6 Δεκεμβρίου εορτή του Αγίου Νικολάου ο Άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης, αλλά και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας.
Ο εορτάζων Νίκος Ψιλάκης, ο επι 2,5 και κάτι, δεκαετίες συνεργάτης στο Ράδιο Κρήτη, η πρωινή φωνή όλης της Κρήτης, ο Άνθρωπος, συγγραφέας, δημοσιογράφος , μα πάνω απ όλα ο λάτρης της Κρήτης.
Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ζούσαμε τα εκατοντάδες τηλέφωνα ευχών που ερχόταν στο Ράδιο Κρήτη, δείγματα της αγάπης και της εκτίμησης των Κρητών στο πρόσωπο του Νίκου Ψιλάκη.
Χρόνια πολλά, καλύτερα, με υγεία με αγάπη, με αρμονία και με μικρές οικογενειακές στιγμές ζωής.
22 Μαΐου 1989 η πρώτη μέρα λειτουργίας του Ράδιο Κρήτη. Η πρώτη εκπομπή. Η πρώτη φωνή που ακούστηκε στις 07.30 το πρωί από τους 101,5.
Είχαν προηγηθεί και κάμποσα χρόνια ακόμη, σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες, περιοδικά. Μια ζωή λέξεις... λέξεις... λέξεις.
Προτιμώ τη λέξη αυτή (συνεργάτες) γιατί έτσι τους ένιωσα όλους από την πρώτη μέρα: ιδιοκτήτες, δημοσιογράφους, τεχνικούς και, φυσικά, ακροατές. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο στόχος: να είναι συνεργάτης κι ο άνθρωπος που ακούει. Συν-δημιουργός. Να έχει λόγο. Να παρεμβαίνει.
Σήμερα ξεφυλλίζω τις σελίδες του χρόνου, ξαναδιαβάζω τις μέρες που πέρασαν, κοιτάζω μια - μια τις εικόνες που τυπώθηκαν στο μυαλό μου. Τίποτα δεν θέλω να ξεχάσω!
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ
Ο λόγος, τα γραπτά, ένα βιβλίο και η φωτογραφία τα σύνεργα που τον ακολουθούν και βαδίζουν μαζί στην ζωή.
Τον Νίκο Ψιλάκη τον γνώρισα τον Οκτώβριο του 1993 όταν εντάχθηκα στο δυναμικό του ράδιο Κρήτη και συνεργάστηκα μαζί του μέχρι και την Παρασκευή 22 Μαίου 2015 που τον φωτογράφισα στην τελευταία του εκπομπή.
Οπως ακριβώς τον είδα τον είχα φανταστεί, με το μούσι του με την ραδιοφωνική του φωνή να ταιριάζει στο παρουσιαστικό του, στον βηματισμό του στο καθαρό του βλέμμα που μόνο εμείς που είμαστε μαζί του στο στούντιο βλέπαμε.
Στα παλιά κτήρια του Ράδιο Κρήτη στην περιοχή του Μασταμπά στο Ηράκλειο κάθε πρωί καταλαβαίναμε ότι η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται.
Αλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο έζησαν ραδιοφωνικά τον Νίκο Ψιλάκη στις ανθρώπινες στιγμές του στις καλές και κακές μέρες, στις ανησυχίες του, στις επιτυχίες, στο διάβα που κοντά του, πολλοί πορεύτηκαν, επηρεάστηκαν, δανείστηκαν, καπηλεύτηκα ν και ανδρώθηκαν.
Ο Νίκος Ψιλάκης ήξερε ποιός ήταν και σήμερα γνωρίζει ακόμα περισσότερο ποιός είναι.
Οικογενειάρχης, σύζυγός, πατέρας, Παππούς, δίκαιος , άνθρωπος, δημοσιογράφος, ρεπόρτερ, αγωνιστής, κρητικός, λάτρης του αγαπημένου του τόπου.
Μεγάλωσαν με την φωνή του πολλοί .
Εδωσε λύση σε πολλά μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας προβάλλοντας τα με σεβασμό στους φορείς και με μοναδικό σκοπό την ενημέρωση των ακροατών .O Νίκος Ψιλάκης με καταγωγή απο την Κασταμονίτσα πεδιάδος τόπος μαρτυρικός αλλά και ποιός τόπος της Κρήτης δεν είναι, κατάφερε να γίνει χωριανός σε κάθε χωριό της Κρήτης, φίλος σε κάθε σπίτι του νησιού, παρέα σε κάθε ψυχή .
Κάθε πρωί η μουσική του Μάνου Χατζιδάκη ώς σήμα του στην πρωινή εκπομπή του Rάδιο Κρήτη έμελε να συνδιαστεί με την φωνή του, με τα πρωινά μας ξυπνήματα.
Το ποιήμα της ημέρας που γλύκαινε τις πρώτες πρωινές ώρες,
Oι ιστορικές αναφορές που μας θύμιζαν, μας προβλημάτιζαν μας ανησυχούσαν για το χθές μας και για την πορεία μας στο σήμερα.
Aποιδείχτηκε άνδρας με φιλότιμο ο Nίκος Ψιλάκης.
Μου επέτρεψε και με τίμησε με την παρουσία του στο site ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ να φιλοξενήσω άρθρα του - έρευνες και καταγραφές πολλών χρόνων και αρκετής δουλείας του που όταν την έπραττε όλοι εμείς οι νεώτεροι ακόμα μαθαίναμε ανακαλύπταμε και προσπαθούσαμε να κάνουμε το πρώτο μας βήμα .
Συνεχίζει στο ταξίδι της ζωής του και εκτός ραδιοφώνου, να γεννάει στιγμές, να μοιράζεται σκέψεις, να μαθαίνει, και να προσφέρει γνώσεις.
Τον ευχαριστώ που τον γνώρισα που του έχω σφίξει το χέρι, που μου έμαθε χωρίς να μου πεί πολλά πολλά, που τον είχα συνεργάτη 23 χρόνια, που κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι και ήπιαμε ένα κρασί.
Τον ευχαριστώ που κοντά του με την αύρα του και την πορεία του κάπου εκεί δίπλα και εγώ έφαγα ψωμί.
Συνεχίζει στο ταξίδι της ζωής του και εκτός ραδιοφώνου, να γεννάει στιγμές, να μοιράζεται σκέψεις, να μαθαίνει, και να προσφέρει γνώσεις.
Τον ευχαριστώ που τον γνώρισα που του έχω σφίξει το χέρι, που μου έμαθε χωρίς να μου πεί πολλά πολλά, που τον είχα συνεργάτη 23 χρόνια, που κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι και ήπιαμε ένα κρασί.
Τον ευχαριστώ που κοντά του με την αύρα του και την πορεία του κάπου εκεί δίπλα και εγώ έφαγα ψωμί.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
