Το ΑΠΤΕΡΑ υπήρξε αναμφισβήτητα το πιο σύγχρονο και επαναστατικό επιβατηγό/οχηματαγωγό πλοίο, που δρομολογήθηκε στη γραμμή των Χανίων, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80.
Η μετασκευή του υπήρξε πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής, ενώ η συμβολή του στην ανάπτυξη και την μετέπειτα πορεία της παραδοσιακής ANEK LINES, υπήρξε καθοριστική. Ήταν το πλοίο που έφερε μια νέα τάξη πραγμάτων στα θαλασσινά ταξίδια στην Κρήτη και έβαλε την ANEK LINES σε μια νέα εποχή. Μέχρι τότε, τα πλοία του στόλου της –που αγοράστηκαν σχεδόν νεότευκτα- εξυπηρετούσαν με συνέπεια και πολύ καλές υπηρεσίες τα δυο μεγάλα λιμάνια της Κρήτης, καλύπτοντας επαρκώς τις μεταφορικές ανάγκες των γραμμών που εξυπηρετούσαν.
Όμως, δεν είχαν αυτό το κάτι παραπάνω που έφερε μαζί του το αξέχαστο αυτό πλοίο. Τη φινέτσα και την πολυτέλεια, που ολοκλήρωσε την εταιρεία και την καθιέρωσε ανάμεσα στις μεγαλύτερες της Ελλάδας και ολόκληρης της Ευρώπης. Αναμφίβολα, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον πρωτοπόρο “ευπατρίδη” των Χανίων ΚΥΔΩΝ (10.714gt/1953), τα επιτυχημένα και συνεπή –για σχεδόν 3 δεκαετίες- δίδυμα ΚΑΝΤΙΑ (11.222gt/1971) και ΡΕΘΥΜΝΟΝ (12.078gt/1971) στη γραμμή του Ηρακλείου, καθώς και το καλοτάξιδο πρώτο ΚΡΗΤΗ (11.334gt/1972), που με την πολύτιμη προσφορά τους ανέδειξαν τα κρητικά προϊόντα στην υπόλοιπη Ελλάδα και “απογείωσαν” την οικονομία της Κρήτης. Όμως, το θρυλικό ΑΠΤΕΡΑ ήταν αλλιώτικο από αυτά, απέπνεε άλλο αέρα πιο φρέσκο και ευρωπαϊκό. Η συνολική παρουσία του προκαλούσε δέος. Βαπόρι μεγάλο, επιβλητικό, στιβαρό, γρήγορο, με λιτή φορεσιά και με δυνατότητες πολλές, χωρίς περιττά “φτιασίδια”, όπως αυτά που σήμερα “στολίζουν” τις μπάντες των περισσότερων πλοίων της ακτοπλοΐας μας. Δεν είχε ανάγκη άλλωστε από αυτά, καθώς στολίδι ήταν αυτό, το ίδιο το βαπόρι.
Είτε βρισκόταν δεμένο στη Σούδα, είτε στον Πειραιά, το κατάλευκο αστραφτερό σκαρί του τραβούσε εύκολα την προσοχή, στεκόταν περήφανο και σε προσκαλούσε για να το καμαρώσεις και να σε ταξιδέψει! Το εσωτερικό του υπήρξε ασυναγώνιστο και πρωτοποριακό, δικαιολογώντας με το παραπάνω τη φήμη που είχε, ως το κρουαζιερόπλοιο της ακτοπλοΐας! Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, με καινοτομίες που ξένιζαν. Υπήρξε το πρώτο πλοίο της ελληνικής ακτοπλοΐας με κυλιόμενες κλίμακες, ενώ ακόμη διέθετε και κλιματισμό, υπερπολυτελή σαλόνια, άνετα καταστρώματα, πολλές καμπίνες, εκκλησία, πτερύγια ευσταθείας και μεγάλη χωρητικότητα. Ήταν πάντοτε ζεστό και φιλόξενο, πεντακάθαρο, με μεγάλο του ατού την αξεπέραστη -ακόμη και σήμερα- κρητική κουζίνα!
Στο ταξίδεμά του ήταν εξίσου υποδειγματικό, σταθερό και γρήγορο. Άλλωστε, τα πλοία της Κρήτης χαρακτηρίζονταν ανέκαθεν ως τα μεγαλύτερα και ποιοτικότερα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας. Έτσι και το ΑΠΤΕΡΑ, εξυπηρετούσε απόλυτα το σκοπό για τον οποίο επιλέχθηκε από τη μεγάλη κρητική εταιρεία. Το ταξίδι μαζί του ήταν μια εμπειρία ξεχωριστή. Ήταν η υπερπολυτελής “θαλάσσια λεωφόρος” της εποχής, που συνέδεε την ηπειρωτική Ελλάδα με τη Μεγαλόνησο και μάλιστα με ανέσεις και ασφάλεια εφάμιλλες των σύγχρονων τότε ευρωπαϊκών πλοίων. Αναπόφευκτα, οι μνήμες που άφησε και οι στιγμές που χάρισε στους απανταχού καραβολάτρες –ακόμη και στην περίοδο της παρακμής του- ήταν μοναδικές και χιλιάδες.
Ποιος, άλλωστε δεν ήθελε να ταξιδέψει ή ακόμη και να φωτογραφήσει τη ναυαρχίδα της ΑΝΕΚ LINES. Ένα πλοίο σταθμός, που εκείνη την εποχή, μόνο με το αδελφό του EL GRECO (14.425gt/1972) των Μινωικών Γραμμών που ταξίδευε στην Αδριατική μπορούσε να συγκριθεί. Ίσως, να ήταν και καλύτερο! Το πολυτελές ΑΠΤΕΡΑ κέρδισε δίκαια τη θέση του ανάμεσα στα σημαντικότερα πλοία της ακτοπλοΐας μας. Υπήρξε πλοίο πρωτοποριακό, που έβαλε τα θεμέλια για τα επόμενα πλοία της ΑΝΕΚ που έμελλε να ακολουθήσουν. Μέσα από αυτό, αναδείχθηκε το πείσμα των Κρητικών για διαρκή ανάπτυξη, η αυθεντική κρητική φιλοξενία, καθώς και η αγάπη και το πάθος των Κρητικών για την πατρίδα τους. Δικαιολογημένα, λοιπόν, υπήρξε το καμάρι των Χανίων αλλά και της ελληνικής ακτοπλοΐας!
Το αξέχαστο ΑΠΤΕΡΑ ναυπηγήθηκε στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, σε μια εποχή ευημερίας και μεγάλης ανάπτυξης της ιαπωνικής ακτοπλοΐας. Η ανάπτυξη, όμως, αυτή έμελλε να διακοπεί απότομα εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης, με αποτέλεσμα πολλές από τις νέες εταιρείες που δημιουργήθηκαν να καταρρεύσουν ως “χάρτινοι πύργοι” και αρκετές από τις γραμμές που άνοιξαν να κλείσουν. Αναπόφευκτα, λοιπόν, αρκετά αξιόλογα πλοία ήρθαν στην Ελλάδα. Το ΑΠΤΕΡΑ υπήρξε το 4ο από μια σειρά 6 αδελφών πλοίων που χτίστηκαν –στις αρχές του ’70- στα ναυπηγεία Hayashikane Shipbuilding & Engineering Co Ltd, στο Shimonoseki της Ιαπωνίας. Από αυτά τα εκπληκτικά πλοία, ήρθαν στη χώρα μας τα 4 (ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ, ΑΠΤΕΡΑ, ΔΑΙΔΑΛΟΣ, SEA TRAILER) και με τη συμβολή τους συνέβαλλαν στην περαιτέρω ανάπτυξη της ελληνικής ακτοπλοΐας. Καθελκύστηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1972 (yard number 1168) με το όνομα PEGASUS (7.167gt) για λογαριασμό της Taiyo Ferry K.K., εταιρεία με έδρα την πόλη Kanda της μακρινής Ιαπωνίας.
Παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία του στις 9 Απριλίου 1973 και δρομολογήθηκε στη γραμμή Osaka (Honshu) – Kanda (Kyushu), διπλώνοντας το αδελφό πλοίο ORION (μετέπειτα ΔΑΙΔΑΛΟΣ) που είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν το φαντασμαγορικό “χορευτικό” μπλε αστέρι της ιαπωνικής εταιρείας –γνωστό ως ”Shooting Star”- που κοσμούσε τις μπάντες του, έμπνευσης του διακεκριμένου Ιάπωνα ζωγράφου Yanagihara Ryohei. Μεταξύ των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ήταν και η υψηλή του ταχύτητα, που στα δοκιμαστικά άγγιξε τους 24,2 κόμβους! Καθημερινά, όμως, εκτελούσε το δρομολόγιο με υπηρεσιακή ταχύτητα 21,5 κόμβους.
Για την ταχύτητα αυτή, φρόντιζαν 2 κύριες μηχανές Mitsubishi – MAN V18V40/54 συνολικής ιπποδύναμης 20.000 BHP, με κατανάλωση που κυμαινόταν γύρω στους 52 τόνους/24ωρο. Το πλοίο ναυπηγήθηκε ως ropax, με διαστάσεις 140,87 x 22,38 x 5,60 και ικανότητα μεταφοράς 794 επιβατών (214 κρεβάτια) και 400 Ι.Χ. ή 72 Ι.Χ. και 94 φορτηγών (960 γραμμικά μέτρα). Το Δεκέμβριο του 1976, η Taiyo Ferry αγοράζει τα θρυλικά 185μετρα θηρία της Nihon Kosoku Ferry, SUNFLOWER (12.116gt/1972) και SUNFLOWER 2 (12.090gt/1973) και μοιραία το PEGASUS παροπλίζεται.
Το Μάιο του 1977, το πλοίο πωλείται στην Kyushu Kyuko Ferry, εταιρεία με έδρα το Τόκιο που υπήρξε αποκλειστικός εξειδικευμένος μεταφορέας των Nissan Motor Co και Kubota Corporation. Δρομολογείται στη γραμμή Tokyo (Honshu) – Kanda (Kyushu), ως RO/RO μέχρι και το Νοέμβριο του 1979, ενω από τα μέσα του 1979 μέχρι το Μάρτιο του 1981 πρόσθεσε στο δρομολόγιο του και τη Matsusaka (Honshu).
τις 31 Αυγούστου 1981, το πλοίο πουλήθηκε στην Osaka Shosen Mitsui Senpaku, παραμένοντας στη γραμμή του, ενώ στις 31 Οκτωβρίου 1983 πωλείται στην Seno Steamship Company (Ehime) και μετονομάζεται σε OSAKA. Όμως, δεν δούλεψε ποτέ για τη συγκεκριμένη εταιρία, με αποτέλεσμα στα τέλη του ιδίου έτους να τεθεί προς πώληση.
Την περίοδο εκείνη, η ANEK LINES ερευνούσε την αγορά μεταχειρισμένων πλοίων, με σκοπό να βρει νέο πλοίο για να ανανεώσει το στόλο της. Το PEGASUS, κρίθηκε κατάλληλο λόγω χωρητικότητας, υψηλής ταχύτητας (24 κόμβοι) και ευκολίας στη φόρτωση και εκφόρτωση οχημάτων και έτσι αγοράστηκε τον Δεκέμβριο του 1984. Στην Ελλάδα το έφερε –τον Ιανουάριο του 1985- ο Πλοίαρχος Γρηγόρης Καντιδάκης.
Προηγουμένως, όμως, πραγματοποίησε προγραμματισμένη στάση στο Mersin της Τουρκίας, για να ξεφορτώσει τα Ι.Χ. που έφερε στον ερχομό του από το Imabari της Ιαπωνίας. Στη συνέχεια το πλοίο κατέπλευσε στη Σούδα και εν συνεχεία πήρε το δρόμο για το Πέραμα με το όνομα CHANIA.
Εκεί, δέχεται εκτενή μετασκευή, την οποία επιμελήθηκε το γραφείο Νικολάου Ασφή – Ανδρέα Σκουνάκη, ενώ την εσωτερική διακόσμηση ανέλαβε το διεθνώς καταξιωμένο γραφείο ΑΜΚ του ζεύγους Αγνής και Μιχάλη Κατζουράκη.
Η μετασκευή θα διαρκέσει σχεδόν 2 χρόνια και στη διάρκεια αυτής, πραγματοποιήθηκαν επισκευές στο μηχανοστάσιο, αναδιατάχθηκαν και διαρρυθμίστηκαν όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, προστέθηκαν καμπίνες (176) και κρεβάτια (634), δημιουργήθηκαν υπερπολυτελή σαλόνια, εστιατόρια και αναψυκτήρια. Τοποθετήθηκαν κυλιόμενες κλίμακες, εκκλησία, ακόμη και ασανσέρ για τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους επιβάτες!
Εξωτερικά, ο καθρέπτης του πλοίου αναδιατάχθηκε, προκειμένου να δημιουργηθούν τα σαλόνια και οι καμπίνες, οι υπερκατασκευές της πρύμνης χτίστηκαν ενώ διατηρήθηκαν οι 3 καταπέλτες, καθώς κρίθηκε ότι διευκόλυναν σημαντικά στη φορτοεκφόρτωση των οχημάτων. Την εξωτερική εμφάνιση του πλοίου ολοκλήρωνε το κατάλευκο χρώμα της ΑΝΕΚ με το περήφανο σινιάλο της Κρήτης να κοσμεί το φουγάρο του νέου πλοίου.
