Το τελευταίο αντίο είπαν το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Σεπτεμβρίου 2018 παιδιά, εγγόνια, συγγενείς, γνωστοί, συνάδελφοι, χωριανοί αλλά και άγνωστοι συνάνθρωποι μας στον μεγάλο δάσκαλο βιρτουόζο του βιολιού και της κρητικής μουσικής Γιώργη Βασιλάκη ή Σκαλανιώτη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 χρονών το πρωί της Τετάρτης σε ηλικία 91 ετών.
Ο Γιώργης Βασιλάκης ο τελευταίος ίσως μεγάλος καλλιτέχνης της γενιάς των μεγάλων βιολατόρων της Κρήτης.΄
Η εξώδιος ακολουθία εψάλλη στις 3 το μεσημέρι στον ιερό ναό Εσοδίων της Θεοτόκου στο Καινούργιο χωριό του δήμου Χερσονήσου με πλήθος κόσμου να αποχαιρετούν τον μεγάλο βιολάτορα, αλλά και με απουσίες...
Βαρύ το κλίμα που επικρατούσε στην φθινοπωρινή ατμόσφαιρα καθότι ο μεγάλος δάσκαλος, ο Άνθρωπος Γιώργης είχε μόνο φίλους και όμορφες στιγμές να θυμίζει στον κόσμο.
Ο Γιώργης Βασιλάκης τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που όμως παρόλα αυτά δεν τον πτόησαν καθότι σαν αιώνιος αγωνιστής χαμογελούσε και συνέχιζε, όμως τους τελευταίους 2 μήνες η κατάσταση της υγείας του επιβαρύνθηκε.
Απο νωρίς σήμερα το πρωί στο Καινούργιο χωριό του δήμου Χερσονήσου όπου ζούσε, καθότι ήταν παντρεμένος απο εκεί, το κλίμα ήταν βαρύ.
Η σορός του Γιώργη Βασιλάκη έφτασε στο ιερό ναό στη μία το μεσημέρι ενώ η νεκρώσιμη ακολουθία ξεκίνησε στις τρείς το μεσημέρι.
Συνάδελφοι του που παρευρέθησαν τιμώντας τον μεγάλο μουσικό της Κρήτης αναφέρονταν στο πρόσωπο του με σεβασμό αποκαλώντας τον δάσκαλο, αλλά πρωτίστως Άνθρωπο με Ά κεφαλαίο.
Ο Γιώργος Καλομοίρης ή Γεωργαντός, ο Ψαρογιάννης, ο Γιώργης Παπαδάκης, ο Γιάννης Κουφαλιτάκης, ο Γιώργης Βιτώρος, ο Ζαχαρίας Κριτσωτάκης, ο Νίκος Αλεφαντινός, ο Κωστής και Γιάννης Αβυσσινός, ο Γιώργης Γκερεδάκης, ο Αντώνης Φραγκιαδάκης, ο Στέφανος Μεσαριτάκης, ο Αντώνης Μαρτσάκης, ο Μιλτιάδης Σκουλάς, ο Μανόλης Χνάρης, ο Γιώργης Τσαντάκης, ο κ. Μαθιουδάκης, ο Μιχάλης Αεράκης, ο Βασίλης Ξυλούρης, ο δάσκαλος κρητικών χορών Γιάννης Στιβακτάκης, δάσκαλος κρητικών χορών του Λυκείου Ελληνίδων Ηρακλείου Στέλιος Φλουρής, ο Νώντας Ερωτοκριτάκης κ.α.
Εκ μέρους του δήμου Χερσονήσου το παρόν έδωσε ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κύριος Γιάννης Σέγκος
΄
Μια ολόκληρη σχολή υπήρξε ο Γιώργης Βασιλάκης, όπου μαζί με τον αδερφό του Κωστή Βασιλάκη ή Βασιλόκωστα ο οποίος έφυγε απο την ζωή πρίν απο λίγα χρόνια και βέβαια τον αείμνηστο Γιώργη Αβυσσινό αποτέλεσαν ένα μεγάλο μουσικό κεφάλαιο για το χωριό τους το Σκαλάνι, για όλη την Πεδιάδα και βέβαια για την Κρήτη.
Ο Γιώργης Βασιλάκης γεννήθηκε στο χωριό Σκαλάνι του Νομού Ηρακλείου το 1927 απο αγροτική οικογένεια.
Απο πολύ μικρός έδειξε τα πρώτα σημάδια στο περιβάλλον του ότι του άρεσε η μουσική.
Στην αρχή κλεφτά κλεφτά έμαθε και έπαιζε για 3 μήνες μαντολίνο που επίσης στα κλεφτά το έπαιρνε απο ένα θείο του..
Αργότερα το παράτησε και ήθελε να μάθει βιολί, λέγοντας ότι του άρεσε πιο πολύ ο ήχος του, ήταν πιο γλυκός κατά την κρίση του απο αυτόν της λύρας.
΄
΄
Πήρε το βιολί ενός θείου του το οποίο όμως ήταν χωρίς χαλασμένο, του έβαλε χορδές,πίρους, γλώσσα, δοξάρι και το έφτιαξε.
Δάσκαλος του μπορούμε να πούμε όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος ότι ήταν ο Αριστείδης Σπανακάκης, δάσκαλος χωρίς όμως να προσφέρει μάθηση.
Οτι μπορούσες να κλέψεις με το μάτι σε πατήματα και με το αυτί σε ήχους...
Η θέληση του να μάθει βιολί τον έκανε να ψάξει και να βρεί τρόπους που θα του έδιναν την μάθηση που γύρευε.
Με αθανατόφυλλα έφτιαξε το δοξαρι, στην ταράτσα το κοπάνισα, και έβγαλα αυτές τις ίνες. Βέβαια και απο την ουρά του αλόγου μπορούσες να πάρεις τρίχες και να φτιάξεις δοξάρι. Ακούσματα ήχων απο βιολί είχε άλλωστε πολλά απο του βιολάτορες που εκείνα τα χρόνια είχε η επαρχία πεδιάδας.
Χαρακτηριστικό ότι ένας ξάδερφος του πατέρα του και ο νονός του αδερφού του έπαιζαν στο χωριό ερασιτεχνικά και τους άκουγε.
Πρόκειται για τους Κωσταντίνο Λουλακάκη και Τίτο Κόκκινο.
Πολλοί οι βιολάτορες της περιοχής, ο Ηρακλής ο Σταυρουλάκης απο την Επισκοπή, ο Γιάννης Καλογεράκης απο τις Αγιές Παρασκιές, ο Λευτέρης απο το Χουδέτσι.
Έκανε μια σωστή οικογένεια, με καλά παιδιά που κρατάνε και τιμούν το όνομα του.
Σε όλο το διάβα της ζωής του χαμογελούσε και πρόσφερε χαρά, και διασκέδαση.
Πόνους κατάπινε με το βιολί του απο ανθρώπους που ερχόταν να τον ακούσουν.
Έρωτες ανθρώπων καλλιέργησε με τις μαντινάδες του, χωρισμούς τραγούδησε στούς στίχους του, έντυσε μουσικά γλέντια, γάμους και παρέες που ήξερε να στήνει στην στιγμή.
Η κόρη του, ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου, ο Γιάννης Κουφαλιτάκης, αλλά και φίλοι, τον αποχαιρέτισαν με λόγια αγάπης που η πλούσια ελληνική γλώσσα ήταν λίγη στις εικόνες και στους ήχους που τον θυμίζουν και απαρτίζουν το διάβα της ζωής του.
Με δάκρυα στα μάτια βρήκαν και άγγιξαν οι κουβέντες του αποχαιρετισμού όλους όσους βρισκόταν μέσα και έξω απο την εκκλησία.
΄
Η μουσική οικογένεια Βασιλάκη, με τον Γιώργη και τον αδερφό του να παίζουν βιολί και τον γιό του Γιώργη Βασιλάκη, Στέλιο Βασιλάκη καταξιωμένο λυράρη της μεγάλης γενιάς των λυράρηδων, και άξιο συνεχιστή ενός ονόματος συνυφασμένο με την Κρητική μουσική και παράδοση.
Απο όλη την Κρήτη έφθασαν φίλοι και γνωστοί να πούν το τελευταίο αντίο.
Με λαγούτα και βιολιά, με στίχους και με ήχους όπως ήταν όλη του η ζωή πλημμυρισμένη οδηγήθηκε για την τελευταία του κατοικία.
Ο Βιολάτορας Γιώργης Τσαντάκης με ήχους απο κοντυλιές του βιολιού αποχαιρέτισε στον τελευταίο δρόμο για την αιωνιότητα τον μεγάλο δάσκαλο Γιώργη Βασιλάκη.
΄
΄
Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες στην μακρόχρονη πορεία του και οι περισσότεροι τον τίμησαν με την παρουσία τους για τον τελευταία μουσικό δρόμο που θα ξεκινούσε.
Ο Γιώργης Βασιλάκης ή Σκαλανιώτης υπήρξε επαγγελματίας οδηγός Ταξί, εργασία που τον βοήθησε να γνωρίσει κόσμο να ταξιδέψει Ανθρώπους ακόμα και όταν δεν κρατούσε βιολί στα χέρια του, γεύτηκε με κόσμο την χαρά, αλλά και με κόσμο μοιράστηκε την λύπη.
Παράδεισος ήταν η ψυχή του, παράδεισος ήταν η ζωή του, παράδεισος ήταν για αυτόν τα παιδιά του, η οικογένεια του, το χωριό του, οι φίλοι του το βιολί του.
Γλέντια σε ένα άλλο παράδεισο θα συνεχίσει να κάνει, με φίλους που τον περιμένουν με τον αγαπημένο του αδερφό Βασιλόκωστα να ξαναπιάσουν το βιολί και να ξαναμπούν... στην ίδια κοιλιά της μάνας, να παίξουν κοντυλιές και να νανουρίσουν τους αγγέλους.
Άνθρωπος απλός που του άρεσε η παρέα οι καλοί φίλοι που πάντα στα παρεάκια που έστηναν τους αποζημίωνε μουσικά. Ήταν φίλος με συνανθρώπους της ηλικίας του αλλά και με μικρά παιδιά.
Αθάνατος μέσα απο τα τραγούδια του, απο την αγάπη του κόσμου, απο τις θύμησες
καλό ταξίδι Γιώργη Βασιλάκη, καλό παράδεισο να έχεις χωρίς πόνους μα μόνο με γέλιο και τραγούδι να περνάς τα σοκάκια του παραδείσου.
Ευτύχησα και τον γνώρισα, απο μικρός όπου και τον θυμάμαι ( καθότι η μισή καταγωγή μου απο το Σκαλάνι ) γλέντησε με τα τραγούδια του τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου την μάνα μου, αλλά και έως και πρίν απο λίγα χρόνια όπου τον τίμησε ο πολιτιστικός σύλλογος Σκαλανίου και ξαναπρόσφερε στον κόσμο την μουσική που γεννούσε το βιολί στα χέρια του.
Αν μου έδινε άλλη μια ζωή ο Θεός πάλι βιολάτορας θα ήθελα να γίνω, το βιολί μου έδωσε ατομική εξύψωση, με έκανε γνωστό, με το βιολί γνώρισα ανθρώπους και έκαμα φίλους.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΙΩΡΓΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
Αντώνης Ι. Γενναράκης
