Όταν έμαθα για το θάνατο της Θάτσερ το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν μια είδηση που είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια. Η ίδια έπασχε από άνοια και θα έκανε Χριστούγεννα μόνη. Έψαξα στο Google το κείμενο, είναι από τα Χριστούγεννα του 2011. Ένα απόσπασμα: «Oλομόναχη χωρίς τη συντροφιά των παιδιών της πέρασε τα Χριστούγεννα η πρώην Πρωθυπουργός, Μάργκαρετ Θάτσερ, στο κομψό διαμέρισμά της στο Belgravia του Λονδίνου. Το δυσαναπλήρωτο κενό ανέλαβαν να καλύψουν οι άνδρες της προσωπικής της ασφάλειας, η πιστή της οικονόμος Kate και μια αργοπορημένη πρόσκληση για την ημέρα των Χριστουγέννων από την ανιψιά της. Παρόλο που η άλλοτε «Σιδηρά Κυρία» είναι αδύναμη μετά τα επαναλαμβανόμενα εγκεφαλικά επεισόδια που υπέστη και πάσχει από άνοια αντιλαμβάνεται έντονα την απουσία των παιδιών της.
Ο γιος της Sir Mark βρίσκεται ήδη κάτω από τον καυτό ήλιο της Καραϊβικής στα νησιά Barbados παρέα με τους διάσημους φίλους του ενώ η δίδυμη αδελφή του Carol επέλεξε να περάσει τις ημέρες των Χριστουγέννων στο ελβετικό θέρετρο Klosters». Τότε θυμάμαι είχα καθίσει για μερικά λεπτά πάνω από την οθόνη του υπολογιστή. Με είχε αρπάξει από τα μούτρα η πληροφορία «πάσχει από άνοια όμως αντιλαμβάνεται έντονα την απουσία των παιδιών της». Είναι κάποιες στιγμές που συνειδητοποιείς ότι ανεξάρτητα από την φήμη και την εξουσία που συγκέντρωσε ένα πρόσωπο στην διάρκεια της ζωή του, τελικά φτάνει μια στιγμή που έχει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες με τους άσημους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ότι όλοι τελικά είμαστε το ίδιο και οδεύουμε ταχύτατα προς το χώμα. Αν και την αντιπαθούσα για μια στιγμή αισθάνθηκα μια συμπάθεια για αυτή.
Πηγή: www.lifo.gr
