Η παράδοση ξεκίνησε το 1926, από το Στεφανάκη Νικόλαο. Έφτιαξε ο ίδιος ένα ανεμόμυλο σε ύψωμα δίπλα από το γνωστό μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας στη Βόνη, στη θέση «Μόδι» . Ο ανεμόμυλος δημιούργησε τοπωνύμιο και από τότε η περιοχή λέγεται «Ανεμόμυλοι».
Ο σύγχρονος μυλωνάς :Αντώνης Στεφανάκης
Ο ανεμόμυλος αυτός λειτούργησε έως το 1938.
Ο γιος του , Στεφανάκης Κωνσταντίνος, από μικρή ηλικία, παρακολουθούσε τον πατέρα του στον ανεμόμυλο, αγάπησε «την τέχνη» και διδάχτηκε από αυτόν. Το 1952 εγκατέστησε πετρόμυλο στο χωριό Βόνη, παράλληλα με ελαιουργείο. Αρχικά και έως το 1965 λειτουργούσε με πετρελαιομηχανή και στη συνέχεια μετατράπηκε σε ηλεκτροκίνητο.
Ο Αντώνης Στεφανάκης, γιος του Κωνσταντίνου, παρακολουθούσε από μικρός τον πατέρα του στο μύλο, εντυπωσιάστηκε από τη «μεταποίηση» του καρπού έμαθε την τέχνη , δούλεψε μαζί του αρκετά χρόνια και τώρα συνεχίζει μόνος του την παράδοση της οικογένειας.
«Έμαθα πολλά από τον πατέρα μου. Έμαθα το μυστικό των μυλωνάδων, τη χαραγή της μυλόπετρας».
Το 1989, ο πετρόμυλος της οικογένειας μετατράπηκε στη λειτουργία του πιο σύγχρονος, κρατώντας τον παλιό τρόπο άλεσης .
Το 1998, ανακαινίστηκε το παλιό υπάρχον κτίριο και η διαδικασία παραλαβής πρώτων υλών και παραγωγής αυτοματοποιήθηκε.
Το 2005 ξεκίνησε η ανέγερση νέας παραγωγικής μονάδας με κτίριο μύλου , αποθήκη και εγκατάσταση γεφυροπλάστιγγας.
Το 2012 ξεκίνησε η εγκατάσταση της νέας παραγωγικής μονάδας με σύγχρονα μηχανήματα καθαριστηρίων , άλεσης, συσκευασίας και σιλό αλεύρων.
Ο Στεφανάκης Κωνσταντίνος (σε ηλικία 95 ετων)
Στο μύλος του Στεφανάκη στη Βόνη ,αν εξαιρέσουμε τη χρήση σύχρονων μεθόδων μεταποίησης, ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει. Άνθρωποι από τη γύρω περιοχή το Σάββατο (ημέρα εξυπηρέτησης ιδιωτών) φέρνουν τον «καρπό» και αλέθουν.
Το καλό και παρήγορο είναι οι κάτοικοι κυρίως της ενδοχώρας, εξακολουθούν να οργώνουν, να σπέρνουν, να θερίζουν, να αλέθουν και να ζυμώνουν
Η προσπάθεια συνεχίζεται......
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ 19/7/2014
