Ζωντανός λογάσαι όταν έχεις αναμνήσεις... όταν οι θύμησες σε κρατάνε σε εγρήγορση, και η ανάσα πιο έντονα ρουφάει στιγμές ζωής.
Πεθαίνει απο την ύλη που κινείται κάποιος όταν δεν τον θυμόμαστε πιά, μπορεί να είναι δίπλα μας, και να τον βλέπουμε μόνο εμείς , να τον ακούμε μόνο εμείς, αλλά το σώμα του δεν είναι εδώ για το αγγίξουμε.
Δεν αγαπάμε τον φίλο μας για το σώμα του αλλά γιατί γιατρεύει την ψυχή μας .
Οταν όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα τότε είσαι ζωντανός... έτσι απλά κι αγαπημένα.
Στις 5 Μαρτίου του 2011 έφυγε για ένα καινούργιο κόσμο ο Μανόλης Ρασούλης, ο Μανόλης που γνώρισε πολλούς πολιτισμούς, μίλησε σε όλους με την ίδια γλώσσα... της μουσικής και της καρδιάς, και ξύπνησε έντονα πάθη στους ανθρώπους, με στίχους, και μουσικές.
Ο Μανόλης Ρασούλης έζησε στον δικό του κόσμο ανάμεσα στον κόσμο μας που ακόμα προσπαθούμε να φτιάξουμε και να προσδιορίσουμε.
28 Σεπτεμβρίου του 1945 γεννήθηκε στο Ηράκλειο , και άν μπορούσε να φυσήξει με το στόμα... θα έσβηνε κεράκια και θα έτρωγε τούρτα.
Ο Ρουσσέτος Παναγιωτάκης ο φίλος του, ο παιδικός του καρδιακός φίλος, μίλησε μαζί μου και μου θήμησε μια προπέρσινη καλοκαιρινή ιστορία που μου είχε πρωτοκάνει στο σπίτι του στην Κερά
Μια ιστορία που γεύτηκε και έζησε μαζί με άλλους φίλους του Μανόλη Ρασούλη.
Ημέρα γενεθλίων του Μανόλη και μια παρέα φίλων σμίγει όλος τυχαία στις Αρχάνες στην ταβέρνα του Φιλόσοφου για να γιορτάσουν τον Μανόκλη Ρασούλη.
Φάγανε, και τέλειωσαν το φαγητό τους με την πέινα να εξακολουθεί να τρυγιρνάει στο τραπέζι, γλυκό μύρισε, που ήταν αγαπημένο του έδεσμα μετά το φαγητό, του Μανόλη Ρασούλ αλλά στο μαγαζί δεν υπήρχε.
Ενας φίλος ζαχαροπλάστης ο Μηνάς απο τον Πόρο ξάφνου εμφανίζεται στο μαγαζί και τον ρωτούν άν έχει κάτι γλυκό στο αυτοκίνητο να τους φέρει.
Εχω λέει μια τούρτα αλλά τηνπάω παραγγελιά σε κάποιον στο σπίτι του εδώ στις Αρχάνες,... και ο Μηνάς στο κόλπο της πλάκας που θέλανε να στήσουν στον εορτάζονταα Μανόλη Ρασούλη.
...Φέρτην εδώ και δεν πειράζει του λένε όλοι με μια φωνή
... Μα δεν είναι σωστό τους απαντάει
.... Δεν πειράζει εμείς εδώ την θ'έλουμε πιο πολύ.
Τελικά τάχα μου... πείθουν τον Μηνά τον Ζαχαροπλάστη και πάει στο αυτοκίνητο όπου φέρνει μια μεγάλη τούρτα 70, 80 πόντους διάμετρο που για να την κρατήσεις ήθελε τρόπο.
Μα ο σκηνοθετημένος τρόπος με χορευτικές φιγούρες έφερε την τούρτα στο έδαφος και τον κόσμο της ταβέρνας να βλέπει με απορία το γεγονός.
...Κρίμαααααααα την τούρτα φώναξε ο Ρασούλης και τώρα τι κάνουμε.
.... Εχω άλλη μια μικρή στο αυτοκίνητο θαρρώ αποκρίνεται ο Μηνάς
.... Τρέχα να την φέρεις του λένε με δόσεις ενθουσιασμού και γλυκιάς ελπίδας.
Μπα'ινοντας ξανά στο μαγαζί ο Μηνάς προσπαθεί να παρουσιάσει την τούρτα με χορευτικές δόσεις , αλλά σταματούν πρίν κάν αρχίσουν απο τον κόσμο της ταβέρνας που με μιά φωνή φωνάζει
Οχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι...................
Η τούρτα έγραφε επάνω
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΛΗ ΡΑΣΟΥΛΗ
Αχχχχ ρε Ρουσσέτο μου τη φέρατε πάλι είπε ο Μανόλης Ρασούλης.
Μικρές ιστορίες φίλων, που αγαπάνε και δεν θέλουν μεγάλα πράγματα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
