Στη ζωή υπάρχουν δύο τινά: ή στραβός ειν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, όπως έλεγη και ο παππούς μου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει, για να είμαι ειλικρινής. Τελικά η ζωή είναι από μόνη της περίπλοκη; Ή εμείς είμαστε οι μυστήριοι της ιστορίας; Γιατί αναγκαστικά ένα από τα δύο θα ισχύει. Μάλλον το δεύτερο.
Μας αρέσει η βροχή, αλλά κρατάμε ομπρέλες. Το χειμώνα ψάχνουμε τον ήλιο, αλλά το καλοκαίρι παραπονιόμαστε για τη ζέστη. Θεωρητικά λέμε ότι η υγεία, η αγάπη, η φιλία, η οικογένεια είναι ό,τι μπορεί κανείς να ζητήσει απ’ τη ζωή. Αλλά στην πράξη δε σταματάμε εκεί. Πάντα θέλουμε περισσότερα. Και η ειρωνεία; Τα εκτιμούμε μόνο όταν τα στερούμαστε προσωρινά ή τα χάνουμε οριστικά. Η αλήθεια είναι ότι δε θα ξέραμε πώς είναι το φως, αν δεν υπήρχε το σκοτάδι. Αντίστοιχα, μόνο μέσα στα δύσκολα συνειδητοποιούμε πόση αξία έχουν οι καλές στιγμές.
Στην παγίδα αυτή έχουμε πέσει ή θα πέσουμε όλοι κάποια στιγμή. Και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν αρκεί ένα απλό παραπάτημα για να το καταλάβεις. Σκέψου την ελεύθερη πτώση. Βασίζεσαι στο αλεξίπτωτο. Αλλά αυτό δεν ανοίγει. Ε, εκεί λοιπόν είναι που θα κάνεις τις πιο αληθινές ευχές: με τα μάτια ερμητικά κλειστά και την ανάσα σου κομμένη. Και τελικά μάντεψε: το αλεξίπτωτο άνοιξε, αλλά δέκα λεπτά μετά εσύ είσαι διαφορετικός άνθρωπος. Από εκεί που ήθελες να πετάξεις, άρχισες να εκτιμάς αυτό που κάθε μέρα βαριόσουν: να περπατάς στο έδαφος. Δε λέω ότι δεν πρέπει να ζητάμε φτερά, αλλά ας μην υποτιμάμε και τα πόδια μας.
Είναι απίστευτο το πόσο μας νοιάζει σε ποια σχολή θα περάσουμε, τι αυτοκίνητο θα αγοράσουμε, που θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι. Και ξεχνάμε το βασικότερο: ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα είχε σημασία αν δεν είχαμε υγεία, ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε.
Να είσαι έτοιμος. Θα περάσεις δύσκολες μέρες και ακόμα πιο δύσκολα βράδια. Θα φτάσεις στα όριά σου. Θα τα ξεπεράσεις και θα βρεις καινούρια για χάρη του ανθρώπου σου που υποφέρει. Θα έρθουν στιγμές που θα σου κόψουν τα πόδια. Ο φόβος και ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός, εσύ όμως θα τους κάνεις σύμμαχο. Μόνο έτσι θα βγείτε απ’ αυτή τη διαδικασία ζωντανοί. Και ακόμα περισσότερο, πιο δυνατοί. Όμως σε καμία περίπτωση μην παραιτηθείς. Αυτές τις στιγμές οι δυνάμεις και οι αντοχές σου είναι και δικές του.
Γιατί τα δεδομένα αλλάζουν γρήγορα σε ζητούμενα. Να είσαι ευγνώμων που όταν ξυπνάς το πρωί μπορείς να δεις τη θέα από το παράθυρό σου. Ακόμα και αν είναι κεραίες και ταράτσες. Γιατί άλλοι είτε δεν μπορούν να σηκωθούν απ’ το κρεβάτι, είτε δεν μπορούν καν να τη δουν. Και θυμήσου: όποιος έχει υγεία, έχει ελπίδα. Και η ελπίδα είναι τα πάντα.
Τα “χαζά» πράγματα που θεωρούμε σημαντικά ήταν τόσα πολλά.
Οι κοντινοί μας άνθρωποι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας τύχει.
Όταν έχεις δίπλα σου την οικογένεια και τους φίλους σου, όλα γίνονται πιο εύκολα. Η αγάπη και η συμπαράσταση που δείχνουν είναι ανεκτίμητες!
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να χαίρεσαι που τα έχεις ζήσει και τόσοι πολλοί άνθρωποι στους οποίους θα είσαι πάντα ευγνώμων.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και η κάθε αρρώστια έχει τα δικά της “μυστικά”. Όσο και αν η προχωρήσει η επιστήμη, όση έρευνα και αν γίνει, όσα στατιστικά στοιχεία και αν δούμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι περνάει ο διπλανός μας.
Ξαφνικά, το παρόν γίνεται πιο ρευστό και αβέβαιο από ποτέ. Τίποτα δεν θεωρείς δεδομένο. Ζήστε την κάθε στιγμή και απολαύστε ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσατε δεδομένο.
