ΑΛΟΙΔΙΑΝΟ ΧΑΝΙ - ΝΟΜΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Το καταφύγιο του στρατολάτη ήταν το χάνι, που κατά μια χαρακτηριστική θυμοσοφική άποψη το λένε χάνι γιατί «όποιος μπει χάνει κι όποιος δεν μπει χάνει», που σημαίνει ότι όποιος μπει χάνει τα λεφτά του κι όποιος δεν μπει χάνει τη φαγοπιοτούρα και τις άλλες ανέσεις, που παρέχει το χάνι.

Το Αλοιδιανό χάνι βρίσκεται στον Νομό Ρεθύμνης λίφο μετα το χωριό ΑΛΟΙΔΕΣ

και πρίν το χωριό Γενι Γκαβέ σημερινή Δροσιά

Αποτελούσε σταθμό στον τότε επαρχιακό δρόμο και κατόπιν παλιά εθνική οδό Ηρακελίου - Ρεθύμνης, αν και όταν μπήκαν τα αυτοκίνητα στην ζωή μας , σταθμό - στάση αποτέλεσε το Γενί Γκαβέ.

Χάνια και μάλιστα τα πιο γραφικά και πολύ χρήσιμα υπήρχαν κατά διαστήματα στο μήκος των κεντρικών οδών από την ύπαιθρο προς την πόλη. Στα χάνια αυτά, που ήσαν μεμονομένα κτίσματα στην άκρα του δρόμου, ο στρατολάτης εύρισκε χειμώνα-καλοκαίρι καταφύγιο να φάει αυτός και το ζώο του και στην ανάγκη να ξωμείνει (διανυκτερεύσει) κιόλας. Αλλά και περαστικός ο στρατολάτης σταματούσε πάλι στο χάνι να πάρει μια ρακή για να υποστηρίξει το χανιατζή.