Αρχομένης της Μεγάλης της των Παθών Του Χριστού Εβδομάδας, τη Μεγάλη Δευτέρα, στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης Πισκοκεφάλου, με αισθήματα βαθιάς θλίψης, προπέμψαμε εις τας αιωνίους μονάς την προσφιλή μας πρεσβυτέρα ΑΘΗΝΑ ΤΖΑΝΙΔΑΚΗ.
>>> Είναι ανάγκη μας εσωτερική να απευθύνουμε τις πιο θερμές ευχαριστίες αρχικά στο Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας Ιεραπύτνης και Σητείας κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟ που χοροστάτησε στην εξόδιο ακολουθία και που έστειλε στις καρδιές μας βάλσαμο παραμυθίας για τον πόνο της απώλειας με τον μεστό επικήδειο λόγο που εκφώνησε.
>>> Τον Ιερέα της ενορίας Πισκοκεφάλου πατέρα Αντωνιο Μεταξάκη και όλους τους Ιερείς που συμπροσευχήθηκαν για την ανάπαυση της ψυχής της κοιμηθείσης.
>>> Τους Ιεροψάλτες και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο για τις ασμένως προσφερθείσες σχετικές υπηρεσίες τους.
>>> Τους συγγενείς, φίλους, συγχωριανούς που ένωσαν μαζί μας την προσευχή τους και που είχαν έτοιμο ένα καλό λόγο στα χείλη τους για να χαρακτηρίσουν αυτή που έφυγε.
>>> Ευχόμαστε να τους δίνει ο Θεός υγεία και προκοπή ώστε να πορεύονται με γαλήνη στο πολυκύμαντο της ζωής τους ταξίδι.
>>> Ας ανασταθεί ο Χριστός στις καρδιές όλων μας.
Οικ. Ιερέα ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΖΑΝΙΔΑΚΗ
Εξόδιος Ακολουθία της μακαριστής Πρεσβυτέρας Αθηνάς Τζαννιδάκη
Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας 2 Aπριλίου ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος προέστη στην Εξόδιο Ακολουθία της μακαριστής Πρεσβυτέρας Αθηνάς Τζαννιδάκη, που τελέσθηκε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίας Άννης Πισκοκεφάλου Σητείας με τη συμμετοχή πλειάδος Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως.
Στο τέλος της ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος εκφώνησε επικήδειο λόγο για την αείμνηστη Πρεσβυτέρα και συλλυπήθηκε τον Αιδεσιμώτατο Πρωτ. Εμμανουήλ Τζαννιδάκη και την οικογένειά του.
Λόγος ἐπικήδειος Σεβ. Μητροπολίτου Ἱεραπύτνης καί Σητείας κ. Κυρίλλου, εἰς τήν Πρεσβυτέραν Ἀθηνάν Τζαννιδάκη
(Ἱερός Ναός Ἁγίας Ἄννης Πισκοκεφάλου Σητείας, Μεγ. Δευτέρα 2/4/18).
“Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη” (Παροιμ. λα’ 10).
Μέ αἰσθήματα βαθυτάτης λύπης, Σεβαστοί πατέρες καί ἀδελφοί καί πενθηφόρε ὁμήγυρις, προπέμπουμε σήμερα στήν αἰωνιότητα τή μακαριστή Πρεσβυτέρα Ἀθηνά Τζαννιδάκη, ἡ ὁποία πράγματι ἦταν μιά γυναίκα μέ ἀνδρεῖο φρόνημα, πού ζοῦσε ὅμως ταπεινά και ἀθόρυβα.
Ἡ μακαριστή Πρεσβυτέρα Ἀθηνά Τζαννιδάκη, τό γένος Δρακάκη γεννήθηκε στίς 18/6/1930 στό Πισκοκέφαλο Σητείας ἀπό ἀπό γονεῖς ἁπλοϊκούς καί εὐσεβεῖς, τόν Γεώργιο Δρακάκη καί τή Μαρία, το γένος Ψαρομιχαλάκη. Ἦταν ἄνθρωποι ὀλιγογράμματοι, ἀλλά μέ δυνατή πίστη καί ἄδολη εὐσέβεια. Μεγάλωσε ἐδῶ στό ἱστορικό κεφαλοχώρι τοῦ Πισκοκεφάλου μέσα σ᾿ ἕνα περιβάλλον διαποτισμένο με τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Ἐπαρχίας Σητείας.
Γέννημα καί θρέμμα αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου τόπου, τοῦ φέουδου τῶν Κορνάρων σέ ἀλλοτινούς καιρούς, ἔζησε στήν παιδική της ἡλικία τίς δυσκολίες, τούς κινδύνους καί τίς δοκιμασίες τῆς Γερμανοϊταλικῆς κατοχῆς. Ἀπό μικρή βοηθοῦσε στίς ἀγροτικές ἐργασίες τούς γονεῖς της και ἔμαθε νά ἐργάζεται στή γῆ. Ὅλα αὐτά ζύμωσαν κυριολεκτικά τόν χαρακτήρα καί τήν ἰδιοσυγκρασία της μέχρι τά βαθειά της γεράματα.
Τό ἔτος 1958 παντρεύτηκε τόν ὑποψήφιο τότε Κληρικό Ἐμμανουήλ Τζαννιδάκη, πού προερχόταν ἀπό λευϊτική οἰκογένεια ἀπό τό Χαμαίζι. Ἡ ἀπόφασή της νά γίνει Πρεσβυτέρα ἦταν μιά συνειδητή ἐπιλογή, καθώς ἤθελε νά ἀκολουθήσει στή ζωή τόν δρόμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας. Δέχθηκε συνειδητά νά γίνει ὁ «Σίμων ὁ Κυρηναῖος», ὁ Συγκυρηναῖος τῆς ἱερατικῆς πορείας τοῦ πατρός Ἐμμανουήλ, γνωρίζοντας πολύ καλά ὅτι ὡς Πρεσβυτέρα ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τῆς συμπόρευσης μέ τήν κατά κυριολεξίαν μαρτυρική ζωή τοῦ Κληρικοῦ. Καί πράγματι ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔγινε Πρεσβυτέρα ζοῦσε πιό ἔντονα τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέχρι καί τήν τελευταία της ἡμέρα. Ζοῦσε μιά ζωή γεμάτη μέ ἑκούσια ἀπάρνηση τῶν ἀνέσεων τοῦ κόσμου τούτου μέ πολλές θυσίες καί μέσα σέ ἕνα πνεῦμα θυσιαστικό καί δοτικό γιά τούς ἄλλους.
Ποτέ ὅμως, δέν μετάνοιωσε γιά τή συνειδητή αὐτή ἐπιλογή της, γιατί εἶχε ἀκράδαντη τήν πίστη στόν Θεό καί ἀπόλυτη τήν ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του. Γιά ἑξήντα ὁλόκληρα χρόνια στάθηκε δίπλα στόν παπά Μανώλη, ὡς πραγματική Πρεσβυτέρα, μέ ἀγάπη, ζήλο, ἀξιωσύνη καί ἀξιοπρέπεια. «Σοφαί γυναῖκες ὠκοδόμησαν οἴκους» μᾶς τονίζει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ λαός μας λέει ὅτι «ἡ παπαδιά εἶναι ὁ μισός παπάς». Καί στό πρόσωπό της αὐτό ἐπαληθεύθηκε μέ τόν θετικότερο τρόπο.
Ἦταν σ’ ὅλη της τή ζωή ἀγωνίστρια, ὑπόδειγμα νοικοκυροσύνης, ἐντιμότητος, θυσίας καί ἐργατικότητος. Μιά γυναίκα ἁπλή καί ταπεινή, πάντοτε συνετή, ἐγκάρδια καί χαμογελαστή, μέ σοβαρότητα χωρίς ἐπιτήδευση στήν συμπεριφορά καί στήν παρουσία της, πού θύμιζε τίς παλιές γυναῖκες τῆς εὐλογημένης κρητικῆς ὑπαίθρου. Παράλληλα ὅμως ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πίστεως, πού στήν καρδιά του ἔκαιγε ἡ πίστη στόν Θεό, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο. Κι αὐτά προσπαθοῦσε νά μεταδώσει στά παιδιά καί τά ἐγγόνια της ἀλλά καί σέ κάθε ἄνθρωπο πού συναναστρεφόταν μαζί της.
Μαζί μέ τόν παπά Μανώλη ὑπῆρξαν ἕνα εὐλογημένο ἀνδρόγυνο, μέ σεβασμό καί πραγματική ἀγάπη ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλο. Ἀπό τόν γάμο τους ἀπέκτησαν δύο τέκνα, τή Μαρία καί τήν Ἑλένη. Ἀπό την ἀρχή εἶχαν ὡς διακαή πόθο νά δοῦν τά παιδιά τους νά ἀνατρέφονται «ἐν παιδεία καί νουθεσίᾳ Κυρίου», καί νά προκόπτουν «σοφία, ἡλικίᾳ καί χάριτι» στή ζωή τους, παραμένοντας στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Καί πραγματικά τούς ἀξίωσε ὁ Θεός νά δοῦν τά παιδιά τους νά προχωροῦν μπροστά στή ζωή τους καί νά δημιουργοῦν τίς δικές τους εὐλογημένες οἰκογένειες, πού τούς χάρησαν ἐγγόνια, τά ὁποῖα καμάρωναν μαζί μέ πολλή χαρά καί ἱκανοποίηση γιά τίς λαμπρές σπουδές τους καί τήν ὅλη πορεία τῆς ζωῆς τους.
Ὁ πάνσοφος καί παντογνώστης Κύριος ἐπέτρεψε ἡ μακαριστή Πρεσβυτέρα Ἀθηνά νά σηκώσει τόν σταυρό τῆς ἀσθένεια καί τῆς ἀνημποριᾶς πού τήν ταλαιπώρησε τό τελευταῖο διάστημα. Ἔπρεπε νά δοκιμασθεῖ “ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίω”, γιά νά τήν δεχθεῖ ὁ Πανάγαθος Θεός στήν αἰώνια Βασιλεία Του “ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας. Καί εὐδόκησε ὁ Κύριος νά περάσει τήν τελευταία αὐτή μεγάλη δοκιμασία καθηλωμένη στό κρεββάτι τοῦ πόνου, μέ πραότητα καί ἠρεμία, μέ ἀνδρεία, ἀξιοπρέπεια, μέ ψυχικό σθένος καί ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρίς ποτέ της νά γογγύσει, ἔχοντας ἕνα ὁσιακό τέλος.
Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα βιολογικό νομοτελικό, φυσιολογικό γεγονός γιά κάθε ἔμβυο ὄν. Ὅμως γιά ἐμᾶς τούς χριστιανούς ὁ ἄνθρωπος δεν χάνεται μέ τόν θάνατο. Εἶναι κεκοιμημένος, πού μετακομίζει ἐν «χώρᾳ ζώντων». Ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀπαρχή μιᾶς ἄλλης βιοτῆς, μέ διαστάσεις αἰώνιες, ἰσχυρές καί ἀκατάλυτες. Γι’ αὐτό καί συμμετέχουμε στό πάθος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα πού ἤδη διανύουμε, γιά νά ζήσουμε τήν Ἀνάστασή Του, μέ τήν ὁποία ὁ θάνατος δέν εἶναι πλέον τό τέρμα. Τό μυστήριο τοῦ θανάτου, τό «ὄντως φοβερότατον», πού τό ἀτενίζομε αὐτή τήν ὥρα, τό ὑπερβαίνομε μόνο μέσα ἀπό τήν πίστη μας στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λυτρωτοῦ καί Σωτήρος ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ θάνατος εἶναι κοίμηση καί «πάσχα-πέρασμα» πού μᾶς εἰσάγει στήν ὄντως, τήν ἀληθινή ζωή, πού μᾶς ἀναμένει.
Συμμετέχουμε στό πένθος καί συλλυπούμεθα πατρικά καί ἐγκάρδια τόν ἀγαπητό ἐν Χριστῷ Ἀδελφό καί Συλλειτουργό, τόν πολιό καί ἀπό ὅλους σεβαστό Πρωτοπρεσβύτερο π. Ἐμμαναούλ Τζαννιδάκη, καί ὅλη τήν οἰκογένειά του, γιά τήν κοίμηση τῆς μακαριστῆς Συζύγου καί ἀγαπητῆς Πρεσβυτέρας Ἀθηνᾶς. Ξέρουμε πόσο πολύ τόν λυπεῖ τοῦτος ὁ πρόσκαιρος ἀποχωρισμός, καθώς ἐκείνη ἀναχωρεῖ πρός τίς ἐπουρανίες μονές.
Εἴμαστε ὅμως ἀπολύτως πεπεισμένοι ὅτι ἡ ψυχή τῆς ἀειμνήστου Πρεσβυτέρας Ἀθηνᾶς Τζαννιδάκη, πού σήμερα βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ σκηνώματός της, πέταξε στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἔφυγε ἕτοιμη γιά τήν αἰώνια Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, γιά νά ἑορτάσει τό Πάσχα στά ἐπουράνια. Ἐκεῖ ὅπου ὅλοι -Κλῆρος καί λαός πού συμμετέχει στήν ἐξόδιο Ἀκολουθία -προσευχόμαστε νά ἀξιωθεῖ νά συγκαταριθμηθεῖ μετά τῶν ἁγίων καί τῶν δικαίων. Αἰωνία της ἡ μνήμη!
