Το γουδί (ιγδίον). Στα μέρη μας εκείνα τα χρόνια το μόνο γουδί που κυκλοφορούσε ήταν το μπρούτζινο. Σαν πιτσιρίκια, μας άρεσε να το χρησιμοποιούμε σαν καμπάνα, μιας και το μεταλλικό κράμα της κατασκευής του, παρόμοιο με της καμπάνας είχε αρκετά μελωδικό ήχο.
Άλλωστε τα ακούσματα εκείνης τσ΄εποχής ήταν τα φυσικά και μόνο ακούσματα, χωρίς άλλες πηγές μουσικών ήχων. Όταν η μάνα μας ήθελε να τρίψει μαστίχα, κανέλα ήκ αρύδια, είμασταν πρόθυμοι να τη βοηθήσουμε, κατακτυπώντας το χαβάνι.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
