Μαζεύτηκαν όλοι εκεί ομάδι, στην άκρη του κόσμου, στην άκρη της ζωής, στην άκρη της αγάπης....ένα σμάρι από αγνώμονες... μη προσδοκάς τίποτα από δαύτους... ανίκανοι να ξεδιπλώσουν τα πανιά της ψυχής τους, ανίκανοι να συμπορευθούν, ανίκανοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν... απέραντα ικανοί όμως να σπείρουν γύρω τους την συμφορά ....
το φιλαράκι μου, τους ονοματίζει «μικρόβια», μα θεωρώ ότι είναι πιο επικίνδυνοι...ίσως «ανθρωποφάγοι» να ταίριαζε καλύτερα ...
άραγε σε τι μπορούν να είναι χρήσιμοι όλοι αυτοί; υποθέτω μόνο σε ένα... να αποτελέσουν τον γνώμονα αποφυγής στο ήθος της δικής μας ζωής
