«Οι εποχές αλλάζουν, πάντα είναι κάποια παιδιά που κουβαλάνε τη χαρά της μουσικής και το ταλέντο. Μέσα από αυτά τα παιδιά προχωράνε και τα άλλα.
Η χορωδία αυτό είναι, είναι ένας χώρος, όπου αναπτύσσονται τα παιδιά, έγιναν τραγουδιστές, πιανίστες, ηθοποιοί, γιατί λόγω του ότι είχα μείνει πολλά χρόνια έξω, το είχα δει σα θεατρικό κομμάτι. Έκανα σκηνοθεσίες, τα έντυνα τις Απόκριες και είχαμε τα ανάλογα κομμάτια. Υπήρχε πάντα κάτι διαφορετικό, δεν ήταν μια στατική χορωδία που καθόταν εκεί για να πει τα τραγούδια της. Αυτό δε μου άρεσε ποτέ.
Βεβαίως, η εποχή εκείνη, από τη δημαρχία του κ. Καρέλλη μέχρι τελευταίως, υπήρχε μια μεγάλη σπίθα. Πάντα συνεχίστηκε αυτό, διότι τα άλλα παιδιά που έρχονταν στη χορωδία, έβλεπαν τα άλλα και ερχόντουσαν. Κάποια έχουν μια ιδιαιτερότητα, είναι πολύ συνεπή και ταλαντούχα. Έχει πέσει λίγο όσο αφορά στην έξαρση που υπήρχε τότε, μέχρι το 2000. Νομίζω ότι αυτό που δίνεις στα παιδιά, μπορούν να το αξιολογήσουν. Υπάρχει διαφορά, αλλά δε σταμάτησε να υπάρχει αυτός ο θεσμός.
Είναι η διάρκεια, δεν κάναμε μια χορωδία για τρία με τέσσερα χρόνια. Αυτό ήταν κάτι μόνιμο, η σταθερότητα που πρέπει να έχει η τέχνη και προχωράει.
Ένας κύκλος ανοίγει, ένας κύκλος κλείνει , πάντα είναι κάτι καινούργιο, αν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που θέλει να ανοίγει κύκλους και να κλείνει».
Βρισκόταν στο «τιμόνι» της παιδικής νεανικής χορωδίας του Δήμου Ηρακλείου επί 27 χρόνια και έδωσε «μάχη» για να συνεχίσει η χορωδία το έργο της. Η κ. Κατερίνα Τσαγκαράκη δημιούργησε ένα φυτώριο με παιδιά που αγαπάνε τη μουσική, πολλά εκ των οποίων έχουν διαπρέψει και στο εξωτερικό.
.JPG)
