Να ήμουν φεγγάρι,
που απ’ το φεγγίτη σου
δεν θέλει απόψε,
σ’ άλλο παράθυρο πλάι να βρεθεί
που με τη λάμψη του
ίσως κατάφερνε να ψιθυρίσει
όσα δεν μπόρεσε ποτέ να πει.
Πάνω στο τζάμι σου
να ’ρθω να γράψω
λέξεις και όνειρα
κι όλα με φως
τώρα που φέρνει φιλιά ο Ιούλιος
να γείρω πλάι σου
τ’ άστρα ν’ ανάψω
να μη ρωτήσεις, να μη ρωτήσω
πέρα απ’ του έρωτα
με τ’ αφανέρωτα
να ταξιδέψω μέσα στα μάτια σου
κι Αύριο πάλι, να ξέρω πως…
Πως φεύγεις κι έρχεσαι
όμως θυμάσαι
του Ιουλίου τα μαϊστράλια,
λαχτάρα πρώτη
άστρα, κογχύλια και δυο φιλιά
φτερά ολόχρυσα
για μια άλλη νιότη
σημάδι αγγέλου στην αντηλιά.
Ένα ποτήρι στο φεγγαρόφωτο
για δυο ψυχές
μια βάρκα γέρνει
γνώριμη η θάλασσα
μέλι το βλέμμα
φύκια στα μάτια σου
μόνος λυπάσαι
ραγίζει η νύχτα,
μα δεν ελπίζω,
μα δεν αισθάνομαι τις εποχές.
Του κόσμου άγνωστη,
θα μείνω πάντοτε
μα και η αγάπη μου κι αυτή κρυφή
πάνω στην άμμο το κύμα γράφει
άσπρες δαντέλες,
άστρο μονάχο του στην κορυφή.
Φωνή και χρώματα όλα σου τα ’δωσα
και όλα είναι, απόψε αλλού,
φλόγα αβασίλευτη με λιώνει ο πόθος
παλιά σαΐτα πέταξε ο έρωτας
του ανθού της μοίρας του ντροπαλού.
Σκέψεις βασίλισσες
από τ’ ανήλιαγα
του νου τα υπόγεια περαστικές,
όλα τ’ αταίριαστα διαβάζουν μάγισσες
γυμνή η αλήθεια
κλειστή η πόρτα σου
στιγμές αμίλητες βεγγαλικές.
Ζωή Δικταίου
Αύριο... εν ονόματι της Αγάπης
Κέρκυρα 19 Ιουλίου 2016
