Να σας συστηθώ ( ώς Ηρακλειώτης και ώς Σητειακός )

Έχω συστηθεί στον Σητειακό λαό και νομίζω ότι έχω δείξει τον δρόμο που ήθελα να ακολουθήσω. Της αγάπης για τον τόπο, της ανάδειξης των μνημείων, των ανθρώπων, των δράσεων. Έδω και χρόνια αυξάνω τα τηλέφωνα Σητειακών φίλων στο κινητό μου, μεγαλώνω την ατζέντα των γνωριμιών μου.

Έρχομαι στην όμορφη πόλη, και στα ρακάδικα το γέλιο και η διάθεση παρέας με παίρνει απο το χέρι και με κάνει να ξεχνάω τα προβλήματα ( έστω και έαν είναι για λίγες μέρες )

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα για λίγα χρόνια μεταξύ Πρωτεύουσας - Σαλαμίνας και Κρήτης, ώσπου ήρθε η στιγμή που επαγγελματικά πορεύτηκα στην Πρωτεύουσα της Κρήτης, στην πόλη που αλλάζει πρόσωπα, που ψάχνει ταυτότητα ανάμεσα απο την ιστορία της και την νεόπλουτη καθημερινότητα της.

Ο Χαμαιλέων της Κρήτης το Ηράκλειο που αγαπώ και ζώ, που έχω τους φίλους μου, την δουλειά μου, την οικογένεια μου.

Ποιό κλώνο του βασιλικού κόβεις και δε μυρίζει... λέει η μαντινάδα που υμνεί ολάκερη την Κρήτη.

Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι.

Πολλές φορές αναρωτιέσαι στην ζωή σου , και μαζί με σένα και κάποιοι κοντινοί συνάνθρωποι σου για τις αποφάσεις των επιλογών σου, σε πολλούς τομείς.

Επιλογή αυτοκινήτου, γυναίκας, σπιτιού, ρούχων, στέκι για έξοδο.

όλα είναι υποκειμενικά ή ίσως και πρακτικά κάποιες φορές.

Δεν ξέρω να σας απαντήσω ( εάν βέβαια αναρωτιέστε ) γιατί θεωρώ επιλογή μου την Σητεία.

Γεννήθηκα σε άλλο τόπο αλλά λογούμε Σητειακός.

Απο επιλογή πορεύομαι, όχι απο τύχη, ούτε απο συνθήκες.

Ο αριθμητής μου στην ζωή μου έχει αλλάξει πολλές φορές κουστούμια, και πρόσωπα, μα... ο παρανομαστής μου πάντα είχε τον ίδιο γνώμονα να πορεύεται, την αγάπη, την αλήθεια, και την εκτίμηση.   

Εργασιακά ανήκω στις τάξεις του ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ 101.5 εδώ και 27 χρόνια, στο πρώτο ραδιόφωνο της Κρήτης που αγκαλιάζει όλο το νησί και συνεχίζει με την αντικειμενικότητα του και την πολυφωνία του.

Οργώνοντας την Κρήτη για τις ανάγκες του ρεπορτάζ και των θεματικών αφιερωμάτων ( έκλεψα την δικιά μου Σητεία ) την γνώρισα και εξακολουθώ να την γνωρίζω, την αγάπησα και την στηρίζω ( ώς ξενομπάτης, ώς Πρωτευουσιάνος, που τα ξέρει όλα ) 

Επισκέπτομαι πολλές φορές τον χρόνο την απομονωμένη πόλη της Κρήτης που όπως έχω ξαναγράψει παλεύει με την εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια της.

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε εσωστρεφείς κι εξωστρεφείς. Το ένα τρίτο περίπου είμαστε εσωστρεφείς. Και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μάθει να καλύπτουμε την εσωστρέφεια με ένα πέπλο διάχυτης, αλλά επιφανειακής, κοινωνικότητας, επειδή καταλάβαμε, από πολύ μικροί,  πως αυτό θα μας βοηθήσει να επιβιώσουμε σε μια κοινωνία που επιβραβεύει την εξωστρέφεια.

Η πόλη της Σητείας παραμελημένη και απομακρυσμένη απο τα κέντρα εξουσίας που αποφασίζουν και χαράζουν πολιτικές ( παλεύει ) και συγκρούεται εδω και χρόνια με την εξωστρέφεια της αλλά και με την εσωστρέφεια της. 2 κόσμοι συγκρούονται και εδώ και πολλά χρόνια αγνοείται ο νικητής.

Ο χαμένος μένει πίσω ώς είθισται να λέμε και η Σητεία είναι η μεγάλη χαμένη πόλη της Κρήτης. ( όχι όπως η Ατλαντίδα ) 

Δυστυχώς δεν γέννησε ορεινούς υπουργούς, με παραδοσιακά ονόματα ούτε μορφολογικά εξυπηρετούσε στην κεντρική πολιτική σκηνή, κομβικά σημεία ανάπτυξης μικροπολιτικών.

Ότι έχουν καταφέρει οι Σητειακοί το κέρδισαν με αγώνα, με πλάτη που λέει και ο σοφός λαός, και όχι απο σπόντα ή απο ξεπλύματα.

Έριξαν κάστρα πολεμώντας τους εχθρούς που είχαν κλείσει μέσα τους, γιατί εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτεροι εχθροί, αλλά θέλει δουλειά πολύ για να γυρίσει ο ήλιος.

Θυμάμαι την ιστορία του Μεγάλου Κάστρου στο Ηράκλειο όπου ο προδότης Μπαρότσι άνοιξε... διάπλατα τις πύλες των καλά οχυρωμένων ενετικών τειχών για να εισέλθουν οι Τούρκοι.

Από μέσα... πέφτουν ή κακοσυντηρούντε τα κάστρα 

και απο μέσα... απο τις φλόγες γεννιούνται τα όμορφα πάθη.

Προσπαθώ, απο μετερίζια που βρίσκομαι, να βοηθήσω και να προσφέρω στην πόλη της Σητείας, αλλά δυστυχώς σχεδόν καθημερινά διαπιστώνω αδιαφορία, κουτσομπολιό, όρεξη για αντιπολίτευση χωρίς όμως καταθέσεις προτάσεων.

Έχω δοκιμάσει τις αντοχές μου σε βολές πολλών ετών, μόνο και μόνο επειδή διατυπώνουμε την αλήθεια, και ίσως ενοχλούμε παρασύροντας κάποιους απο την Νιρβάνα τους.

Δεν είναι υγεία να έχει μόνο φίλους, χρειάζεσαι και εχθρούς, για να προσδιορίσεις τον ρόλο σου, τον τόπο που σε βλέπουν και πρέπει να δείς και εσύ τον κόσμο.

Οπαδούς να μην αποκτήσεις ποτέ, γιατί θα κρατήσουν για λίγο.

Παρεξηγήσεις, ύβρεις, προσβολές, υπονοούμενα και πολλά άλλα με οδήγησαν τις προηγούμενες ημέρες να γράψω ότι αποχωρώ εάν σας ενοχλώ.

Τα Τηλέφωνα και τα μηνύματα που δέχτηκα τόσο στο προσωπικό μου τηλέφωνο όσο και στο διαδίκτυο ήταν πολύ συγκινητικά, και δήλωναν συμπαράσταση και την αγάπη στον κοινό αγώνα της ανάδειξης του τόπου.
Πόσο σημαντικό είναι να εκτίθενται όμορφα κάποιοι, αφήνοντας σχόλια συμπαράστασης στο πρόσωπο μου, μόνο και μόνο επειδή κάτι συμπάθησαν απο εμένα.

Ιδιαίτερη τιμή για κάποιον που δεν κατάγεται απο την επαρχία Σητείας, αλλά η μεγάλη αγκαλιά των περισσότερων κατοίκων της με κάνει να χωράω και να θέλω να μείνω.

ΕΛΕΝΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ

Εχω αναφέρει πάρα πολλές φορές ότι το μού... πρέπει να γίνει μάς...

Στην όμορφη παραθαλάσσια πόλη της Σητείας στην ανατολικότερη πόλη του νησιού της Κρήτης συναντάς τους πιο φιλόξενους ίσως Κρητικούς.

Η πολιτισμικότητα των 3 νομών του νησιού ( ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ - ΧΑΝΙΩΝ - ΡΕΘΥΜΝΟΥ ) προσπερνάει την πόλη της Σητείας ή πιο σωστά της γυρνάει την πλάτη.

Το πρώτο τουριστικό κέντρο της Κρήτης ο Άγιος Νικόλαος χάραξε την δική του μοναχική και επιτυχημένη πορεία απο την δεκαετία του 1960, με υποδομές, με διαφήμιση, με προσπάθεια και ίσως και με τύχη.

Μα τα Σητειακά βουνά είναι ψηλά και φτάνουν να αγγίξουν τα σύννεφα που κρύβουν τον πολυπόθητο ήλιο που θα φωτίσει μυαλά, και αισθήματα για να γίνει αντιληπτό ότι η Κρήτη είναι μία.

Άν θέλεις να εισπράξεις το διαφορετικό, πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό.

Η παιδεία, που ξεκινά απο το σπίτι, απο το σχολείο, και συνεχίζει στην γειτονιά απουσιάζει.

Οι μικροπολιτικές σκέψεις του δημοσίου συμφέροντος και της καβάντζας της θέσης σταματούν να γεννούν όνειρα και αναζήτηση, ενώ αντιθέτως συντηρούν στασιμότητα.

Σπουδάζουμε, μαθαίνουμε και συμπεριφερόμαστε, σύμφωνα με τις ανάγκες του σήμερα στην κοινωνία που μεγαλώνουμε.

Οι γενιές που μεγάλωσαν με πρότυπα της εποχής του 1940 έφυγαν ή μπαγιάτεψαν. Οι κοινωνίες εκσυγχρονίζονται όχι απο υλικές υποδομές αλλά απο οράματα και στόχους.

Σπέρνουμε για να θερίσουμε ανάλογα το χωράφι, το αμπέλι το λιόφυτο που έχουμε.

 ( κοινώς ανάλογα την περιουσία που κληρονομήσαμε )