H ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΗΣΤΑΚΗ

Η Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη γεννήθηκε στο ΒαχόΒιάννου.

Έχει κάνει σπουδές στην Παιδαγωγική Ακαδημία, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και Τεχνολόγου Γεωπόνου.

Είναι καθηγήτρια Τεχνολογίας στο Γυμνάσιο Αρχανών

Ποιήματα και διηγήματα της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες, περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο.

Όταν δυο άνθρωποι κοιτάζονται

Όταν δυο άνθρωποι κοιτάζονται
ένας άγγελος αφήνει τον παράδεισο
Κατεβαίνει με το μαγικό του φλάουτο
και διαλύει το φόβο

Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται
ένας άγγελος εμφανίζεται
Γκρεμίζει
με το μαγικό του άγγιγμα
τα τείχη
και σπάει τις αλυσίδες

Η αγάπη είναι ένας άγγελος
Βγάζει τα φτερά του
και τα φορά στους δικούς σου ώμους

Μαρίνα Χρηστάκη ( Νοέμβριος 2013)

BurneJones, Ένας άγγελος. 1878.

Ανοιξιάτικη βροχή

Έκλαψε
Θρήνησε η ανοιξιάτικη βροχή.
Για κάποιον κλαίει
Κάποιος της λείπει.
Εσύ της λείπεις,
για σένα κλαίει

Δεν την περιγελώ,
που ‘γινε βρύση.
Δεν την ρωτώ γιατί.
Γαλάζια ομπρέλα κρατώ
Μην γίνω μούσκεμα
από τα δάκρυα της.
Μην με πληγώσουν
οι απαλές σταγόνες

Μαρίνα Χρηστάκη ( Απρίλιος 2013)

ΠΙΝΑΚΑς: ΑΛΕΞ ΚΑΤΖ " γαλαζια ομπρέλα"

Πάνω από την πόλη

Κύλαγε το φως
και τους έλουζε
Την κράταγε σφιχτά από τη μέση
Άπλωναν τα χέρια και σκαρφάλωναν
δυο σε μια μόνο ακτίνα

Πάνω από την πόλη
Δίχως πόδια
Δίχως χέρια
Δίχως νύχια

Κοίτα της έλεγε τα μαλλιά σου έγιναν αχτίνες
Κοίτα μπλεχτήκανε με τ' άστρα
Κι εκείνη γέλαγε
γέλαγε
και κείνος μίλαγε,
μίλαγε
"Είδες;
Είδες;
Χωρίς τον ουρανό είναι ανυπόφορη η Γη"
Εσύ εισαι ουρανός του φώναζε
ου- ρα- νοοοοος.................
ουρανοοοοοος....

Στο λευκό χαρτί τ’ ουρανού
με τα μολύβια του ορατού
σχεδιάζανε
το ονειρώδες
και ριψοκίνδυνο
πρόσωπο της αγάπης

Μαρίνα Χρηστάκη ( Ιανουάριος 2014)

Ευτυχώς που υπάρχει το παράθυρο.

Από τότε που έκτισαν αυτούς τους τοίχους
περιμένω.
Ευτυχώς που υπάρχει το παράθυρο.
Ακουμπώ στο περβάζι
και κοιτώ έξω.
Ένα μόνο κομμάτι θάλασσας
ένα μόνο κομμάτι ουρανός
Έξω από το παράθυρο ακούω φωνές
Με καλωσορίζουν;;;
Καλωσορίζουν την Άνοιξη
Πρέπει να λύσω τα μαλλιά μου.
Κάποιος ας μου στείλει
ένα χελιδόνι,
ένα τραγούδι,
ένα γράμμα,
κάτι….
Ποιος είπε πως κι η Άνοιξη
δεν θέλει
μια καντάδα,
ένα χρυσαφένιο φράχτη ;
Να τρεμουλιάσουν τα μαλλιά της,
να λυγίσουν τα λεπτά κλωνιά της,
να λουλουδίσει,
να γκρεμιστούν.
τοίχοι και μαστόροι
μ’ ένα μόνο κρότο.


Μαρίνα Χρηστάκη ( Μάρτιος 2013)

H Άνοιξη δεν χάνει το δρόμο της

H Άνοιξη δεν χάνει το δρόμο της
Με τα μεθυσμένα μαλλιά της πάντα έρχεται
Ορμάει σαν τρελή 
και δίνει το παθιασμένο φιλί της στο Μάρτη
Πλεγμένες στα φουστάνια της είναι οι ανεμώνες που υποσχέθηκε.

Κάποιοι διστάζουν να την καλωσορίσουν
Άλλοι την φυλακίζουν μέσα στα κλειδωμένα παράθυρα
και κάποιοι αρνούνται την ύπαρξή της
Μα η Άνοιξη
αγωνίζεται 
Λουλούδι το λουλούδι 
Χρώμα το χρώμα
Χορτάρι το χορτάρι
Μελίσσι το μελίσσι
και  σημειώνει στο μεγάλο της τετράδιο.

Μια μέρα θα’ ρθειπολύ κοντά 
σ' όσους δεν την πίστεψαν
και χέρι με χέρι θα τους δώσει
την πιο κόκκινη ανεμώνη .

Μαρίνα Χρηστάκη ( Μάρτιος 2013)