Ο καινούριος μου φίλος
που αγαπά τη σιωπή...
όταν ψίθυρος γίνεται
η φωνή σου τη νύχτα,
μια κιθάρα,
στο μπαλκόνι μας παίζει
και καλεί μυστικά τη βροχή
να κυλά το παράπονο,
όπως τότε, το πρώτο φιλί
στο σπασμένο
της αγάπης γυαλί.
Με τις πρώτες ψιχάλες
να πέφτουν,
στο μισό,
της καρδιάς σου το τζάμι
και στο άλλο μισό,
που για πάντα ξεχάστηκε
να γράφουν οι άλλες,
όταν βρέχει
και τόσο πληγώνεσαι,
μια αγκαλιά τρυφερή
θα σου φτάνει,
στη δική μου ψυχή
θα βρίσκεις λιμάνι.
Ο καινούριος μου φίλος
που δεν είναι παιδί,
όταν κλαίω σωπαίνει
και τ’ άστρα μου τάζει,
ζωγραφίζει ουρανό
και σηκώνει πανό,
χελιδόνια οι ώρες
με συνθήματα μπόρες,
στης ζωής το τοπίο
δεν θα πούμε αντίο,
στα κυκλάμινα ανθίζει,
το φθινόπωρο η λύπη
ένα βλέμμα ραγίζει
σαν ο Έρωτας λείπει…
Αύριο… εν ονόματι της Αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 21 Σεπτέμβρη του 2015
