ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
Ακόμα στριφογυρνάει στο μυαλό μου η έκφραση που άκουγα απο μικρός...
Μην είσαι Αμερικανάκι.
40 χρόνια πέρασαν και τα Αμερικανάκια έγιναν πιο Έλληνες και οι Έλληνες πιό Κινέζοι, πιο Σύριοι, πιο Αλβανοί, πιο Γερμανοί, πιο Ελληνάρες.
Σταυροδρόμι πολιτισμού αυτοχαρακτηριζόμαστε, σταυροδρόμι επιρροών, και συνηθειών που έχουν γίνει ένα με την καθημερινότητα μας.
Και ο σοφός λαός λέει πρώτα βγαίνει η ψυχη και μετά το χουι.
Κατακτηθήκαμε απο Ενετούς, ζήσαμε θέλοντας και μή με Τούρκους, βαδίσαμε με Αλβανούς και αγκαλιάσαμε Σύριους και ξενομπάτες που λέμε στην Κρήτη.
Λέξεις αφομοιώσαμε, και ξεχάσαμε τις δικές μας, σπορές φτιάχναμε στη γή και τώρα τη γή της σποράς νοικιάζουμε για να ζήσουμε.
Έθιμα με ιστορία, που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πολιτισμικές πρακτικές, που διατηρούνται από την εποχή του Ομήρου. Παραδόσεις δεμένες με τις διαφορετικές «φυλές» και κουλτούρες του τόπου, που σαγηνεύουν με το βαθύτερο νόημά τους την οικονομία και το τελετουργικό τους. Συνήθειες δεμένες άρρηκτα με τόπους, κοινότητες, αλλά και γιορτές. Ανακαλύψτε τις παραδόσεις στην Ελλάδα, τις ρίζες της, αυτές που της δίνουν τον πιο ξεχωριστό της χαρακτήρα.
Έθιμα του κύκλου της ζωής: της γέννησης, βάφτισης, αρραβώνα, γάμου, ταφής. Εκεί που η κοινότητα αναπαράγεται και δίνει τη μάχη της με την ίδια τη ζωή.
Αλλά οι μέρες είναι πονηρές όπως λέει και ένα τραγούδι και οι εποχές αλλάζουν και στον τροχό της αλλαγής... ( Αλήθεια τι παράξενα που ακούγεται αυτή η λέξη ) αλλάζουμε και εμείς.
Η γύμνια μας φάνηκε, η έλλειψη παιδείας μας πρωταγωνιστεί καθημερινά στα μικρά της ζωής.
Κρυμμένοι βρισκόμασταν πίσω απο τον μανδύα της οικονομικής μας άνεσης, του ονείρου που ζούσαμε, του εφήμερου, του μύθου με τα κοντά ποδάρια, του ψεύτικου, του γελοίου.
Η οικονομική κρίση τα φανέρωσε όλα, ή σχεδόν όλα !
Η αμορφωσιά μας τα ενδιαφέροντα μας, η κουλτούρα μας και η πολύ Ευρώπη που μας ταξιδεύει σε ευρωπαϊκές παλιοκοινωνίες που λέει και ένα άλλο τραγούδι του Κώστα Μακεδόνα , μας έκανε να ανοίξουμε την ομπρέλα της ανεκτικότητας μας ή αλλιώς της ασχετοσύνης μας και να δεχτούμε μετα βαίων και κλάδων μικροπολιτικές σπορές... που θα αναπτυχθούν και θα θεριστούν απο γνήσια Αμερικανάκια και Γερμανό-τσολιάδες.
Κοντόφθαλμοι, και βολεμένοι αβόλευτοι γίναμε.
Τα λόγια αντικατέστησαν τα όπλα, τα χρέη αντικατέστησαν την ελπίδα, τα μικροδωράκια αντικατέστησαν την πικρή οικονομική μας ορφάνια.
Η περηφάνια μας τελειώνει στις 12.30 που τερματίζειι η εκάστοτε παρέλαση εθνικών εορτών ή στο δεύτερο νικηφόρο γκόλ της αγαπημένης μας ομάδας.
Πολλά μα πάρα πολλά γεννούν και συνοδεύουν τις σκέψεις μου για όλα αυτά που βιώνουμε εδώ και χρόνια.
Το μήνυμα είναι απλό σε κατακτώ με το χαμόγελο με το δέλεαρ, με τα χρέη με την μικροιστορία σου που κατάπιε την πραγματική ιστορία του τόπου που πατάμε.
Και ξάφνου............
Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού μάς έφερε και άλλα όμορφα και εμποτισμένα στη κουλτούρα μας έθιμα.
Τα 6 τελευταία χρόνια έχουν γίνει ριζικές αλλαγές πάνω στο Halloween και τον εορτασμό του στην Ελλάδα...Halloween Parties trick-or-treating και άλλα γίνονται τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας .
Γιορτάζεται πάντα την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας πολλά γλυκά, ενέργεια γνωστή ως "trick or treat" («φάρσα ή κέρασμα»). Η γιορτή αυτή συγχέεται με τις Ελληνικές Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Χάλοουιν έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά. Αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας Κελτικής γιορτή Samhain, του θεού του Κάτω Κόσμου. Στη σημερινή της μορφή η γιορτή δεν ασχολείται πια με τα φαντάσματα και τα κακά πνεύματα, αλλά περισσότερο με διασκέδαση, γιορταστικές μεταμφιέσεις και γλυκίσματα. Για τους Κέλτες η μέρα αυτή σημάδευε το τέλος της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα, και ταυτόχρονα η αλλαγή της εποχής ήταν και μια γέφυρα ανάμεσα στον πάνω κόσμο και στον κόσμο των νεκρών. Με την πάροδο των αιώνων η γιορτή πήρε αρχικά Χριστιανικό χρώμα και στη συνέχεια μετασχηματίστηκε από μιά σκοτεινή παγανιστική τελετή σε μέρα χαράς και μεταμφιέσεων, με εύθυμες παρελάσεις και κεράσματα γλυκών σε παιδιά και ενήλικες.
Και εντάξει. Ο Έλληνας πάντα είχε κόλλημα με την Αμερική. Το έχει τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο Γκαντ Μπλες Αμέρικα.
Αλλά δε θα γίνουμε πραγματικά Αμερικάνοι αν δεν γιορτάζουμε τις μέρες όπως ακριβώς τις γιορτάζουν (ξερνάει με τη φράση) και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όχι άλλη 28η Οκτωβρίου. Όχι άλλη Πρωτομαγιά. Όχι άλλο κάρβουνο.
ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
