.
Καταγραφή 22-2-92
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ –ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΧΟΥΡΔΑΚΗΣ (σελ.27)
Mystis editions
