Φωτογραφία: Γιάννης Σιγανός
Να πέφτει χιόνι, σαν παραμύθι
Ονείρου απόβραδο, ζεις στο Λασίθι
Το μέλλον άργησε μα δεν πειράζει
Ο πρώτος έρωτας εκεί ρεμβάζει
Έγειρε η θύμηση, πόσο μ’ αρέσει
Λευκό πουκάμισο έχει φορέσει.
Σαν άχνη ζάχαρη, πέφτει το χιόνι
Εδώ, η σκέψη σου θα ξημερώνει
Ρόδο που έζησε μες στο χειμώνα
Το φως μετάλαβε σε μια σταγόνα
Κορώνα – γράμματα το δαχτυλίδι
Μαζί σου έρχομαι γι’ άλλο ταξίδι.
Να πέφτει χιόνι, σαν παραμύθι
Εδώ μου δίνεσαι, πέρα απ’ τη λήθη
Δεν θέλω ενθύμια, μα ούτε και δώρα
Την πρώτη νιότη σου, εκείνη φόρα
Να βγεις στο δρόμο να με φωνάξεις
Το μυστικό μου στ’ άστρα να τάξεις.
Κρύο αεράκι φέρνει το χιόνι
Ένα φεγγάρι το νου στοιχειώνει
Κάλπικες μέρες, βαθιές ρυτίδες
Όσες αλήθειες, τόσες πατρίδες
Φτερό του δράκου, μαύρο κατράμι
Όλα χαλάλι σου κι όλα χαράμι.
Σαν παραμύθι, το χιόνι πέφτει
Δες ο καθρέφτης δείχνει τον ψεύτη
Ψηλά γεφύρια κι άπαρτα κάστρα
Η μνήμη φταίει η ξελογιάστρα
Χρόνια παλεύω, μάτια μελάνια
Και δεν μ’ αφήνει η περηφάνια.
Να πέφτει χιόνι, σαν παραμύθι
Σε ψάχνουν δρόμοι, παντού Λασίθι
Του κόσμου όλα, παλιά, καινούρια
Λάθη συγχώρεσες κι έχεις μια φούρια
Ν’ αφήσεις πίσω σου, τα μη, τα πρέπει
Η νύχτα η μάγισσα στο επιτρέπει.
« Αύριο, την κούπα ως τον πάτο
Και ας ’ρθούν τα πάνω κάτω
Ένα τζάμι που παγώνει
Με χωρίζει από το χιόνι
Κι από εσένα, ναι.
Κι όταν θα μεθύσω λιώμα
Ρώτησε της γης το χώμα
Που το θάβει τόσο κρίμα
Κρίμα κι άδικο.»
Αύριο… εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 12 Ιανουαρίου 2017
* H Ζωή Δικταίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στον παραμυθένιο τόπο της Δίκτης, της Σελένας. Το Τζερμιάδο είναι το χωριό της. Εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Το σύμπαν, είχε άλλα σχέδια ανοίγοντας την πόρτα στην Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει στην Κέρκυρα. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει πάντα με σεβασμό την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα και δικαιώνεται ταπεινά στη σιωπή, χωρίς θόρυβο, στο καθαρό βλέμμα και στο δάκρυ. Εργάζεται από το 1984 στις Επαγγελματικές Σχολές του Υπουργείου Τουρισμού. Συμμετείχε στη νεότητα της, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και είναι αλήθεια, έλαβε αρκετές διακρίσεις. Το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Έψιλον, αφορά στην παιδική λογοτεχνία και έχει τίτλο « Ιστορίες για φεγγάρια ». Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί με το Γιάννη Νικολάου και το Νίκο Ανδρουλάκη. Το δεύτερο βιβλίο της από τις εκδόσεις Φίλντισι, είναι μυθιστόρημα και τιτλοφορείται «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο». Πιστεύει στην αγάπη. Τη γοητεύουν όλα τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης όπως και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι.
