Χωριό και Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου ΑΜΑΡΙΟΥ. Απέχει από το Ρέθυμνο 41 χλμ. Διαδρομή: Διακλάδωση στο δρόμο προς Αμάρι, από τη Μονή Ασωμάτων - Μοναστηράκι - Λαμπιώτες.
Η αρχαιότερη μνεία του ονόματος αναφέρεται σε συμβόλαιο του 1301, του συμβολαιογράφου του Χάντακα Βenν. de Βrixanο, (βλ. R. Μοrozzo della Rocca, Fonti Per La Storia Di Venezia, σ.156) Lambrotes.
Η αρχαιότερη μνεία του ονόματος αναφέρεται σε συμβόλαιο του 1301, του συμβολαιογράφου του Χάντακα Βenν. de Βrixanο, (βλ. R. Μοrozzo della Rocca, Fonti Per La Storia Di Venezia, σ.156) Lambrotes.
Αναφέρεται στην επαρχία Αμαρίου το 1577 από το Fr. Barozzi, (fo27r) Lambrotes, από τον Καστροφύλακα (Κ174) Lambiοtes με 80 κάτ. το 1583, από το Βασιλικάτα (Μνημεία Κρητ. Iστ. V , σ.129) Lambrotes το 1630, στην αγυπτιακή απογραφή του 1834 Labiόtes (Ρashley, Τraνels in Crete, ΙΙ, 315) με 8 χριστιαν. οικογένειες. Ο Χουρμoύζης Βυζάντιος το αναφέρει Ζαμπιότες, (Κρητικά σ.38). Το 1881 αναφέρεται Λαμπιώταις στο δήμο Μοναστηράκι, με 133 Χριστιαν. κάτ., το 1900 Λαμπιώτες με 178 κάτ. στο δήμο Πανακραίων, το 1920 είναι έδρα ομών. αγροτ. δήμου κάτ. 195, το 1928 αναφέρεται στην κοινότητα Βιζάρι κάτ. 207, το 1940 οι Λαμπιώται είνα έδρα ομών. κοινότ. κάτ. 183, το 1951 199, το 1961 163 και το 1971 κάτ. 89.
Διατηρείται η παλαιά εκκλησία της Παναγίας, με τοιχογραφίες που έχουν ανατολική επίδραση. (Βλ. Gerola - Λασιθιωτάκη, Κατάλογος τοιχογραφημένων εκκλησιών κ.λπ. σ.66).
Ως φαίνεται ο οικισμός εποικίστηκε από κατοίκους της πόλης Λάμπη - άλλη ονομασία, νεότερη, της αρχαίας Λάππας - σημερινή Αργυρούπολη, ο κάτοικος Λαμπιώτης πληθυντ. Λαμπιώτες.
