Γράφει ο Χρήστος Τσαντής
Το πατάρι του βιβλιοπωλείου Koukoubook είναι χώρος δημιουργίας για παιδιά και για ενήλικες, και παράλληλα είναι ο τόπος συναντήσεων του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας των Εκδόσεων Ραδάμανθυς. Οι Εκδόσεις, το Εργαστήρι και το Βιβλιοπωλείο, με τη σημαντική συνεισφορά της Ρούλας Σπάρταλη, της Χαράς Αμαργιανιτάκη, του Νίκου Χατζηδάκη, της Μαρίας Καλουδάκη και της Κωνσταντίνας Χαριτάκη, διοργάνωσαν μία πραγματικά μαγική βραδιά την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου δύσκολο να γίνει, γιατί είχαμε να παρουσιάσουμε ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Το πατάρι του βιβλιοπωλείου Koukoubook είναι χώρος δημιουργίας για παιδιά και για ενήλικες, και παράλληλα είναι ο τόπος συναντήσεων του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας των Εκδόσεων Ραδάμανθυς. Οι Εκδόσεις, το Εργαστήρι και το Βιβλιοπωλείο, με τη σημαντική συνεισφορά της Ρούλας Σπάρταλη, της Χαράς Αμαργιανιτάκη, του Νίκου Χατζηδάκη, της Μαρίας Καλουδάκη και της Κωνσταντίνας Χαριτάκη, διοργάνωσαν μία πραγματικά μαγική βραδιά την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου δύσκολο να γίνει, γιατί είχαμε να παρουσιάσουμε ένα εξαιρετικό βιβλίο.
Το βιβλίο «Μια σταγόνα δάκρυ», του Μιχάλη Τζανάκη, μας χαρίζει 18 διηγήματα, τα οποία είναι εξαιρετικά. Με απλότητα, καθαρότητα και με ψυχή, ο Μιχάλης Τζανάκης μιλά για τα γήινα και καθημερινά, γι’ αυτά που ίσως είναι πιο δύσκολο να μιλήσει κανείς. Κάπως έτσι άνοιξε την εκδήλωση ο Χρήστος Τσαντής, αφού ευχαρίστησε όλους τους φίλους του βιβλίου για τη συμμετοχή τους.
Ο χώρος είχε διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να προσεγγίσει το πνεύμα του βιβλίου. Η μεγάλη αφίσα με το εξώφυλλο (φωτογραφία του Χρήστου Τσαντή και της Μαρίας Κατσικανδαράκη, από την Οδό Αγγέλων) τοποθετημένη σαν «πλάτη», η ομπρέλα που κρεμόταν ανάποδα και το εικαστικό που είχαν δημιουργήσει τα παιδιά σε μία παλαιότερη δραστηριότητα από τα εργαστήρια του βιβλιοπωλείου, και άλλες λεπτομέρειες-πινελιές στο χώρο συνδέθηκαν νοερά με τη μουσική από τα τάνγκο που είχε επιλέξει για την περίσταση η Δασκάλα χορού Ρούλα Σπάρταλη, η οποία επιμελήθηκε και τα χορευτικά δρώμενα.
Το «γραφείο-έδρα» καταργήθηκε. Η αμεσότητα ανάμεσα σε συμμετέχοντες και διοργανωτές ήρθε στο επίκεντρο. Η φιλόλογος Μαρία Καλουδάκη διάβασε απόσπασμα από ένα διήγημα του βιβλίου και ο λόγος της συναντήθηκε με την έκφραση, με την κίνηση, με το χορευτικό δρώμενο που παρουσίασαν ο Νίκος Χατζηδάκης και η Χαρά Αμαργιανιτάκη. Ήταν λες και ο χορός ξεπηδούσε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Μέσα σε ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα κάθισαν προσωρινά οι χορευτές, για να πάρει το λόγο η Κωνσταντίνα Χαριτάκη, συγγραφέας του εξαιρετικού μυθιστορήματος «Σημείο Μηδέν». «Με τη ματιά του Μηχανολόγου και όχι του εξειδικευμένου φιλόλογου», είπε η Κωνσταντίνα Χαριτάκη, «θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω, αυτό το πραγματικά ιδιαίτερο βιβλίο, που μέσα από τις σελίδες του, ταξίδεψα στο Μεγάλο Κάστρο, στο γραφικό Ρέθυμνο, στα ατμοσφαιρικά σοκάκια των Χανίων και ακόμη παραπέρα, στα γεμάτα ήχους, χρώματα και αρώματα παζάρια της Κωνσταντινούπολης, στην Αφρικανική ήπειρο, με τα έντονα ζωηρά χρώματα και τα αδύναμα αφυδατωμένα κορμάκια των υποσιτισμένων παιδιών, για να φτάσω μέχρι το Παρίσι και στο τέλος του ταξιδιού, πολλές σταγόνες δακρύων να έχουν κυλήσει στο πρόσωπο μου. Ένα βιβλίο με ιστορίες που θα μπορούσαμε όλοι να έχουμε ζήσει ή που με κάποιες απ’ αυτές θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε. Να σας ομολογήσω ότι μερικές ήταν πολύ οικίες, σα να έβλεπα εμένα… Έρωτες που διαλύθηκαν, γιατί η ζωή είχε διαφορετικά σχέδια από αυτά των δύο νέων, όπου το δάκρυ τους ενώθηκε με την αλμύρα της θάλασσας, κάτω από ένα αγέρωχο φάρο, λίγο παρακάτω από εδώ. Έρωτες που ξαναγεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες τους, γιατί ακόμη και σχεδόν μετά από τριάντα χρόνια, μέσα σε μια σταγόνα δάκρυ, είχε επιβιώσει η σπίθα και δεν κατάφεραν ούτε οι καταιγίδες να την σβήσουν. Το δάκρυ της μάνας και όχι απαραίτητα της βιολογικής. Μια σταγόνα δάκρυ για τις φιλίες, που γκρεμίστηκαν όταν φανερώθηκαν τα μυστικά του λευκού θανάτου ή για αυτές που τις πρόδωσαν οι 150 χιλιάδες δραχμές σαν αλλοτινά 30 αργύρια που προδίδουν ιδεολογίες και στάσεις ζωής. Ιστορίες που είναι δίπλα μας, αυτές των οικονομικών μεταναστών που μάχονται καθημερινά για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, ανεξαρτήτου χρώματος και θρησκείας. Δάκρυα ικανοποίησης, χαράς, ευτυχίας, συγκίνησης, πόνου, λύπης, απόγνωσης. Μια τόση δα σταγόνα, που γίνεται κουκούλι για να κρύψει, αυτά που νιώθει η καρδιά μας»…
Η Μαρία Καλουδάκη αφηγήθηκε μία ακόμα ιστορία και ο χορός ανέλαβε να ολοκληρώσει το ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων. Η βραδιά «έκλεισε» με μία συζήτηση με τον Χρήστο Τσαντή και τον συγγραφέα Μιχάλη Τζανάκη, η οποία εξελίχθηκε σε μία ζωντανή επικοινωνία με όλους τους συμμετέχοντες.
