Οι χάρτες των μυστικών παραδόσεων την χαρακτηρίζουν ως έναν από τους ισχυρότερους Τόπους Δύναμης του πλανήτη. Τα μυστήρια της Κρήτης είναι πολλά. Κάποια από αυτά είναι αποτυπωμένα στην αρχιτεκτονική της Κνωσσού!
Η Κρήτη θεωρείται από πολλούς μελετητές ξεχωριστή ήπειρος! Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια εντελώς ιδιαίτερη περιοχή. Είναι κυριολεκτικά τυλιγμένη με μια ισχυρή αύρα, ένα είδος αιθερικού μανδύα. Αυτή, μάλιστα, ήταν μια ιδιαίτερα διαδεδομένη άποψη μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Θεοσοφικής Εταιρίας. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις πάνω από την Κρήτη υπάρχει ο αιθερικός Ναός της Αλήθειας. Άσχετα αν κάποιος υιοθετεί ή όχι αυτές τις απόψεις, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες μεταφυσικές γνώσεις για να αισθανθεί το ενεργειακό πεδίο της περιοχής αυτής. Αυτό το ιδιαίτερο «κάτι» που αποπνέει ο χώρος είναι γνωστό εδώ και αιώνες, εφόσον σε πολλά μυστικιστικά συγγράμματα η Κρήτη χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους τόπους δύναμης του πλανήτη.
Σε αυτούς του τόπους, σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις, υπάρχει έντονη συσσώρευση ενέργειας που όχι μόνο αναζωογονεί το σώμα αλλά και διευκολύνει το «άνοιγμα» της συνείδησης προς τις υπερβατικές σφαίρες. Τα εκστατικά οράματα, οι υπερκόσμιες εμπειρίες, η επικοινωνία με το χώρο του υπερβατικού διευκολύνονται και εκδηλώνονται συχνότερα στους Τόπους Δύναμης. Μυστικιστές χαρτογράφοι έχουν αποτυπώσει, πριν από αιώνες, τους σημαντικότερους από αυτούς σε όλη τη Γη, και ανάμεσά τους η Δήλος, οι Δελφοί και η Κρήτη κατέχουν ιδιαίτερη και μάλιστα, κομβική θέση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η γέννηση του Δία του πρώτου τη τάξη θεού των αρχαίων Ελλήνων, τοποθετείται στην Κρήτη.
Οι συζητήσεις και οι θεωρίες για την παρουσία μιας ειδικής δύναμης σε ορισμένες περιοχές της Γης θα περιοριζόταν ίσως στο χώρο της δοξασίας και του μύθου εάν δεν έβρισκαν επιβεβαίωση και από το χώρο της επιστήμης. Τελικά, η ανακάλυψη των περίφημων γραμμών Λέϊ και των Τελουρικών Ρευμάτων που σαν ρυάκια ηλεκτρομαγνητισμού διατρέχουν τον πλανήτη και διασταυρώνονται σε ορισμένα κομβικά σημεία, ήταν μια επαλήθευση των ιστοριών για Τόπους Δύναμης
.
Η Σπηλιά που Πετάει Φωτιές
Οι απανταχού πνευματικοί αναζητητές ξεκινούν από τις τέσσερις άκρες της Γης για να έρθουν και στην Ελλάδα αναζητώντας αυτή ακριβώς την ευεργετική ενεργειακή φόρτιση και τις υψηλές συχνότητες δονήσεων της ελληνικής γης. Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε, μάλιστα, ένας ειδικός κλάδος τουρισμού που έχει ως στόχο όχι μόνο τα αρχαιολογικά αξιοθέατα αλλά και τη δυναμοποίηση σώματος και νου στις περιοχές υψηλής ενέργειας. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα που προέρχεται από σχετική διαφήμιση στις σελίδες αμερικάνικου περιοδικού που προτρέπει τους Νεοϋρκέζους:
«επισκεφθείτε την Μαγική Κρήτη. Είναι το ιδανικό μέρος για ενεργειακή φόρτιση. Ιστορικά, αυτό το νησί είναι ένας από τους ισχυρότερους ιερούς τόπους και η ειδική ενέργειά του απορρέει από τον μυστικιστικό μινωικό πολιτισμό. Στο Ιδαίο Άντρο, νιώθει κανείς έντονα πως βρίσκεται σε ένα φυσικό ναό. Μπαίνοντας σε αυτή τη σπηλιά είναι σαν να εισχωρείς στον ίδιο τον εσωτερικό κόσμο σου γι αυτό και δεν είναι τυχαίο που ο μεγάλος Έλληνας μύστης, ο Πυθαγόρας, μυήθηκε εδώ. Όσο για την Κνωσσό, όπου βρισκόταν το ανάκτορο του Μίνωα και ο Λαβύρινθος με τον μυθικό Μινώταυρο, είναι μέχρι σήμερα το ενεργειακό πεδίο των δονήσεων που εκπέμπει αυτός ο χώρος .»
Ίσως, τελικά, να μην είναι καθόλου αυθαίρετες αυτές οι περιγραφές. Η Κρήτη είναι όντως ένας «μαγικός» τόπος όπου εκδηλώνονται ασυνήθιστα και περίεργα φαινόμενα. Όπως λ. χ. οι περίφημοι Δροσουλίτες του Φραγκοκάστελου, οι πολεμιστές – φαντάσματα, που σύμφωνα με την παράδοση εφορμούν έφιπποι μέσα στην πρωινή ομίχλη την ώρα της αυγής κατά το τέλος Μαίου. Το φαινόμενο αυτό έχει καταγραφεί και σχολιαστεί από τη διεθνή βιβλιογραφία. Αλλά υπάρχουν ακόμα πιο παράξενες αιθερικές εμφανίσεις: καμηλιέρηδες, βεδουίνοι και σκηνές της ερήμου που εμφανίζονται ξαφνικά σαν άϋλες εικόνες σε μια εξίσου άϋλη οθόνη. Σχετικές μαρτυρίες υπάρχουν από την εποχή της αρχαιότητας. Σύμφωνα με μια επιστημονική άποψη αυτές οι εικόνες δεν είναι κάτι υπερφυσικό αλλά αληθινές σκηνές της καθημερινότητας που «έρχονται» από τη βόρειο Αφρική χάρις σε κάποια ηλεκτρομαγνητικά πεδία, γνωστά ως κυματοδηγοί Ε.
Τα παράξενα μυστικά που κρύβει η Κρήτη φαίνεται πως είναι ανεξάντλητα και πως όντως υπάρχει ένα παράξενο αιθερικό πεδίο που περιβάλλει το νησί. Η μύηση του Πυθαγόρα στα περίφημα Κρητικά Μυστήρια αποδεικνύει τη σπουδαιότητά τους. Τα ίδια τα κρητικά θρησκευτικά σύμβολα έχουν ένα βαθύ συμβολικό χαρακτήρα. Η γέννηση του Δία σε μια βαθιά σπηλιά, ψηλά στα κρητικά βουνά, οι μυστηριώδεις Ιδαίοι Δάκτυλοι, οι Κορύβαντες, οι Κουρήτες που κατείχαν τη δύναμη της μαντείας και της μαγείας και η παράξενη φωτιά που ξεπεταγόταν από το σπήλαιο της γέννησης του βασιλιά των θεών. Όλα αποτελούν μέρη μιας μυητικής ιστορίας που με κωδικό τρόπο αφηγείται μέρη από την ίδια τη μυστική ιστορία του ανθρώπινου γένους. Πράγματι, εκεί στην Κρήτη, όπου φιλοξενείται ο μεγαλύτερος αριθμός βοτάνων και αγριολούλουδων της Ευρώπης υπάρχουν πολλά μυστήρια όπως το μέγα αίνιγμα του δίσκου της Φαιστού.
Αρχαία Ρομπότ και Υψηλή Ραπτική
Σύγχρονοι μελετητές αλλά και αρχαίοι συγγραφείς υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός εξαιρετικά εξελιγμένου πολιτισμού στην Κρήτη, πριν από την εποχή του Κατακλυσμού. Οι Μινωίτες ναυτικοί διέπλευσαν τη Μεσόγειο, μεταδίδοντας τον πολιτισμό τους στην Αίγυπτο και στη Μικρά Ασία απ΄όπου πέρασαν στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας, ενώ υποστηρίζεται επίσης πως έφτασαν ως και στον Ινδικό και τον Ατλαντικό ωκεανό και στις χώρες που βρέχονται από αυτούς. Ο κατακλυσμός κατέστρεψε αυτό τον εξαιρετικό πολιτισμό που αναγεννήθηκε πριν από 5000 χρόνια για να καταστραφεί οριστικά από τη φωτιά, τους σεισμούς, την τέφρα και τα παλιρροϊκά κύματα που προκάλεσε η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας το 1400 π.Χ.
Μια αχλύ μυστηρίου τυλίγει τις πραγματικές συνθήκες της καταστροφής. Τα αρχαιολογικά ευρήματα καθώς και η θέση στην οποία βρέθηκαν διάφορα αντικείμενα κάνει τους ειδικούς να καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ό,τι κι αν ήταν η αιτία της καταστροφής ήταν πάντως ξαφνικό και αναπάντεχο έτσι που οι δραστηριότητες των ανθρώπων, οι θυσίες και οι τελετουργίες κόπηκαν στη μέση.
Όμως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκτιμηθεί το μέγεθος ενός πολιτισμού. Η.. μόδα είναι ένας από αυτούς. Τα ρούχα που φορούν οι Μινωίτισσες στις τοιχογραφίες ή στα αγάλματα δείχνουν όχι μόνο υψηλή αισθητική αλλά και τέχνη. Δεν πρόκειται για μεγάλα κομμάτια από ύφασμα που τυλίγονται και προσαρμόζονται γύρω από το σώμα με πόρπες όπως στην περίοδο της κλασσικής Ελλάδας, αλλά για ρούχα με περίτεχνα κεντήματα, ζιπ κιλότ (!), φούστες με επάλληλα ραμμένα υφάσματα, λεπτοδουλεμένα μανίκια και κεντημένες μπορντούρες που αποδεικνύουν την ύπαρξη μοδιστρικής. Και βέβαια απαιτήσεις… υψηλής ραπτικής αποκτά μόνον ένας εξελιγμένος πολιτισμός. Συνεπώς οι Μινωίτες βρίσκονταν σε πραγματικά υψηλά πολιτισμικά επίπεδα.
Αυτός, λοιπόν, ο πολιτισμός φαίνεται πως κατείχε στο απώτατο παρελθόν μυστικά και γνώσεις που θα μπορούσαν να παραλληλιστούν μόνο με αυτά της διαστημικής εποχής μας. Ο Τάλως ήταν ένα από αυτά. Γι αυτόν τον γιγάντιο χάλκινο φύλακα της Κρήτης που τη διέτρεχε απ’ άκρου σ’ άκρον τρεις φορές τη μέρα, ο ιστορικός ερευνητής και μέλος της Εταιρίας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, Χρήστος Λάζος, δεν διστάζει να δώσει τον χαρακτηρισμό «ρομπότ»! Στο βιβλίο του Μηχανική και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα» αναφέρει πως όλες οι προδιαγραφές του μύθου για τον Τάλω είναι προδιαγραφές ενός υπερφυσικού ρομπότ ή ανδροειδούς, εφόσον έχει μεγάλη ταχύτητα, τεράστια δύναμη εκτόξευσης βαρών και …υγρά μπαταρίας.
Η Αλληγορική Σημασία της Κνωσσού
Η αλήθεια είναι πως ο Μινωικός πολτισμός κρύβει ακόμα και στα ερείπιά του υψηλές γνώσεις. Στην Κνωσό λ.χ. ο μαθηματικός Στέλιος Πετράκης διαπίστωσε πως οι διάδρομοι είναι με εξαιρετική ακρίβεια προσανατολισμένοι προς τον μαγνητικό βορρά. Ο ίδιος ο θρόνος του Μίνωα, στην Αίθουσα του Θρόνου, αποκαλύπτει στα μάτια εκείνων με αυξημένη παρατηρητικότητα ένα μυστηριώδες σύμβολο σαν διπλό Έψιλον. Έτσι η περιπλάνηση στο μινωικό ανάκτορο μπορεί ακόμα και σήμερα να είναι μια πραγματικά μυητική διαδικασία για όποιους ξέρουν πώς να «κινηθούν» στο χώρο. Ιδού λοιπόν τι αποκαλύπτει αυτή η διαδρομή:
Η επίσημη είσοδος ήταν η Δυτική. Πράγματι τη Δυτική Αυλή του ανακτόρου τη διασχίζουν δρομίσκοι με υπερυψωμένες πλάκες σε σχέση με το υπόλοιπο πλακόστρωτο. Αυτοί είναι οι «Πομπικοί Δρόμοι» όπου πορεύονταν οι μετέχοντες στις ιεροπραξίες. Η πορεία τους, συνεπώς, ήταν προκαθορισμένη . Δύο είναι οι Πομπικοί Δρόμοι. Ο ένας οδηγεί στο Θέατρο, βόρεια, και ο άλλος στο Ανάκτορο, δυτικά. Λίγο πριν την κεντρική είσοδο του Ανακτόρου ο δυτικός Πομπικός Δρόμος συναντιέται με έναν άλλο που έρχεται από το βορρά. Εδώ λοιπόν ο Βορράς συναντά τη Δύση. Έτσι ενοποιούνται εκείνοι που έρχονται από τον Βορρά κι εκείνοι που έρχονται από τη Δύση και ακολουθούν πλέον, κοινή πορεία. Πίσω από την πρόσοψη του Ανακτόρου ήταν οι Αποθήκες και μπροστά ο Βωμός. Αυτό σε ένα συμβολικό επίπεδο σημαίνει ότι πρέπει να προσφέρει μια θυσία (Βωμός) όποιος θέλει να εισέλθει στο βαθύτερο εαυτό του (Ανάκτορο) όπου βρίσκεται ο χώρος του υποσυνειδήτου (Αποθήκες). Η θυσία πρέπει να γίνει συνειδητά και κάποιος πάντα υπάρχει από μέσα να την παρατηρήσει και να την αξιολογήσει. Πράγματι στον τοίχο που «κοιτά» προς το βωμό υπάρχει ένα παράθυρο όπου οι εντός του Ανακτόρου μπορούσαν να παρατηρήσουν τον προσφέροντα τη θυσία. Κατόπιν συνέχιζε την πορεία του στον Πομπικό Δρόμο και συναντούσε έναν δεύτερο Βωμό. Έπρεπε λοιπόν να γίνει και μια δεύτερη θυσία για να μπορέσει να συνεχίσει στα ενδότερα. Εδώ και πάλι υπήρχε παράθυρο στον τοίχο πίσω από τον Βωμό, πάντα λοιπόν υπάρχει ένας εσωτερικός παρατηρητής που παρατηρεί όσα πράττει ο εξωτερικός εαυτός. Στη συνέχεια εισέρχεται στον λεγόμενο Διάδρομο. Εκεί το σωζόμενο μέρος του αποκαλύπτει εξαίρετες τοιχογραφίες ανδρών και γυναικών σε φυσικό μέγεθος που προχωρούν εν πομπή. Αρχηγός της πομπής είναι ο λεγόμενος Πρίγκιπας με τα Κρίνα. Σε ένα εσωτερικό επίπεδο αυτό υποδηλώνει πως οι υποπροσωπικότητες του πνευματικού αναζητητού έχουν συντονιστεί και ακολουθούν την κυρίαρχη προσωπικότητα, που συμβολίζεται από τον Πρίγκιπα με τα Κρίνα. Αυτός φορά ένα στέμμα με 7 κρίνα και 3 φτερά παγωνιού. Η τοιχογραφία που δεν σώζεται παρίστανε τον Πρίγκιπα και την ακολουθία του να καταλήγουν μπροστά σε μια Σφίγγα στην οποία προσέφεραν δώρα. Τα δώρα αυτά ήταν τα ταλέντα τους και η διευρυμένη τους κατανόηση τα οποία προσφέρονταν στη Σφίγγα που έχοντας 4 στοιχεία πάνω της (ανθρώπου, ταύρου, λιονταριού και φιδιού ) αντιπροσώπευε τα 4 στοιχεία της φύσης, φωτιά, γη, αέρα και νερό. Η πορεία συνεχιζόταν κατόπιν αφού έστριβε δυο φορές κατά 90 μοίρες. Αυτό σημαίνει και προλέγει ότι και ο πνευματικός αναζητητής θα χρειαστεί να κάνει δυο βασικές στροφές στην πορεία του. Τελικά ο δρόμος οδηγεί στην κεντρική αυλή όπου ήταν ο χώρος ιεροπραξιών των Ανακτόρων, ο πυρήνας του κτιρίου. Από αυτόν ξεκινούσαν και εκεί κατέληγαν τα πάντα.
Η Αυλή των Μυστηρίων
Στην εσωτερική αυλή υπήρχε το λεγόμενο Τριμερές Ιερό. Εδώ συμβολίζονταν οι 3 κόσμοι του Μινωικού πανθέου: ο ουράνιος που συμβολιζόταν από το κεντρικό υπερυψωμένο τμήμα όπου κυριαρχούσε ένας κίονας από τη μια πλευρά του, τη βορινή, και σε χαμηλότερο επίπεδο υπήρχαν δυο κίονες που συμβόλιζαν τον επίγειο κόσμο και από την άλλη πλευρά, τη νότια, υπήρχαν πάλι δυο κίονες που συμβόλιζαν τον υποχθόνιο κόσμο. Έτσι ο ουρανός, η γή και ο κάτω κόσμος ήταν όλοι παρόντες στο Τριμερές Ιερό που αντίκριζε ο εισερχόμενος στην εσωτερική αυλή. Πίσω από αυτό το ιερό βρίσκεται ο προθάλαμος των σκοτεινών κρυπτών. Αυτές ήταν δυο δωμάτια. Το ένα του «Υψηλού Πίθου» όπως το ονόμασαν οι αρχαιολόγοι επειδή βρήκαν εκεί ένα γιγάντιο πιθάρι και το άλλο των Ιερών Θησαυρών στο δάπεδο του οποίου βρέθηκαν οι θεές των όφεων και λατρευτικά σκεύη. Μετά ακολουθούσαν άλλα δυο δωμάτια ακόμα πιο εσωτερικά και σκοτεινά. Συμβολίζουν τα βαθύτερα επίπεδα του εαυτού. Σε αυτά τα δωμάτια κυριαρχούσε στο κέντρο τους ένας πεσσός - κίονας. Αυτή είναι μια ανεικονική παράσταση του θείου διότι ο Θεός όντως είναι πέρα από μορφικές παραστάσεις. Πάνω στον έναν πεσσό - κίονα βρέθηκε 3 φορές χαραγμένος ο διπλός πέλεκυς ενώ στον άλλο επαναλαμβανόταν 29 φορές.
Από την Κεντρική Αυλή έφτανε ο πνευματικός αναζητητής στην Αίθουσα του Θρόνου. Ο χώρος δεν προοριζόταν για δημόσιες ακροάσεις – αυτός βρισκόταν στην ανατολική πτέρυγα των ανακτόρων - αλλά για ιερουργίες. Ο ίδιος ο θρόνος θυμίζει με το σχήμα του κυματισμό αύρας και περιβάλλεται από τοιχογραφίες γρυπών δηλαδή λεόντων με κεφάλι αετού. Ο Μίνωας θεωρείτο μέγας δικαστής και διατήρησε αυτό το χαρακτηριστικό του και στον Άδη όπου ήταν επιφορτισμένος με την κρίση των ψυχών. Όσο για τη σύγχρονη εποχή μας είναι αξιοσημείωτο πως ο θρόνος αυτός του Μίνωα έχει αντιγραφεί για τον πρόεδρο του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη. Ο βασιλιάς, στο ρόλο του αρχιερέα, καθόταν στο θρόνο και γύρω του οι ανώτεροι ιερείς. Μια πόρτα οδηγούσε στο εσωτερικό ιερό το οποίο επικοινωνούσε με δωμάτια προετοιμασίας για την κορύφωση της τελετουργίας. Βυθισμένα στο μυστηριακό μισοσκόταδο, στα βάθη του ανακτόρου, τα δωμάτια αυτά έπαιζαν ένα ρόλο διείσδυσης στα ενδότερα του εαυτού.
Όπως είναι προφανές, λοιπόν, τα ανάκτορα της Κνωσού μπορούν μέχρι σήμερα να μιλούν στη γλώσσα των αρχετύπων και των συμβόλων. Μέσα από το διπλό πέλεκυ που κόβει κι από τις δυο πλευρές, μέσα από τον ορθογώνιο σταυρό που συχνά ήταν χαραγμένος μέσα σε ένα τετράγωνο, μέσα από το παράξενο άστρο που τόσες πολλές φορές είναι χαραγμένο στους τοίχους του Ανακτόρου. Πρόκειται για ένα πολύ συγκεκριμένο άστρο που όταν θα είναι ο κατάλληλος καιρός θα αποκαλυφθεί ο ρόλος και η σημασία του. Όπως θα αποκαλυφθούν πολλά από τα υπόλοιπα μυστήρια της Κρήτης που προς το παρόν λίγοι μιλούν γι αυτά και ακόμα λιγότεροι τα γνωρίζουν πραγματικά.
ΠΗΓΗ: www.miraclesynthesis.gr/
