Με λαμπρότητα και μεγάλη συμμετοχή, τίμησαν οι Ανωγειανοί τον Άγιο Γεώργιο τον μεθυστή, στην πλατεία Μεϊντάνι, με την πανηγυρική Θεία Λειτουργία και το τραπέζι που παρατέθηκε από όλους τους ενορίτες της εκκλησίας μας. Σε μια ηλιόλουστη ημέρα η πλατεία κατακλύστηκε από ανθρώπους κάθε ηλικίας και για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά τίμησαν τον Άγιο Γεώργιο. Στην λειτουργία χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνου κ.κ Ευγένιος, μαζί με τους ιερωμένους του χωριού. Φέτος ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, τίμησε τους μεγάλους ευεργέτες της, τον Αντώνη και την Μαρίτα Καράτζη και τον Σπύρο Καλλέργη, η προσφορά των οποίων διαχρονικά στον Ναό αλλά και γενικότερα στα Ανώγεια είναι σπουδαία.
Δυο εικόνες του Αγίου Γεωργίου προσέφερε ο π.Ανδρέας στον Αντώνη Καράτζη, που πρόσφατα ολοκλήρωσε την προσφορά του στην Αγιογράφηση ολόκληρου του Ναού, αλλά και στον Σπύρο Καλλέργη που προσέφερε τα μέγιστα στη μόνωση του και στην κατασκευή της σκεπής του.
Στη συνέχεια όλοι οι ντόπιοι και επισκέπτες απόλαυσαν ένα πλούσιο τραπέζι στην πλατεία Μεϊντάνι, με όλες τις αυθεντικές ανωγειανές γεύσεις, προσφορά των ενοριτών. Οι άνδρες της ενορίας έφτιαξαν το κρέας και οι γυναίκες ενωμένες με μια ξεχωριστή λιχουδιά από την καθεμιά, έφεραν ένα υπέροχο αποτέλεσμα και ένα τραπέζι που ικανοποίησε όλο τον κόσμο.
O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Στο κήρυγμα του από άμβωνος, ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κ.κ Ευγένιος, τόνισε χαρακτηριστικά τα εξής:
“Από όσα είπες π.Ανδρέα με τη δική σου χαρακτηριστική και αληθινή φωνή, προσέγγισες και το μυστήριο που περιβάλλει και το ιερό πρόσωπο του σήμερα εορταζόμενου Αγίου Γεωργίου που στη ζωή του δεν έκανε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που είπες. Είπα με τη δική σου φωνή. Μου αρέσει αυτή η λέξη. Η λέξη φωνή που δεν έχει καμία σχέση με τη λέξη φωνασκία. Τούτους τους καιρούς, ακούμε συνήθως φωνασκίες και όχι φωνές. Η λέξη φωνασκία κρύβει μέσα της τη λέξη σκιά και η σκιά από όπου κι αν προέρχεται φανερώνει σκοτάδι και όχι φως. Μακριά από εμάς το σκοτάδι. Οι ευσεβείς μας πρόγονοι μας έμαθαν πως να το διώχνουμε σε κάθε επίπεδο της ζωής, σε όλα τα θέματα. Από όσα είπες θα κρατήσω μόνο μια λέξη και τη βρίσκω στον καπετάνιο, καβαλάρη Άγιο Γεώργιο. Είπες τη λέξη ισορροπία. Μια μικρή διόρθωση επίτρεψε μου. Αυτή η ισορροπία δεν είναι ένα αγαθό που έρχεται από έξω, αλλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα. Για αυτό οι παλιοί όταν κάποιος δεν την είχε απλά τον έλεγαν ανισόρροπο και ήξεραν τι έλεγαν και εννοούσαν. Ο Άγιος Γεώργιος πάνω στο άλογο του αν δεν είχε ισορροπία δεν θα έκανε πολύ ώρα. Εκείνος όμως είχε ισορροπία, εσωτερική και εξωτερική και με το παράστημα του και με την εικόνα του που είναι ένα βιβλίο ανοιχτό, αυτή την ισορροπία διδάσκει.
Σήμερα όλος ο κόσμος ήρθε για να συναντηθεί με τον Άγιο Γεώργιο. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα που μας κάνει ένας Άγιος στη γιορτή του. Μας δίνει τη δυνατότητα να είμαστε μαζί. Να βγαίνουμε ο καθένας μας από τον ατομισμό του και να γινόμαστε ένα στο σώμα της οικογένειας της εκκλησίας.Όπου κανείς δεν περισσεύει, όπου κανείς δεν είναι πιο προβεβλημένος από τον άλλο. Λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:’Μπροστά στο Θεό είμαστε όλοι πρόβατα”. Μπροστά στους ανθρώπους ίσως κάποιοι να φαίνονται πρόβατα και κάποιος ο βοσκός.Ξαναλέω όμως, μπροστά στο Θεό και ο βοσκός είναι πρόβατο. Το ερώτημα όμως που πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας είναι αν είμαστε πρόβατα του Θεού, ή πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα; Όπως είπε όμορφα με το δικό του τρόπο ο πατήρ Ανδρέας. Είμαστε πρόβατα του Θεού λοιπόν και δεν πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα επειδή κάποιοι το θέλουν διαφορετικά. Με αγαθές συνειδήσεις ξέρουμε ότι συμπορευόμαστε σε αυτή τη ζωή.
Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να γυρεύουμε το Θεό στα σύννεφα. Ο Θεός δεν είναι στα σύννεφα, είναι στα μάτια του αδερφού μας, στα μάτια του συνανθρώπου μας. Εκεί τον βρίσκουμε και ματαιοπονούμε αν τον ψάχνουμε αλλού, ψηλά και μακριά. Και πολλές φορές πλάθουμε και λανθασμένες εικόνες για εκείνον και του δίνουμε ιδιότητες που δεν έχει. Μια είναι η ιδιότητα του. Είναι Πατέρας και είμαστε παιδιά του, άρα και μεταξύ μας αδέρφια.Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.Κανείς δεν περισσεύει.
Χάρηκα σήμερα για την απόδοση της τιμής στους δυο ευπατρίδες που προέρχονται από ετούτο τον τόπο, που μόνο από το όνομα του, μιλάει και λέει όσα μέχρι τώρα είπα. Ανώγεια, από το πρώτο συνθετικό της λέξης παραπέμπουν στα άνω και όχι στα επί της γης. Υπάρχουν και τα άνω της γης. Και Ανώγεια δεν είναι μόνο η ανω-γη εδώ αλλά και τα άνω της γης. Ο Πρεβελάκης έγραψε κάποτε για την απάνω Κρήτη, των ηρώων, των Αγίων όσων έχουν πολιτογραφηθεί πολίτες του ουρανού και έχουν προέλθει από το περβόλι αυτής της εύφορης γης της Κρήτης.Υπάρχουν λοιπόν και τα άνω Ανώγεια. Υπάρχουν και τα Ανώγεια που παραπέμπουν στα άνω, στα υψηλότερα, στα πνευματικότερα και όχι στα χαμερπή και ρέοντα τούτου του κόσμου.
Το τελευταίο μήνυμα που θέλω να πάρουμε σήμερα φεύγοντας από τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου που πρώτος το έκανε πράξη. Εκείνος δεν έδωσε απλώς, αλλά δόθηκε. Άλλο πράγμα είναι να δίνω. Εύκολο.Και άλλο είναι να δίνομαι. Δύσκολο. Αλλά αυτό είναι τελικά το κατόρθωμα το οποίο αξίζει κάθε τιμής και κάθε προβολής, όχι γιατί η οικογένεια Καράτζη ή ο Σπύρος Καλλέργης έχει ανάγκη τιμών και εγκωμίων αλλά γιατί η κοινωνία έχει ανάγκη παραδειγμάτων. Έχουμε ανάγκη παραδειγματισμού για να γίνεται ο ένας για τον άλλο αρωγός και έτσι πάει η κοινωνία μπροστά και έτσι κάνουμε τον κόσμο καλύτερο και έτσι τον παραδίδουμε σε αυτή τη νέα γενιά που την χάρηκα σήμερα μπροστά μου. Χαίρομαι γιατί στα Ανώγεια, όντως γίνεται εθνική αντίσταση, όχι μόνο παλιότερα, αλλά ιδιαίτερα σήμερα. Και ποια είναι η εθνική αντίσταση σήμερα; Η πολυτεκνία μας. Γιατί το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα της Πατρίδας μας δεν είναι οι έξω αλλά είναι η υπογεννητικότητα μας, στην οποία κάποιοι απέξω ποντάρουν. Από εδώ από τα Ανώγεια σήμερα πρέπει να εξακτινωθεί αυτό το μήνυμα. Πως δε μπορεί άλλο να αιμορραγεί αυτή η πατρίδα και κάθε χρόνο να βλέπουμε όλο και περισσότερους θανάτους και όλο και λιγότερες γεννήσεις.
Αυτός λοιπόν ο καπετάνιος, ο Άγιος Γεώργιος μας λέει σήμερα:”Αναντρανιστά και ψηλά το κεφάλι. Με τις αρχές, τις αξίες, τον Ορθόδοξο πολιτισμό και το ήθος μας.Προπάντων με την ενότητα μας”.Μακριά από διχασμούς που ρίχνουν νερό σε δεξαμενές που δεν θέλουμε να γεμίσουν. Σας ευχαριστώ όλους θερμά..”
Ο παπα- Ανδρέας
Ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης κατά την παράδοση των εικόνων του Αγίου Γεωργίου στους ευεργέτες της εκκλησίας μας είπε τα εξής:
«Αγαπητοί μου…
Στις μέρες μας η αλληλεγγύη, η συμμετοχή, η στήριξη είναι έννοιες που αποκτούν ξεχωριστή αξία, κι αποκτούν ιδιαίτερο νόημα γιατί γνωρίζουμε τη δυσκολία των εποχών, με τη χώρα και την κοινωνία να εξέρχεται από μια θυελλώδη περιπέτεια, με χαρακτηριστικά μεταπολεμικού σκηνικού.
Σε αυτές τις έννοιες θα πρέπει να προσθέσουμε και την λέξη ευεργεσία. Μια λέξη με ειδικό βάρος, γιατί πολλά και σημαντικά στη σύγχρονη Ελλάδα, ήταν αποτέλεσμα ανθρώπων που έβαλαν πάνω από όλα το τοπικό και εθνικό συμφέρον, συμβάλλοντας στη δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδας.
Στην μικρή κοινωνία που ζούμε υπάρχουν μεγάλοι και σπουδαίοι άνθρωποι όπου μέσα από τις πράξεις τους κρατάνε ζωντανή την έννοια της ευεργεσίας.
Ο Αντώνης και η Μαρίτα Καράτζη και ο Σπύρος Καλλέργης είναι Ανωγειανοί της διασποράς που κοσμούν με την παρουσία τους, τον επιχειρηματικό κόσμο της Κρήτης και της Ελλάδας. Δραστήριοι, δυναμικοί, ανθρώπινοι.
Η εκκλησίας μας σήμερα αποφάσισε να τους τιμήσει, αποφάσισε να κάνει το ελάχιστο, μπροστά στην σπουδαία τους προσφορά στον Αί Γιώργη.
Ο Αντώνης και η Μαρίτα ανέλαβαν την Αγιογράφηση και ο Σπύρος στην κατασκευή της σκεπής. Οι τρεις τους έδωσαν το παράδειγμα, καλούμε και προσκαλούμε κι άλλους να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο.
Τους ευχαριστούμε, τους τιμούμε για όσα έκαναν και κάνουν για τους γενέθλιους τόπους. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη για να μπορούν να προσφέρουν στον άνθρωπο και την κοινωνία, που ειδικά στις μέρες μας το έχει ανάγκη.
Αντώνη Μαρίτακ αι Σπύρο, Σπύρο Μαρίτα και Αντώνη, κρατήστε ψηλά τη σημαία του φιλότιμου, της αξιοπρέπειας και της συλλογικότητας, κρατήστε ψηλά τη σημαία των Ανωγείων. Η εκκλησία μας σας ευχαριστεί και σας ευλογεί!»
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στη συνέχεια στο κήρυγμα του για την εορτή του Αγίου Γεωργίου, ο π.Ανδρέας ανέφερε σχετικά:
«Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα και επίσκοπε της γης μας αλλά και των αγωνιών μας για μία καθημερινότητα δύσκολη μεν αληθινή δε,
σε ευχαριστούμε για την παρουσία σου κυρίως όμως σε ευχαριστούμε που δεν ξεχνάς να βρίσκεσαι στο τόπο μας εδώ στη σκιά του Ψηλορείτη και στις κακοτραχαλιές της γης και των καιρών, που με αποφασιστικότητα αντέχουμε και προσπερνάμε ώστε να μη χαθεί ούτε ο τόπος ούτε η ιστορία μας μήτε όμως και το αύριο των παιδιών μας.
Θέλοντας να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου για το σήμερα και το αύριο της κοινότητας μας, επιθυμώ να ακούσεις και να διορθώσεις τυχόν λάθη στην προσέγγιση μου.
Είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι αν δεν καταφέρουμε να ενωθούμε και όλοι μαζί να πορευτούμε με όπλα μας την παιδεία, τη γνώση τον πολιτισμό την ευγένεια την ευγενή άμιλλα και ορθοστάτη μας την πίστη και το θεό μας, πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να αποφύγουμε το σάπιο των εποχών του σήμερα και των στιγμών, έτσι όπως μας το διαμορφώνουν οι ελεγχόμενοι και οι μη πατριώτες, όποιοι και αν είναι αυτοί από όπου και αν προέρχονται.
Ξενόδουλοι αδέρφια μου δεν υπήρξαμε παρά τις άπειρες προσπάθειες πολλών, και ενίοτε δικών μας. Ούτε θα γίνουμε παρά τις φωνές που υπάρχουν ακόμη και από τα μέσα ενημέρωσης που προσπαθούν χρόνια τώρα δεκαετίες να μας πείσουν ότι μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι η Ελλάδα, πως μόνο στα προβλήματα και στις ζωές των κατοικούντων στις μεγάλες αστικές πόλεις επιτρέπονται οι λύσεις και η όποια προστασία της επίσημης πολιτείας.
Μπορεί στους τόπους μας τους μικρούς, τους ευλογημένους, τους πολύπλοκους, στους παράξενους, στους δύσκολους μα συνάμα ζεστούς, να μην έχουμε ούτε υποθέσεις ΖΑΚ, ούτε Κοτζιάδες, ούτε Πρέσπες, ούτε ρουβίκωνες ούτε συνεδριακά κέντρα μήτε όμως και μέγαρα.
Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουμε όμως γνώση του τι συμβαίνει, πως δεν παρακολουθούμε τα τεκταινώμενα πως δεν έχουμε αντίληψη για το πως κυλάει ο κόσμος.
Είμαι σίγουρος πως τίποτα καλό δεν θα προκύψει έστω και με τις καλύτερες προθέσεις, αν δεν λειτουργήσουμε όλοι μαζί ως ένα σώμα μία φωνή κοινή ανάγκη για υγιή πορεία προς το αύριο αλλά κυρίως με κοινό τεράστιο αληθινό ενδιαφέρον για τα παιδιά μας.
Και αυτό το «ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ» δυστυχώς, δε θα το πετύχουμε αν δεν παραδεχτούμε ότι σε όλους μας και σε κάθε έναν ξεχωριστά αναλογεί μερίδιο ευθύνης για το κατάντημα αυτό της Ελλάδος.
Και το μερίδιο αυτό έχει και ζύγι και ταυτότητα και λέγεται ΑΝΟΧΗ…
Ανοχή σε μία δημοκρατία που ποτέ δε σεβαστήκαμε και την κάναμε φύλλο ξερό στον άνεμο.
Ανοχή σε όλους όσους κατεβάζουν τις σημαίες μας και τα εικονίσματα μας.
Ανοχή σε όλους όσους επιμένουν πως το να πιστεύεις, να έχεις θεό, να νοιάζεσαι για την ενορία σου τη γειτονιά σου τη γη σου την πατρίδα σου τις αρχές και τα δικαιώματα του ανθρώπου είσαι από γραφικός μέχρι εθνικιστής και από αλλοπρόσαλλος μέχρι επικίνδυνος.
Ανοχή το μεγάλο μας αμάρτημα αδέρφια μου, που δεν σηκώσαμε στα χέρια τους αγίους μας, τους ευεργέτες του τόπου μας, τους ήρωες και τα παιδιά μας που αριστεύουν και μας κάνουν περήφανους είτε ως γονείς είτε ως συμπολίτες ή συμπατριώτες.
Αλλά απεναντίας σηκώνουμε στα χέρια όλους εκείνους που επιμένουν ότι μας εκπροσωπούν βουτηγμένοι οι ίδιοι στη διαπλοκή, στην ανομία, στην αμαρτία στο ψεύδος. Που μας κοροϊδεύουν επιμένοντας ότι είναι Έλληνες την ίδια ώρα που φανερά μας εμπαίζουν μας κοροϊδεύουν και συνεχίζουν να δρουν εις βάρος της Ελλάδος, εις βάρος όλων των Ελλήνων.
Το μερίδιο της ευθύνης μας τεράστιο όταν δείχνουμε ΑΝΟΧΗ σε όλα εκείνα που δεν πράττουμε για τη συνείδηση μας, για το συμφέρον των παιδιών μας, των οικογενειών μας, των επόμενων γενιών που θα συνεχίσουν να ζουν σε αυτόν τον τόπο.
Αδέρφια μου.
Δεν οφείλουμε σε κανέναν άλλον πλην στους αγίους μας, στους πνευματικούς μας πατέρες, στους ήρωες μας σε όσους άφησαν το αίμα τους στους αγώνες για λευτεριά και αλήθεια. Σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν έχοντας στα χείλη τους, του Χριστού το όνομα, στα όπλα τους την πίστη την αγία και στις καρδιές τους το ανάστημα που αρμόζει στο αποτύπωμα της πατρίδας μας και στην ψυχή τους τα φτερά για την ελευθερία.
Σε αυτούς οφείλουμε όλα όσα είμαστε εμείς σήμερα, όλα όσα θα γίνουν αύριο τα παιδιά μας.
Δεν είναι εθνικισμός όταν αντιδρώ στην όποια παραχωρήσει που αφορά στην Εθνική μας κυριαρχία, δεν είμαι γραφικός όταν ουρλιάζω για τη Δημοκρατία που τη βιάσανε και την έσυραν γυμνή στις λάσπες, δημιουργώντας ένα σκιάχτρο δημοκρατίας στο πλαίσιο της οποίας, δεν μας επιτρέπουν και δε μας ζητάνε τη γνώμη μας. Δεν είμαι και δεν είμαστε αλλοπρόσαλλοι όταν δε δεχόμαστε να συναγελαζόμαστε με όσους έφταιξαν για το σήμερα μας και συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι χωρίς να υπολογίζουν το αύριο των παιδιών μας.
Η μόνη Ελπίδα αδέρφια μου. Είναι να βρούμε τη δύναμη να πιστέψουμε και να αποδεχτούμε ότι οι ρίζες μας έχουν τη δύναμη για κάθε κίνηση μας. Η επιστροφή σε αυτές, δε σημαίνει ότι αρνούμαστε την εξέλιξη. Αρνούμαστε τη χυδαιότητα και ότι αποκρουστικό μας παρουσιάζουν ως εξέλιξη.
Να βρούμε ξανά αδέρφια μου την χαμένη πίστη και να επιτρέψουμε να γίνει σημαιοφόρος μας να προπορεύεται η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία θα μας οδηγήσει όχι σε αιματηρές συγκρούσεις σε βία και κραυγές αλλά στην αγάπη, στην ενότητα όλων μας, στην αλληλεγγύη, στην τιμιότητα, στις πράξεις τις ευγενείς και στο σημαιοστολισμό των σπιτιών μας ως απόδειξη ότι αναγνωρίζουμε τη χαρά της ζωής που δεν είναι άλλη από την αλήθεια για θεό και πατρίδα.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τα παιδιά μας είναι το εδώ και το τώρα, η χαρά της στιγμής. Αν καταφέρουμε αυτή τη χαρά να γίνει η καθημερινότητα μας και η κάθε μας στιγμή, πέρα από τα βάσανα που όλοι μας έχουμε και πέρα από τον προσωπικό του σταυρό ο καθένας μας,
τότε θα παιδιά μας θα μας ακούσουν σε όλα όσα θα τους μιλήσουμε.
Αυτό που οφείλουν οι άρχοντες προς εμάς είναι η ισορροπία στους πολίτες στον κόσμο, αυτό οφείλουμε και εμείς στα παιδιά μας.
Να τους προσφέρουμε την ισορροπία βοηθώντας να απολαύσουν την παιδική τους ηλικία, την εφηβεία με εμπιστοσύνη ότι είμαστε δίπλα τους και τους παρέχουμε την ασφάλεια και τη μόρφωση στις καρδιές τους.
Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση προς όλους όσους δε σεβάστηκαν και δε σέβονται την Ελλάδα και τις ζωές μας. Να παραδώσουμε στην κοινωνία, στην Ελλάδα, στην ιστορία παιδιά άξια να χαμογελούν, άξια της ιστορίας του τόπου τους, χωρίς λήθη και χωρίς αναξιοπρέπειες. ΝΑ παραδώσουμε τους χάρτες μας, το ευαγγέλιο μας, τα κλειδιά των σπιτιών μας σε χαμογελαστά παιδιά, σε ασφαλή παιδιά σε νέους που θα εμπιστεύονται τους πατεράδες και τις μανάδες τους. Εμπιστοσύνη διότι δεν εγκαταλείψαμε.
Ο Χριστός και η Παναγιά μαζί μας. Να είστε όλοι σας δυνατοί και ευλογημένοι, χωρίς φόβο για το αύριο αλλά με σιγουριά για το παραπέρα με συνοδοιπόρο την ορθοδοξία και την ελληνικότητα σε καρδιά και μυαλό».
Ο ΣΠYΡΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ
Συγκινημένος ο Σπύρος Καλλέργης μίλησε μετά την τιμή που του έγινε από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου λέγοντας:
“Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος γιατί στο χωριό μας τα Ανώγεια, προσπαθούμε με την παρουσία μας σε αυτές τις δύσκολες εποχές, να κάνουμε το χρέος το οποίο έχουμε όλοι. Χρέος μας είναι να τιμούμε και να βοηθούμε πάντα την ιδιαίτερη μας πατρίδα. Το χωριό των Ανωγείων το οποίο διαχρονικά είχε παρουσία σε όλες τις εθνικές υποχρεώσεις. Εγώ π.Ανδρέα δε θα ήθελα να με ευχαριστήσεις. Αυτό που θα ήθελα είναι να συμπορευθούμε από εδώ και πέρα, να γίνουμε όλοι μια γροθιά και να υψώσουμε το ανάστημα μας μπροστά στον κατακτητή τον “αόρατο”. Αγκαλιά με τη θρησκεία μας να προστατεύσουμε τα ιερά και τα όσια, για να επαναφέρουμε αξίες που έχουν χαθεί. Όλοι μαζί στον αγώνα. Σας ευχαριστώ όλους θερμά..”
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΗΣ
Με σεβασμό παρέλαβε και την εικόνα του ο Αντώνης Καράτζης που είπε στη συνέχεια τα εξής: “Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο. Η οικογένεια μας θεωρεί αυτονόητη την προσφορά προς τον τόπο καταγωγής μας. Το ότι μας δίνεται αυτή η ευκαιρία να προσφέρουμε στα Ανώγεια, είναι ένα δώρο για εμάς. Ευχαριστώ θερμά τον π.Ανδρέα που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία και θα είμαστε κοντά τόσο στο χωριό όσο και στην ενορία, με όλες μας τις δυνάμεις και στο μέλλον. Τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου Μαρίτα. Σας ευχαριστούμε..”
Πριν παρατεθεί το τραπέζι τελέστηκε τρισάγιο στη μνήμη τριών σημαντικών ανθρώπων. Του Μιλτιάδη Καράτζη, πατέρα του Αντώνη και της Μαρίτας, του Αντώνη Καλλέργη, γιου του Σπύρου Καλλέργη που “έφυγε” πρόωρα και άδικα από τη ζωή πριν χρόνια, αλλά και της Δόξας Σαμόλη, που πέρσι τέτοια ημέρα είχε τιμηθεί από την ενορία του Αγίου Γεωργίου στην οποία είχε προσφέρει τα μέγιστα για περισσότερο από μισό αιώνα. Μάλιστα συγκινημένος και βουρκωμένος παρέλαβε ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου, ένα εργόχειρο από την κόρη της Δόξας Σαμόλη, Ρηνιώς, εις ανάμνηση της ξεχωριστής εκείνης ημέρας πέρσι που τιμήθηκε η μητέρα της, με τον Σεβασμιότατο να αναφέρει δακρυσμένος “Από τη Δόξα των Ανωγείων”.
Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο.
