Δύσκολο πράγμα να πρέπει να πάρεις συνέντευξη από τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν ξέρεις τι να τον πρωτορωτήσεις κι αν αυτά που θα σου πει ενδιαφέρουν τους άλλους. Κι ύστερα, σκέφτεσαι τα παιδιά κι αποφασίζεις να μιλήσεις απλά, καθημερινά κι απολύτως κατανοητά, σαν να είσαι εσύ εκείνο το παιδί που δεν λέει να μεγαλώσει. Εκείνο το κοριτσάκι που έζησε κάποτε σε έναν τόπο μαγικό, γεμάτο θρύλους και παραδόσεις, σε ήθη και έθιμα που τα ακολουθούσαν όλοι με ευλάβεια και που λάτρευε τα χρώματα. Έτσι κάπως έφτιαξε μια μάγισσα που ’χε ένα πινέλο μαγικό αντί για σκούπα και σκορπούσε χαρά και χρώμα σε όλα τα δημιουργήματα της φύσης. Η Χρωματούσα ζει και υπάρχει στις ψυχές των παιδιών κι όσους λατρεύουν τα παραμύθια. Κι επειδή αγαπούσε πολύ τα ξωτικά του δάσους, άφησε χώρο ακόμα και στους καλικάντζαρους να μπουν στη ζωή και τη φαντασία του μικρού κοριτσιού και χιλιάδων πια παιδιών σε όλο τον κόσμο. Ο Τρακατρούκας γέμισε χρώμα κατακόκκινο τις παγωμένες μέρες του χειμώνα και γραφές πολύτιμες τον κόσμο των μικρών ξωτικών. Όλα τα παραμύθια τα αγάπησε πολύ και θέλησε να φτιάξει ένα σωρό δικές του ιστορίες…
Κι ύστερα γεννήθηκε άλλος ένας χάρτινος ήρωας, που υπήρξε κι αυτός κάποτε στ’ αλήθεια στη ζωή του μικρού κοριτσιού. Ένα σκιάχτρο που έστεκε χρόνια πολλά στο περιβόλι του κυρ Γιάννη και πρόσεχε όλα τα φρούτα και τα λαχανικά. Το αντίκριζαν όλοι όσοι έρχονταν από μακριά, όσοι πλησίαζαν τον Μεγάλο Κάμπο κι εκείνος πάντα σιωπηλός, αγέρωχος και μοναχικός, τους κοιτούσε με τα μεγάλα καρυδένια του μάτια, μιλώντας τους μόνο… με την ψυχή του!
Κι έφυγε ένα σούρουπο τούτο το σκιάχτρο, ο Σιγανός… Να ζήσει τη ζωή, να γνωρίσει, να μάθει, να συναντήσει νέους φίλους, εμπειρίες. Να εκπληρώσει όνειρα κι επιθυμίες. Να τσακιστεί, να φοβηθεί, να βρει λύσεις, να φτάσει ίσαμε πέρα μακριά εκεί που… δεν ήξερε!
Ένα μεγάλο κουβάρι με πολύχρωμες κλωστές είναι οι ιστορίες μου. Ξετυλίγονται κάθε φορά και μας θυμίζουν πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, αλλά δεν είναι.
Μια περιπέτεια, ένα ταξίδι είναι η δική μας ζωή κι αυτό κάνει κι ο Σιγανός. Ψάχνει να βρει το νόημα, τις αλλαγές, τις προκλήσεις. Ακούει χρόνια, μαζεύει γνώσεις από τα ταξίδια και κάποια στιγμή κατασταλάζει. Επιστρέφει γεμάτος, συνειδητοποιημένος και επιτέλους καταλαβαίνει κι εκείνος πως «…πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται…».
Κάνει όμως και άλλα ταξίδια ο Σιγανός. Με τη δική του συμπεριφορά και το φευγιό, όλοι οι άλλοι καταλαβαίνουν πως οι λέξεις κάποιες άλλες φορές πρέπει να λέγονται. Το ευχαριστώ και μια συγγνώμη δεν εννοούνται μόνο. Να ακούγονται και να λέγονται σε όσους τα αξίζουν κι όσο αυτοί είναι κοντά μας. Να νιώθουμε την εκτίμηση, την ευγένεια και την προσφορά όσων αβίαστα και ακούραστα μας… προστατεύουν. Φίλοι, γονείς, αγαπημένοι άνθρωποι που απλά και μόνο μας… δίνονται!
Ένα μεγάλο κουβάρι με πολύχρωμες κλωστές είναι οι ιστορίες μου. Ξετυλίγονται κάθε φορά και μας θυμίζουν πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, αλλά δεν είναι. Που μπλέκουν την αλήθεια με το όνειρο και τη φαντασία. Που ταξιδεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο, στις κρυφές επιθυμίες και στα λόγια που δεν λέγονται, πάρα μόνο με παραβολές… Σε ένα μεγάλο σεντούκι τις έχω βάλει και σαν τ’ ανοίγω η πιο γρήγορη πετάγεται έξω με ορμή. Είναι σαν να θέλει να ακουστεί και τότε γίνεται ηρωίδα στο χαρτί κι αποκτά λόγο και εικόνα και γίνεται βιβλίο.
Μ’ αρέσει να μοιράζομαι με τις γραφές τις δικές μου μα και άλλων σε όσους αγαπούν τα παραμύθια και τις ιστορίες. Και συχνά τις αφηγούμαι και ακόμα πιο συχνά τις αφουγκράζομαι, γιατί όλα τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους τις αλήθειες, τις περιπέτειές τους και τα ταξίδια της ζωής.
Ο Σιγανός... ένα σκιάχτρο με ψυχή!
Ελένη Μπετεινάκη
εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Ελληνοεκδοτική
40 σελ.
ISBN 978-960-563-248-9
Τιμή €8,90
