Μια προσέγγιση της αναζήτησης του ( μάς ) ενάντια στο ( μου ) απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας και στις λύσεις που αναζητούνται για αυτά έκανε με ανάρτηση του στο Φέισμπουκ ο επικεφαλής της Αγωνιστικής κίνησης Σητείας κύριος Πέτρος Δημητροπουλάκης.
Η κοινή μάχη απέναντι στα προβλήματα δυστυχώς χωρίζεται σε Φουρτουνάκηδες
( δημοτική αρχή ) και Βροντάκηδες ( πολίτες ή μέρος πολιτών )
H λογικές εεε.. αφού δεν μπορούμε καλύτερα άς δούμε τα χειρότερα για να λέμε δόξα το θεό συγκρούεται με τον αρχικό θεσμικό ρόλο και λόγο ύπαρξης των υπευθύνων φορέων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Δεν είναι ασφαλώς εφικτό να έχουμε ένα Δήμο χωρίς προβλήματα γιατί πουθενά δεν είναι όλα τέλεια. Όμως ο «σωστός Δημότης» πάντα θα επιθυμεί, θα απαιτεί αλλά και θα συμβάλλει με λόγια και έργα στο κάτι παραπάνω, στο καλύτερο. Είναι νόμος : όταν προσπαθείς για κάτι καινούργιο όταν αποζητάς το καλύτερο, θα συναντήσεις και καινούρια εμπόδια. Αλλά είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι η δημοσιοποίηση ενός προβλήματος καθιστά, για διάφορους λόγους, πιθανότερη την λύση του.
Από 'κει και πέρα Η ΣΩΣΤΗ στάση για τους ασκούντες καθήκοντα εξουσίας είναι να εκλαμβάνουν την αναφορά του δημότη επί των προβλημάτων ως θέληση του για ανάπτυξη και πρόοδο και η ΛΑΘΟΣ είναι να την στηλιτεύουν ως συκοφάντηση του τόπου.
Ορισμένα στελέχη της Δημοτικής μας αρχής, προβάλλουν τελευταία προβλήματα άλλων Δήμων, αντίστοιχα με αυτά που δημοσιοποιούνται από δημότες ή συλλογικότητες του Δήμου μας. Και το κάνουν προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, να «παρηγορήσουν» την τοπική κοινωνία και ταυτόχρονα να στηλιτεύσουν ωα δημιουργήσουν ενοχές σ’ αυτούς που δημοσιοποιούν τα «κακώς κείμενα». Πρόσφατο παράδειγμα: Η δημοσίευση από Αντιδήμαρχο της Σητείας φωτογραφιών με σκουπίδια και σπασμένα πλακάκια σε κοινόχρηστους χώρους των Βρυξελλών και των Αθηνών στη λογική του ότι υπάρχουν και αλλού προβλήματα (ίσως και μεγαλύτερα) άρα κακώς μιλάτε για τα δικά μας.
Η επίκληση του «Υπάρχουν και χειρότερα» είναι εντελώς λάθος, είναι μια κακή «ανθρώπινη εφεύρεση». Όπως δηλαδή η μάνα όταν γκρινιάζει το παιδί θέλοντας αθλητικά παπούτσια, του λέει προκαλώντας του και αίσθημα ντροπής, «Πρέπει να λες και ευχαριστώ, άλλα παιδιά είναι τελείως ξυπόλυτα».
Δεν πιστεύω ότι νιώθει ο Σητειακός καλύτερα αναλογιζόμενος τα προβλήματα άλλων πόλεων, ούτε μπορεί να αποδεχτεί την ψυχολογική πίεση για σιωπητήριο πχ για υπαρκτά θέματα όπως των σκουπιδιών, δημόσιων χώρων, παιδικών χαρών, την έλλειψη μέτρων διασφάλισης υγιεινού πόσιμου νερού με τη χρήση μέτρων τεκμηριωμένων επιστημονικά και προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες απαιτήσεις κατά κοινότητα. κ.λ.π.
Είναι γνωστό όσο αυξημένη είναι ή κοινωνικοοικονομική δραστηριότητα ενός τόπου τόσο αυξάνεται και η ρύπανση του περιβάλλοντος με σκουπίδια , θόρυβο κλπ. Τόσο πιο δύσκολη είναι η πρόσβαση σε καθαρό αέρα και νερό. Ζούμε στην επαρχία και συνεπώς προσδοκούμε φυσικότερο περιβάλλον από ότι στις μεγαλουπόλεις. Όμως δεν πετάμε στα σύννεφα , ούτε ονειρευόμαστε καταπράσινα λιβάδια με κιτρινοκοκκινομπλέ παπαρούνες. Επίσης όλοι ξέρουμε πως υπάρχουν και χειρότερα. Το να σκεφτόμαστε όμως πως κάπου έχουν τα ίδια ή περισσότερα σκουπίδια ή ακόμα και το ότι κάποιοι ζουν μέσα στα σκουπίδια μπορεί να είναι συγκλονιστικό αλλά δε θα μας βοηθήσει να «τακτοποιήσουμε» τα δικά μας.
Ούτως ή άλλως δε φταίει για όλα η εκάστοτε Δημοτική αρχή, όμως μοιραία είναι αποδέκτης κριτικής, παραπόνων και αξιώσεων με στόχο κατά κανόνα όχι την απαξίωση της αλλά την επίλυση των προβλημάτων.
- Η δημόσια έκφραση του πολίτη είναι αναφαίρετο δικαίωμα του και παίζει ουσιαστικό ρόλο στη δημοκρατία.
- Είναι απαράδεκτη η έστω και έμμεση απαίτηση του οποιουδήποτε «άρχοντα» να σιωπούμε ως δημότες αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την όποια υστέρηση σε θέματα αρμοδιότητας της Δημοτικής αρχής.
- Είναι εκνευριστική η αναφορά σε άλλους τόπους με παρόμοια ή χειρότερα προβλήματα ως απάντηση σε επισημάνσεις ή αιτιάσεις δημοτών για θεραπεία των δικών μας. Ναι υπάρχουν και χειρότερα αλλού, αλλά πρέπει να αναζητούμε τα καλύτερα σε ότι μας αφορά.
Εν κατακλείδι αντί να ακολουθούμε το μοιρολατρικό κανόνα «Υπάρχουν και χειρότερα» ας περάσουμε στην αντίληψη «Παλεύουμε για τα καλύτερα».
Κάθε φορά που κάποιος δημότης μιλά δημόσια για ένα «κακώς κείμενο», για κάτι που τον προβληματίζει και αφορά τον τόπο, οι καθ'ύλην αρμόδιοι ας το βλέπουν σαν ευκαιρία συνέργειας, ας το βάζουν κάτω και ας ψάχνουν μαζί του για τη λύση, εξάλλου γι'αυτό εκλέχτηκαν.
