(1889-1974)
Από τους παλιούς ξακουστούς λυράρηδες με προπολεμική παρουσία στην δισκογραφία. Ήταν επίσης ταλαντούχος και ετοιμόλογος μαντιναδολόγος. Οι γιοι του παίζουν, ο μεν Γιάγκος λύρα ο δε Στέλιος βιολί. Η σύζυγος του επίσης σπουδαίου λυράρη της περιοχής του Ηρακλείου Κων/νου Παπαδάκη (Λυρατζάκι) είχε δηλώσει στο παρελθόν μεταξύ άλλων: «Σε ηλικία 14 ετών ο άντρας μου έφυγε από το Μεσοχωριό και πήγε στη Πόμπια για να σπουδάσει καλά τη λύρα στον φημισμένο Δάσκαλο της, το Φουστάνη. Έπρεπε όμως να τύχει της αποδοχής του σεβαστού πρωτομάστορα ο οποίος και του είπε: “Κωστάκι άκουσε το κομμάτι που θα σου παίξω, και μετά θα το παίξεις και του λόγου σου!”. Έτσι και έγινε.
Ο Φουστάνης ενθουσιάστηκε από τσο παίξιμό του υποψήφιου μαθητή του και είπε:
“Θέ μου και δώσε του φτερά ως είν’ η όρεξή μου,
είπα το και ξανά ΄πα το να σε χαρώ Κωστή μου”.
Μαθήτευσε δίπλα του 40 ημέρες…». Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Ηλίας Κατσούλης σε μια συνέντευξή του για την Κρήτη και την μουσική της Παράδοση λέει μεταξύ άλλων: "Είχα όμως και καλούς δασκάλους, καθώς προχωρούσαν τα μαθήματα γνωριμίας μου με την Κρητική μουσική. Δεν έγιναν διάσημοι, δε γύρισαν δίσκους, δεν τους έστεψε η δόξα. Μόνο η δική μας αγάπη, των φίλων των συγγενών, των συγχωριανών, και των ανθρώπων της γύρω περιοχής τους «αποθέωνε» σε γάμους, βαπτίσεις, βεγγέρες, και γιορτές, όπου έπιαναν λύρα και λαούτο κι έπαιζαν τα μεγάλα τραγούδια της Κρητικής παράδοσης και δημιουργίας. Πρώτοι και καλύτεροι, αγαπημένοι εξίσου με τους ένδοξους, οι αδελφοί Φουστανάκη, ο Στέλιος με το βιολί του. Κι ο Γιάγκος που προσπαθούσε να υποτάξει το θεριό της λύρας σε ολονυχτίες με απίστευτα φαγοπότια. Παιδιά ενός πατέρα λυράρη που η φήμη του δεν είχε σβήσει μετά το θάνατό του, του Κώστα Φουστάνη. Είχε γράψει και κάποιους δίσκους που τα παιδιά του απεγνωσμένα έψαχναν να τους ανακαλύψουν στα χέρια αγνώστου κατόχου ή συλλέκτη. Τους άκουγα να τραγουδούν κι εντύπωση μου έκανε, εκτός από την τέχνη τους και τα τραγούδια που έλεγαν, οι παρέμβλητες, ανάμεσα στους δύο στίχους μιας μαντινάδας, λέξεις γεμάτες τρυφερότητα και πάθος όπως: όφου το κοπελιά μου, χαρώτο το μωρό μου, παράπονο, βιόλα μου, γιασεμί μου, λεμονιά μου, ζουμπούλι μου, βαρύ καημέ κλπ (ναι, αυτές οι τρυφερές εκφράσεις από άντρες τραχείς και με φήμη απόλυτου αφέντη στο σπίτι)".
Το πρώτο τραγούδι που ακολουθεί είναι ηχογράφηση του 1926, όπου παίζει λύρα και τραγουδάει ο Κωνσταντίνος Φουστάνης σε ηλικία 37 ετών.
Τα στοιχεία του δίσκου: (His Masters Voice, ΑΟ - 185, 7-19726, 1926).
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ: http://kritikiparadosi.gr/
