Ο κυρ Γιώργης ( Ράφτης ) απο το χωριό Σπήλι του Νομού Ρεθύμνης στο καφενείο του που κρατάει ακόμα το άρωμα και τα χρώματα μίας άλλης εποχής που δυστυχώς χάνεται τουλάχιστον στις μεγαλουπόλεις.
Τον γνώρισα τον χειμώνα του 2011 ερχόμενος απο Αγία Γαλήνη και πηγαίνοντας πρός Ρέθυμνο. Η στάση μας στο Σπήλι μας έφερε στο μαγαζάκι του για να πιούμε ένα καφεδάκι, αμέσως αισθανθήκαμε την φιλόξενη του διάθεση να μας κεράσει, να μας ρωτήσει απο που είμαστε και να μας ξεναγήσει στο μικρό του καφενείο.
Μας επέτρεψε να τον φωτογραφήσουμε δείχνοντας μας τον φούρνο που έχει φτιάξει μόνος του, λέγοντας μας πόσες παρέες έχει ταίσει αυτός ο φούρνος.
Σε ένα ιστορικό χωριό ένας άνθρωπος που πατάει την έβδομη δεκαετία του και που κρατάει ακόμα την ανθρωπιά του αραμένει στο παραδοσιακό του καφενείο να κερνάει την ρακή και να ανοίγει τις αναμνήσεις του σε κόσμο που μόλις γνώρισε.
Στο παραδοσιακό του καφενείο που αξίζει όταν περάσετε να σταματήσετε για ένα καφέ θα βρείτε παλιές φωτογραφίες απο την Κρήτη, κορνίζες μιας άλλης εποχς αλλα και φωτογραφίες απο παρέες που έχον γίνει στο καφενείο.
Την παλιά ξυλόσομπο στην μέση του μαγαζιού έτοιμη να δεχτεί την οφτή πατάτα αλλά και πάντα ετοιμοπόλεμη να ζεστάνει τους πελάτες.
Καλά να είναι ο κυρ Γιώργης και με το καλό να ξανασμίξουμε
Από την πρώτη ματιά το καφενείο του κυρ Γιώργου ξεχωρίζει. Ένας παλιακός καφενές με τις ψάθινες καρέκλες τα μεταλλικά τραπεζάκια με ίχνη του καιρού απάνω του. Μπαίνοντας στο μαγαζί ίδια εικόνα. Μ’ αυτό που σου τραβά την προσοχή στο βάθος πλάι στην κουζίνα είναι ένας πάγκος με μια ραπτομηχανή: “Ήμουν ράφτης από παλιά” αφηγείται ο κυρ Γιώργης “έραβα κρητικές βράκες, ευρωπαϊκά κουστούμια αλλά και στολές αξιωματικών, χωροφυλάκων, αγροφυλάκων. Τα τελευταία χρόνια αρκούμαι στις επιδιορθώσεις, στενέματα, κοντέματα, μπαλώματα. Ο κόσμος πια ταξιδεύει στην πόλη και παίρνει τα ετοιματζίδικα τα ρούχα”.
Το καφενείο-ραφείο στο Σπήλι διατηρείται εδώ και 45 χρόνια από τον καφετζή που έκλεισε αισίως τα ογδόντα. Ένας από τους τρεις γιούς του θα πάρει τη σκυτάλη… τουλάχιστον στους καφέδες, στις ρακές και στους μεζέδες… και λέγοντας μεζέδες δεν λέμε τίποτα παρά τη λιχουδιά της οφτής πατάτας, το σήμα κατατεθέν του καταστήματος.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ