Στον Ελληνικό κινηματογράφο στην εποχή της κρίσης είναι αφιερωμένες οι φετινές «Ημέρες Μεσογειακού Κινηματογράφου» που διοργανώνει ο Δήμος Ηρακλείου, από τις 26 έως τις 30 Νοεμβρίου 2019.
Με την συνεργασία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, ενός πολύπειρου ανθρώπου του ελληνικού σινεμά, καταρτίστηκε ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει ταινίες που είτε δεν διανεμήθηκαν στις αίθουσες, είτε προβλήθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα.
Όλες οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στην Μικρή Αίθουσα του Πολιτιστικού και Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου.
Ώρα Έναρξης: 20.00
Είσοδος Ελεύθερη
Το Πρόγραμμα
Τρίτη 26 Νοεμβρίου
Jace [Just Another Confused Elephant]
Σενάριο: Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Νίκος Πανουτσόπουλος
Σκηνοθεσία : Μενέλαος Καραμαγγιώλης
Πρωταγωνιστές : Αλμπάν Ουκάι, Στεφανία Γουλιώτη, Κόρα Καρβούνη, Μηνάς Χατζησάββας, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Ακύλλας Καραζήσης, Χρήστος Λούλης, Αργύρης Ξάφης, Γιάννης Τσορτέκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Ντιόγκο Ονφάντε, Μιχάλης Οικονόμου.
Υπόθεση : Τον φωνάζουν Jace, είδε τους δικούς του να δολοφονούνται στο Αργυρόκαστρο και πέφτει στα χέρια μιας σπείρας εκμετάλλευσης παιδιών. Ζει τη δική του Οδύσσεια, και
καταλήγει στην Αθήνα, παιδί των φαναριών και του Αναμορφωτηρίου, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα. Αυτή η σκιά ανθρώπου, ένας ακόμα μπερδεμένος ελέφαντας, όπως αυτοί της άγριας ζούγκλας που ορφανεύουν από μικροί και εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά, ερωτεύεται τη Μαρία και μέσα του ξυπνά το όνειρο της δημιουργίας μιας οικογένειας. Μέσα από τον έρωτα, αναζητά τη δική του πατρίδα, τη δική του ταυτότητα, τη χαμένη του ζωή.
Τετάρτη 27 Νοεμβρίου
Δύο ντοκιμαντέρ του Μενέλαου Καραμαγγιώλη :
Από την εξαιρετική σειρά της ΕΡΤ1 Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, επιλέξαμε δύο ντοκιμαντέρ, που θεωρούμε ότι προσδίδουν τη νότα αισιοδοξίας που τόσο έχουμε όλοι ανάγκη. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, άνθρωπος αισιόδοξος στη ζωή του και χαρισματικός στην τέχνη του, ισχυρίζεται ότι μπορεί να μιλάει ατελείωτα για τις ιστορίες των ηρώων του. «Το δώρο μου είναι ότι οι αξιοσημείωτοι αυτοί άνθρωποι, με έκαναν να λέω ότι «μπορώ», ότι θα βρεθεί μια λύση, ότι δεν υπάρχει πλήρες αδιέξοδο. Είναι οι προσωπικοί μου οδηγοί και άρα των θεατών». Και όμως οι ιστορίες των αξιοσημείωτων ανθρώπων του Καραμαγγιώλη είναι όλες τραγικές. Είναι ιστορίες ανθρώπων βασανισμένων, κυνηγημένων από τη ζωή, ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο της ιστορίας και ας είναι οι ίδιοι μεγάλο μέρος της ιστορίας της εποχής τους. Ανεκτίμητη αξία είναι να καταφέρνεις να βλέπεις μέσα στη μιζέρια και τις δυσκολίες μια αχτίδα φωτός και να λες «δεν υπάρχει πλήρες αδιέξοδο».
Η δεύτερη ευκαιρία :
Ένας παρίας, ένας κυνηγημένος Λιθουανός έφηβος, βρίσκεται στα κάγκελα της φυλακής μιας χώρας που δεν τη γνωρίζει, που δεν μιλάει καν τη γλώσσα της. Μέσα στην απόλυτη αυτή σκοτεινιά, ποιος έχει το κουράγιο να διεκδικήσει μια δεύτερη ευκαιρία για να ανατάξει τη ζωή του ; Ο ήρωας τολμά και παρ’ όλον τον εγκλεισμό του στις σκληρές συνθήκες του Ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος, ξεκινάει αποφασιστικά να κυνηγήσει τους φιλόδοξους στόχους του.
Γκολ στη φτώχεια :
Η Εθνική Ομάδα Αστέγων, εκπροσωπεί την Ελλάδα σε μια παγκόσμια ποδοσφαιρική διοργάνωση και κερδίζει το Βραβείο Ήθους. Το παρεξηγημένο άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο, δίνει την ευκαιρία σε απόκληρους της κοινωνίας, να κοινωνικοποιηθούν, να νοιώσουν υπερήφανοι, να διαχειριστούν με περισσότερη ευκολία τις δυσκολίες μιας ζωής χαμένης στο περιθώριο.
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου
Ο Εχθρός μου
Σενάριο : Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία : Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Πρωταγωνιστές : Μανώλης Μαυροματάκης, Μαρία Ζορμπά, Γιώργος Γάλλος, Αντώνης Καρυτινός, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αριάδνη Καβαλιέρου, Ηλίας Μουλάς, Vesela Kazakova, Tudor Chirila.
Υπόθεση : Ο εχθρός μου χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς, ως «η ταινία που μπορεί να συμβεί στον καθένα». Ένας πατέρας, ένας μέσος Έλληνας αστός, ζει τον απόλυτο εφιάλτη, όταν ένα βράδυ «μπουκάρουν» στο σπίτι του αλλοδαποί και ένας από αυτούς βιάζει την δεκατετράχρονη κόρη του. Μέσα από το καλά δομημένο σενάριο και τις πειστικές περιγραφές των προσωπικοτήτων των ηρώων, ο Τσεμπερόπουλος επανακάμπτει στον κινηματογράφο, δοκιμάζοντας τις αντοχές του ήρωα του, σχετικά με την πίστη του στην ουμανιστική και αριστερή ιδεολογία. Και εδώ τίθενται βασανιστικά ερωτήματα, τα οποία όλοι θέτουμε καθημερινά και για τα οποία όλοι δίνουμε απαντήσεις, μέσα στην ασφάλεια της οικιακής γαλήνης που απολαμβάνουμε. Ίσως το Jace του Καραμαγγιώλη να ενέχει σε ένα βαθμό την ιδεολογική βάση των απαντήσεων στα προκλητικά ερωτήματα που θέτει ο Τσεμπερόπουλος.
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου
Πλατεία Αμερικής
Σενάριο : Γιάννης Τσίρμπας, Βαγγέλης Μουρίκης, Γιάννης Σακαρίδης
Σκηνοθεσία : Γιάννης Σακαρίδης
Πρωταγωνιστές : Γιάννης Στάνκογλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Βασίλης Κουκαλάνι, Ξένια Ντάνα, Θέμις Μπαζάκα, Ερρίκος Λίτσης.
Υπόθεση : Βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Τσίρμπα, Η Βικτώρια δεν υπάρχει, η ταινία διαπραγματεύεται τη μοναξιά των ανθρώπων που ζουν σε μια μεγαλούπολη όπως η Αθήνα, στα όρια μεταξύ της απόλυτης περιθωριοποίησης και της αγωνίας τους να ενταχθούν σε ένα σύστημα για να επιβιώσουν. Έχει ενδιαφέρον το ιδεολογικό υπόβαθρο των τριών ηρώων και ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιούν για να προβάλουν τις ανάγκες τους. Με ακριβή περιγραφή των χαρακτήρων, με καλά δομημένο σενάριο, η ταινία κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού και να προταθεί ως η επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στις υποψηφιότητες των Oskar για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία.
Σάββατο 30 Νοεμβρίου
Η δουλειά της
Σενάριο : Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νίκος Labot
Σκηνοθεσία : Νίκος Labot
Πρωταγωνιστές : Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ημελλος, Μαρία Φιλίνη, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Πριμάλη, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κωνσταντίνος Γώγουλος.
Υπόθεση : Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η ιστορία της ηρωίδας είναι μια αλληγορική απεικόνιση, της πορείας της Ελλάδας μέσα στα χρόνια της κρίσης. Η Παναγιώτα, μια νοικοκυρά με δύο παιδιά, αναγκάζεται να ξεπεράσει τους φόβους και τις αναστολές της, όταν ο άνδρας της μένει χωρίς δουλειά ξεπέφτοντας ολοένα και περισσότερο σε μια άθλια καθημερινότητα. Χωρίς διάθεση διδαχής, με τρυφερότητα και συμπάθεια, η ταινία καταδεικνύει την «ενηλικίωση» μιας γυναίκας που παίρνει τις τύχες της οικογένειας της στα χέρια της, όσο και αν αυτό είναι επίπονο. Σημασία έχει το γεγονός ότι μετά από την βίαιη χειραφέτηση της, δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.
