Του Αλέκου Ανδρικάκη
Ο θλιβερός Ιούνης του 1942 για το Μεγάλο Κάστρο
Θλιβερός εκείνος ο Ιούνης του 1942… Το Μεγάλο Κάστρο αποχαιρετούσε 62 από τα πιο διαλεκτά του παλικάρια, δολοφονημένα από το αποσπάσματα των Γερμανών κατακτητών. Με πρώτο, τον πρώτο πολίτη του, το δήμαρχό του Μηνά Γεωργιάδη, μια φωτισμένη μορφή που προσπαθούσε να αλλάξει μορφή στο Ηράκλειο του μεσοπολέμου. Στις 3 Ιουνίου έπεφταν οι 12 πρώτοι νεκροί.
Ο δήμαρχος Μηνάς, μαζί με τ’ άλλα δύο αδέλφια του, το δικηγόρο και πολιτικό Τίτο και τον έμπορο και διανοούμενο, προσωπικό φίλο της Μαρίκας Κοτοπούλη, Μανόλη. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 14 Ιουνίου, οι δυνάμεις κατοχής εκτελούσαν άλλους 50 εθνομάρτυρες. Οι 62, εν συνόλω, μάρτυρες του Ηρακλείου έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες αυτού του τόπου. Η θυσία τους συγκίνησε τους Έλληνες πατριώτες. Τους προκάλεσε θλίψη, αλλά παράλληλα χαλύβδωσε τη θέλησή τους να αγωνιστούν για να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα. Στα 68 χρόνια που πέρασαν από εκείνο τον Ιούνη οι 62 μάρτυρες έγιναν οι σύγχρονοι ήρωες της Ελλάδας, το πρότυπο του αγώνα και της θυσίας για λευτεριά.
Ανάμεσα στους 62 ήρωες ήταν ολόκληρες οικογένειες. Εκτός από τους Γεωργιάδηδες, ήταν οι Σαμαρείτηδες, οι Λεβήδες, οι Πετράκηδες, οι Κουτεντάκηδες, οι Μαυρονύχτες. Όλοι αυτοί, και οι 62, στάθηκαν ως ήρωες απέναντι στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, ως Έλληνες.
Ως ελάχιστη απόδοση τιμής στους σύγχρονους εθνομάρτυρες του Ηρακλείου δημοσιεύομε τον κατάλογο των ηρώων που έμειναν στην ιστορία.
Η σημερινή μας αναφορά επικεντρώνεται κυρίως στο μαρτυρικό δήμαρχο Μηνά Γεωργιάδη και τ’ αδέλφια του Τίτο και Μανόλη, που εκτελέστηκαν με την πρώτη ομάδα των πατριωτών, στις 3 Ιουνίου 1942. Στο πλαίσιο του αφιερώματος αυτού θα παρουσιάσομε τις βιογραφίες των τριών αδελφών Γεωργιάδη, γραμμένες από τον ιστορικό και δημοσιογράφο του Ηρακλείου Ιωάννη Μουρέλλο, όπως τις είχε καταθέσει ο ίδιος στο αρχείο του δήμου Ηρακλείου. Επίσης την ομιλία που εκφώνησε ο Μηνάς Γεωργιάδης λίγο μετά την εκλογή του ως δημάρχου της πόλης, το 1934.
Ο φιλόλογος και προϊστάμενος των Κρατικών Αρχείων Ηρακλείου κ. Μανόλης Δρακάκης σε ομιλία του για τον Μηνά Γεωργιάδη, στις 27 Απριλίου 2009, σημείωνε:
«Η γερμανική εισβολή θα βρει τον πρώτο πολίτη της πόλης, συνεπή στις αρχές και τα πιστεύω του, στην πρώτη γραμμή της λαϊκής αντίστασης. Ο Μηνάς, ο Τίτος, ο Ραπτόπουλος, ο Στυλιανός Γιαμαλάκης, ο Μανώλης Πετράκης, μαζί με άλλους πατριώτες, συγκροτούν στις αρχές του 1941, την Κρητική Επαναστατική Επιτροπή, που λίγο αργότερα μετονομάζεται σε Εθνική Κρητική Επαναστατική Επιτροπή. Λίγους μήνες αργότερα, 15 Ιουνίου 1941, ο Τίτος, ως αντιπρόσωπος του Νομού Ηρακλείου, μαζί με άλλους επτά πατριώτες, τον γιατρό Παΐση, εφέτη Καρακουλάκη, τον δικηγόρο Ιωαννίδη, τον πατέρα του Φοίβου, τον συνταγματάρχη Ανδρέα Παπαδάκη, από το Ρέθυμνο, τον Αντώνη Γρηγοράκη από τον Κρουσώνα, τον ταγματάρχη Ραπτόπουλο, από τη Βιάννο, συναντώνται στα Χανιά και δημιουργούν την Α.Ε.Α.Κ. (Ανώτατη Επιτροπή Αγώνος Κρήτης), την πρώτη Παγκρήτια αντιστασιακή οργάνωση στην Κρήτη. Κι όταν οι Γερμανοί θα καταλάβουν το Ηράκλειο, ο δήμαρχος της Πόλης, μαζί με τον Τίτο και τον Μανώλη, θα είναι από τους πρώτους, που θα συλληφθούν και θα κρατηθούν ως όμηροι στα κρατητήρια της Γκεστάμπο. Στις 3 Ιουνίου 1942 ο Διοικητής Κρήτης, στρατηγός Άλεξ Αντρέ, με επείγουσα διαταγή στον στρατιωτικό διοικητή Ν. Ηρακλείου Φόλκμαν, του ζητά να εκτελεστούν 12 όμηροι, μεταξύ των οποίων και οι κορυφαίοι των Ηρακλειωτών πολιτών. Είχε προηγηθεί από τις αντάρτικες ομάδες η απόπειρα δολοφονίας επώνυμων συνεργατών του κατακτητή, όπως του Διευθυντή της Χωροφυλακής Ιωάννου Πωλιουδάκη και ο φόνος του προέδρου της Αγίας Βαρβάρας Μιχάλη Χουστουλάκη. Σύμφωνα λοιπόν με το γερμανικό δόγμα της Ομαδικής Ευθύνης και για να τρομοκρατηθούν όλοι οι κάτοικοι του ν. Ηρακλείου και να ασκήσουν έτσι πίεση στις αντάρτικες ομάδες του Ψηλορείτη να σταματήσουν τις εκτελέσεις συνεργατών των Γερμανών, ο στρατιωτικός διοικητής Φόλκμαν, σε συνεργασία με τον αρχηγό της Γκεστάπο ταγματάρχη Χάρτμαν και πιθανόν τον Νομάρχη Ηρακλείου Ιωάννη Πασσαδάκη και τον Δ/ντή Χωροφυλακής Πωλιουδάκη, κατάρτισαν τον πίνακα εκείνων που θα έπρεπε να εκτελεστούν, των πρώτων δώδεκα.
Πρώτοι οι τρεις Γεωργιάδηδες…μαζί τους και οι:
Μιχ.Σηφάκης
Ν. Ανωγειανάκης
Ζαχ. Λεβής
Μενέλαος Πατεράκης
Ι.Γ. Φανουράκης
Εμμ. Χαμάμ Λεβής
Μ.Γ. Γκολέμης
Ι.Γ. Σεμερτζάκης
Βασ. Σαμαρειτάκης».
Σημειώνομε ότι τόσο οι συνοπτικές βιογραφίες του Ι. Μουρέλλου για τα αδέλφια Γεωργιάδη, όσο και οι φωτογραφίες τους προέρχονται από το αρχείο του προϊσταμένου του Τμήματος Εφημερίδων και Περιοδικών της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης κ. Μηνά Γεωργιάδη.
