Ανεξέλεγκτες διαστάσεις αρχίζει να παίρνει ο (πόλεμος ) που μαίνεται στο εσωτερικό των δημοτικών πεπραγμένων στην Σητεία.
Η αφορμή είναι το τελευταίο καιρό η δημιουργία του Πλανητάριου, με διαφορετικότητα απόψεων ώς πρός την θέση κατασκευής του, και όχι μόνο.
Η δημοτική αρχή και η Μείζωνος αντιπολίτευση μαζί με φορείς διασταυρώνουν τα ξίψη τους και ανταλλάσσουν ακόμα και βαριές εκφράσεις για το σχετικό θέμα.
Δεν έχουμε πάρει θέση στο θέμα που απασχολεί εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου την τοπική κοινωνία, αλλά έχουμε άποψη και φαντάζομαι και δικαίωμα να την εκφράσουμε.
Οπαδούς δεν είχα ποτέ ( Αντώνης Γενναράκης ) στην ζωή μου και οπαδός δεν έγινα επίσης ποτέ μου.
Με φίλους και συνεργάτες πορεύομαι και με αυτούς τους λίγους θα συνεχίσω.
Η δύναμη του λόγου δεν έχει να κάνει με την δύναμη των διαδικτυακών κλίκ που εισπράτεις, αλλά με την δύναμη της καθαρότητας της φωνής σου και της συνείδησης σου.
27 συναπτά έτη έχω μάθει να ακούω όλες τις απόψεις και να καταλήγω στα δικά μου συμπεράσματα, τα οποία τα κρατάω για μένα σε προσωπικό επίπεδο και τα μοιράζομαι σε συλλογικό όταν θεσμικά που το επιτρέπει η θέση μου.
Η δύναμη της πλειοψηφίας ασκεί και οδηγεί, αφού το μαζί είναι καλύτερο του μόνου.
Δεν ξέρω αν τελικά εξακολουθεί να ισχύει η φράση του παλαί ποτε Υπουργού, που έλεγε ( πως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό )
Η δράση φέρνει και αντίδραση, και απο την πορεία των 27 επαγγελματικών μου χρόνων στα μέσα ενημέρωσης γνωρίζω ότι μόνο αυτός που δεν κάνει τίποτα δεν κάνει λάθος, και μόνο αυτός που απέχει δεν κρίνεται... ( που ίσως να κριθεί και γι αυτό, δηλαδή την αποχή )
Ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία, να διασταυρώνει τις πληροφορίες του και να παρουσιάζει τα γεγονότα.
Είμαστε απέναντι, αλλά και δίπλα στα όμορφα και στα άσχημα,
Άλλωστε είπαμε και νωρίτερα ότι άλλο οπαδός και άλλο φίλος.
Παρατηρούμε και κρίνουμε.
Μεταφέρουμε με τον πλέον αμερόληπτο τρόπο κάθε είδηση τη στιγμή που συμβαίνει, χωρίς κομματικούς χρωματισμούς, χωρίς οικονομικές «αποχρώσεις» και κυρίως με διάθεση για «φως» εκεί που κυριαρχεί το σκοτάδι.
«Τελικά τι είναι ένας δημοσιογράφος», επί της ουσίας είναι ένα πρόσωπο που «δημόσιο-γραφεί», δηλαδή γράφει δημόσια.
Κρίνεται, καθημερινά για αυτά που γράφει, έτσι όπως τα αισθάνθηκε και έτσι όπως τα ανακάλυψε διασταυρώνοντας πάντα τις πληροφορίες του.
Αρέσουμε πολλές φορές απο τα γραφόμενα μας αλλά και άλλες τόσες ή ίσως περισσότερες στενοχωρούμε κόσμο.
Είπαμε άλλωστε η δράση φέρνει αντίδραση
Κρίνετα αυτός που αντιδρά, αλλά κρίνετε και αυτός που δημιουργεί δράσεις.
Βέβαια κάποιες φορές δικαίωμα κρίσης έχει μόνο αυτός που δημιουργεί δράσεις, απαγορεύοντας, δασκαλεύοντας ή καλύτερα μαλώνοντας... αυτόν που κρίνει, ελέγχει, ή ερευνά.
Α.Ι.Γ
