Πισογυρίζω με τον νού σχεδόν μισό αιώνα
και αναπλάθω νοερώς μιά παιδική εικόνα
πού’χουν οι περισσότεροι ανθρώποι λησμονίσει
κι’ είν’ αμαρτία να χαθεί και παντελώς να σβύσει.!
Χρέος το νοιώθω πιό πολύ αλλά κι’ ευγνωνοσύνη
εις τους αποδημήσαντες κι’ αυτούς που έχουν μείνει
Που γροίκησαν το κάλεσμα και συμπαρασταθήκαν
σε έργα μεγαλόπνοα που κάποτες γεννήκαν
και δώσανε στον τόπο μας την πρέπουσα αξία
χωρίς καμιά απολαβή μήτε φιλοδοξία
Φιλότιμο και ανθρωπιά είχαν και βοηθούσαν
και εδηλώνανε παρόν όπου τους προσκαλούσαν
Κάπως έτσι γεννήκανε τα έργα που θωρούμε
γι’ αυτό και τους προγόνους μας δεν πρέπει να ξεχνούμε
μα να τους μνημονεύουμε γιατί πρωτοστατήσαν
και με ευλάβεια ψυχής τον κόσμο μας εχτίσαν...!!!!
Οι Γερμανοί χαράξανε τον δρόμο π’ ανεβαίνει
απο τα Σταλιδιώτικα και στον Μοχό πηγαίνει
Είναι το πιό σημαντικό έργο που έχει γίνει
μα η χρονοπορεία του αξέχαστη θα μείνει
Διότι εκωφεύγανε οι κρατοκυβερνόντες
παρ’ όλες τις προσπάθειες που εγινόταν τότες
απο τις τοπικές αρχές Δημάρχους και Νομάρχες
έπρεπε υψηλόβαθμα στελέχη φίλους νά’χες
κι’ ως φαίνεται δεν βρέθηκε κανείς να καταφέρει
εις πέρας το πολύπαθο έργο αυτό να φέρει...!
Μισό αιώνα έμελλε υπομονή να κάνει
μέχρι που εξεθώριασε η σινική μελάνη
και σβύσανε τα σχέδια μαζί κι’ οι υποσχέσεις
και μείναν τα ευχόλογα και οι καλές προθέσεις
μέχρι που εμφανίστηκαν οι συνταγματαρχαίοι
αυτοί που ονομάστηκαν αργότερα ακραίοι
και ένα εργοτάξιο έγινε η Ελλάδα
με έργα μεγαλόπνοα που φτιάχνανε αράδα..!
Ήρθε η ΜΟΜΑ στον Μοχό κι’ άρχισε να δουλεύγει
με τα χαράκια τα ψηλά του δρόμου να παλεύγει
και να γρεμίζουν το βουνό η στράτα να φαρδύνει
δέν είναι παίξε – γέλασε ετούτη η ευθύνη.....
Θέλει περίσσιες αντοχές και μπρατσωμένα χέρια
να δέχονται τους κραδασμούς απο τα κομπρεσέρια
Θέλει κασμάδες και βαριές, σπίθες να ξεπετούνε
να μπαρουτομυρίζουνε τσι πέτρες οντε σπούνε
Θέλει και ριψοκίδυνους και τολμηρούς αργάτες
ν’ αντέχουν τσι καηματιές του ήλιου εις τσι πλάτες...!
[ Φέρνω στο νού μου μόνο δυό που δέν φοβόταν χάρο
τον Βενιζέλο Σιγανό και Γιώργη του Φυσάρο
Ο Φυσαράκης άνοιγε με κομπρεσέρ τσι τρύπες
κι’ ο Σιγανός τσι γέμιζε καψουλοδυναμίτες
Φουρνέλο εφωνιάζανε, κρυφτείτε όλοι αλάργο
κι’ απο το Πρινολάγκαδο γροικόταν ως τον Ντάργο
Ίσαμε ν’ ακουστεί το μπάμ σαν μιά ομοβροντία
κι’ ήφτανε ο συντάλαχος ως το νησάκι Ντία.!!!!]
Δυό – τρία χρόνια βάσταξε η διαδικασία
μέχρι που ήρθε αλαγή ξανά στην εξουσία
βγήκανε υποτίθεται οι εκσυχρονιστάδες
και τα ταμεία στέρεψαν ντελόγο απο παράδες
Η ΜΟΜΑ καταργήθηκε τα έργα σταματήσαν
και μία άλλη ανάπτυξη στα μέτρα τους αρχίσαν
Επαραμεριστήκανε ΜΟΜΑ και στρατιώτες
και αναθέταν τσι δουλειές του κράτους σ’ ιδιώτες
Τότες ανακαλύπτονται οι μίζες και τα μπόνους
κι’ ισχύουν ως τα σήμερα απο τους απογόνους..!!!!
 |
| Τά Όρη κάνουν σώπατο, ανθρώποι σαν μονιάσουν.... |
 |
| Σαν τη λογιάζεις τη δουλειά όρτσα και μη φοβάσαι.... |
Σε τούτες τις πολύπαθες του δρόμου ιστορίες
έρχονται εις την μνήμη μου κάποιες φωτογραφίες....
Πρόεδρος ήταν στο χωριό η Ελενίτσα τότες
και ήτανε αγαπητή απ’ ολους τους δημότες
Έδειχνε το ανάλογο πάντα ενδιαφέρον
χωρίς ποτέ της να κυττά προσωπικό συμφέρον
Κατάφερε πολλά καλά για το χωριό να κάνει
τον πήχη ήξερε ψηλά εις την ζωή να βάνει
απο τους συμπολίτες της την δύναμη αντλούσε
και τα γραφειοκρατικά εμπόδια περνούσε
Εύρισκε συμπαράσταση απ’ τους απλούς ανθρώπους
είχε ευγένεια ψυχής και γνώριζε τους τρόπους
που οδηγούν στην πρόοδο και την ευημερία
και επιβεβαιώθηκε απο την ιστορία
γιατί πραγματικότητα έγινε τ’ όραμά της
κι’ ακόμα πίνουνε νερό πολλοί στο όνομά της..!!!!!
 |
| Η Δουλειά κάνει τους άντρες...... |
Κατάφερε τους χωριανούς όλους να συγκεντρώσει
και μιά μικρή βοήθεια καθένας τους να δώσει
να στρώσουν αμοχάλικα που φέραν απ’ την χώρα
για να μπορούνε να περνούν όλα τα τροχοφόρα
απού’χε τότες ο Μοχός και εξυπηρετούσαν
αυτούς που Σταλιδιώτικες σοδειές εκουβαλούσαν
Μα και αυτούς που θέλανε να πάν να κολυμπίσουν
και εδυσκολευότανε οπίσω να γυρίσουν...
Σε δυό-τρείς μέρες είχανε όλο τον δρόμο στρώσει
και τα εφτά χιλιόμετρα είχανε τελειώσει.
Επίτευγμα για το χωριό που επικοινωνούσε
κι’ αυτοκινητοπρόσβαση στη θάλασσα ‘ποκτούσε
Έστω κι’αν εχρειάστηκε σκιάς εμισός αιώνας
εν τέλει δικαιώθηκε εν μέρει ο αγώνας
Έπρεπε να περάσουνε κάποια χρονάκια ακόμα
να σκεπαστούν με άσφαλτο οι πέτρες και το χώμα
Οφείλω να αναφερθώ πώς επί Παπανδρέου
εγίναν τα εγκαίνια του δρόμου αυτού του νέου
όπως διαμορφώθηκε με μπάρες και γιοφύρια
εφ’ όσον απο κύματα πέρασε χίλια – μύρια
Ήτανε ο Θεόφιλος ετότες Κοινοτάρχης
και άν θυμάμαι ο Σαρρής Δημήτριος Νομάρχης...........
 |
| Φιλότιμες προσπάθειες...... |
 |
| Έβαλαν το λιθαράκι τους για ένα καλύτερο δρόμο..... |
 |
| Ας μήν ξεχνάμε οι παρόψιμοι..... |
Η Χρονοπορεία του έργου....
1926...χαράκτηκε και έγινε η πρώτη διάνοιξη απο Γερμανούς μηχανικούς....
1970...επι Χούντας έγινε η διαπλάτυνση
1978....επι Προεδρίας Ελενίτσας εγινε η χαλικόστρωση και ισοπέδωση ώστε να γίνει βατός και προσπελάσιμος
1985... επι Προεδρίας Θεόφιλου ασφαλτοστρώθηκε και εγκαινιάστηκε...!!!!!
[ Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι απο τον Παπά-Μιχάλη και οι άλλες απο τον Ευάγγελο Ρουσοχατζάκη..]
