Αυτός που δεν τα πέρασε του έρωντα τα πάθη,
ήντα γυρεύει στο ντουνιά ποτέ του δεν θα μάθει…
Του Γιώργη Μπαγκέρη
Ο Βασίλης Δραμουντάνης του “Σπαλάτζη” , είναι ένας νέος Ανωγειανός, πολυπράγμων και πολυτάλαντος, τόσο για την μουσική όσο και για την κοινωνική ζωή των Ανωγείων. Από μικρός στο ψαλτήρι της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, ο Βασίλης ξεκίνησε τραγουδώντας για την αγάπη του απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους, μαγεύοντας μέσα στην εκκλησία με την φωνή και το πάθος του. Αλησμόνητη είναι άλλωστε και η ημέρα όπου ο ίδιος και ενώ βρισκόταν στην Κύπρο, στην Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής στην Λευκωσία, ξεχειλισμένος από το συναίσθημα και την ομορφιά του Ναού, ξεκίνησε να ψάλει αυθόρμητα “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ” ανατριχιάζοντας τους παρευρισκόμενους. Θυμηθείτε αυτή την ερμηνεία στο άρθρο της ‘Α” τον περασμένο Απρίλιο εδώ:http://www.anogi.gr/p22293
Μεγαλωμένος μέσα στον Άγιο Γεώργιο, ο Βασίλης ως ενήλικος πλέον ξεκίνησε να ασχολείται με το μαντολίνο και πέρα από την αγάπη για το Θεό, ξεκίνησε να τραγουδάει για τον έρωτα, τα βάσανα, τις χαρές και τις λύπες, πατώντας με τις κοντυλιές του στα παλιά μονοπάτια των Ανωγειανών μερακλήδων έχοντας όμως παράλληλα μαζί του το δικό του προσωπικό ύφος που προσθέτει νέα πράγματα στην μεγάλη Ανωγειανή μουσική παράδοση. Πως θα μπορούσε αλλιώς άλλωστε; Με θείο του τον μεγάλο Ανωγειανό λυράρη τον Κώστα Χαιρέτη ή Φουναδόκωστα, τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη που έφυγε πρόωρα και άδικα από τη ζωή, αλλά και με την καθοδήγηση αργότερα και των αδερφών του Κώστα, του Γιάννη Χαιρέτη, ενός εξαίρετου μουσικού και του Γιώργη, ενός δεξιοτέχνη ερασιτέχνη μουσικού των Ανωγείων στο μαντολίνο. Μεγαλωμένος στον Αι Γιώργη, με την παρακαταθήκη αυτή του Φουναδόκωστα και των αδερφών του, τα ακούσματα του Στραβού, τις ιστορίες για τους μερακλήδες του Μεϊντανιού, όπως του Καφατσή, του Λαμπρινού και τόσων άλλων “ιερών τεράτων”, στα 33 του πια βαδίζει αταλάντευτος και στέρεος το δρόμο της παράδοσης.
Το νέο του τραγούδι που παρουσίασε η ΑΝΩΓΗ, είναι κοντυλιές, με τίτλο “Καρδιά που δεν χαρίζεται” σε μουσική δική του και στίχους του καλού του φίλου και ξεχωριστού εργάτη της Ανωγειανής μαντινάδας, Λευτέρη Μπέρκη ή “Κατσούγκρη”. Με αφορμή αυτό το καινούριο τραγούδι μιλήσαμε με τον Βασίλη Δραμουντάνη, ο οποίος αρχικά ανέφερε για τις κοντυλιές του τα εξής: ‘Κοντυλιές είναι η μουσική που με έθρεψε και με μεγάλωσε, φέρνοντας πάντα στα αυτιά μου τον ήχο από μια Ανωγειανή παρέα ή μια καντάδα από τα σοκάκια του χωριού, τις πλατείες, τα σπίτια ή ακόμα και από τα Μητάτα του Ψηλορείτη. Στις κοντυλιές πάντα η παρέα θέλει να εκτονωθεί και είναι σαν μια ιεροτελεστία εκτόνωσης των συναισθημάτων της μέσα από την εξομολόγηση τους από ένα τετράστιχο, μια ποιοτική μαντινάδα..” αναφέρει.
Πως όμως ταυτίζονται οι κοντυλιές με την εκκλησία ή τους ψαλμούς του στον Άγιο Γεώργιο; Ο Βασίλης τονίζει:”Δοξάζω το Θεό που με αξίωσε από μικρό να γνωρίσω Ανωγειανούς μερακλήσες, που είτε τραγουδούσαν, είτε έπαιζαν, είτε χόρευαν, είτε άκουγαν. Τον δοξάζω όμως και γιατί με έβαλε στον Βυζαντινό δρόμο της μουσικής, στο στασίδι δίπλα στον αείμνηστο Χατζή και απέναντι από τον αείμνηστο Χρόνη, δυο ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ενορία μας και μας δίδαξαν ήθος αλλά και μουσική. Βαλλόμενος και από τους δυο αυτούς ήχους μέσα στα αυτιά μου κατάλαβα πόσο πολύ συνδέονται μεταξύ τους η μια μουσική με την άλλη και πόσο σημαντική βοήθεια είναι για μένα στη προσωπική μου πορεία η γνώση της βυζαντινής μουσικής και της κοντυλιάς. Όπως σου είπα η κοντυλιά και η μαντινάδα είναι μια “εξομολόγηση” συναισθημάτων, που ξαλαφρώνει την ψυχή, όπως και η βυζαντινή μουσική όταν απευθύνεσαι στον Θεό..” καταλήγει.
Για το νέο του τραγούδι ο Βασίλης μας αναφέρει:”Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον φίλο μου Λευτέρη Μπέρκη, γιατί όταν άκουσε τις κοντυλιές μου, αυτός μου “εξομολογήθηκε” τις μαντινάδες του που δέσανε πάνω στον σκοπό. Έτσι η κοντυλιά από δικιά μου έγινε δική του, κι από δική του όλου του κόσμου. Έτσι είναι η μουσική και η γέννηση και η διαδρομή και ο σκοπός της.
Ευχαριστώ και τον Μενέλαο Νταγιαντά για την ενορχήστρωση με την εταιρεία “Πύρηχος music and recording production” που με φιλοξένησαν στα στούντιο τους για να ξεκινήσει αυτό το τραγούδι από αυτί σε αυτί. Όπως τέλος ευχαριστώ και τους μουσικούς Γιώργη Νταγιαντά στο λαούτο, Δημήτρη Παπουτσάκη στις κιθάρες και Στέλιο Ανδρουλάκη στα κρουστά.
Αυτός είναι ο Βασίλης Δραμουντάνης, σεμνός και απλός είτε ως ψάλτης, είτε ως μουσικός, είτε ως άνθρωπος. Με εμπειρία πλέον στη δισκογραφία ως μέλος και της “Παρέας του Υακίνθου” που είχε δημιουργήσει πριν χρόνια ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, με αρκετές εμφανίσεις ζωντανές στην Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του που μπορεί να μας δώσει αρκετά νέα “διαμαντάκια” όπως το τελευταίο του τραγούδι. Του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην προσωπική και επαγγελματική του σταδιοδρομία.
