Εκοιμήθη πρίν απο λίγο ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιου από ανακοπή καρδιάς, απόψε Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου ενώ βρισκόταν στην Αθήνα δεδομένου της συζήτησης που θα συμμετείχε για την υπόθεση υπόθεση της Μονής Τοπλού στο ΣΤΕ.
Γεννήθηκε το 1952. Ο πατέρας του καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και είχε πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους και στο μέτωπο της Αλβανίας. Ο προπάππος του (Γ. Πασχαλίδης) υπήρξε καπετάνιος του χωριού Κερά Πεδιάδος
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών στη γενέτειρά του, εισήχθη στην Ανώτερη Παιδαγωγική Εκκλησιαστική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης σε ηλικία 19 ετών. Απέκτησε πτυχίο Ιεροδιδασκάλου. Από το 1973 ως το 1977 φοίτησε στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή. Επί δύο έτη ήταν επιστημονικός συνεργάτης στην έδρα του Κανονικού Δικαίου και Ποιμαντικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια και διασκέψεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με υποτροφία
Το 1980 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη. Χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος υπο του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμόθεου (1982), του δόθηκε το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτου και διορίστηκε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Μερικά έτη αργότερα ανέλαβε Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Γοργολαΐνι εως το 1994.
Στις 14 Ιουνίου 1994 εξελέγη παμψηφεί από την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας
Ανέπτυξε φιλανθρωπικό έργο, ενισχύοντας ιδιαίτερα το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας και τον αγώνα για να μην κλείσει, τον Ερυθρό Σταυρό και το Κοινωνικό Παντοπωλείο, καθώς και άλλους κοινωνικούς φορείς. Ειδικότερα, στήριξε τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια[2] για τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στο Λασίθι και ανέλαβε μεσολαβητικό ρόλο στις διαβουλεύσεις των τοπικών και κοινωνικών φορέων με την κυβέρνηση, το 2011 και το 2012. Έχει επίσης προτείνει την αναβάθμιση και τη μετονομασία του Νοσοκομείου της Ιεράπετρας σε Νοσοκομείο Νοτίου Κρήτης
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών στη γενέτειρά του, εισήχθη στην Ανώτερη Παιδαγωγική Εκκλησιαστική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης σε ηλικία 19 ετών. Απέκτησε πτυχίο Ιεροδιδασκάλου. Από το 1973 ως το 1977 φοίτησε στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή. Επί δύο έτη ήταν επιστημονικός συνεργάτης στην έδρα του Κανονικού Δικαίου και Ποιμαντικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια και διασκέψεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με υποτροφία
Το 1980 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη. Χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος υπο του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμόθεου (1982), του δόθηκε το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτου και διορίστηκε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Μερικά έτη αργότερα ανέλαβε Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Γοργολαΐνι εως το 1994.
Στις 14 Ιουνίου 1994 εξελέγη παμψηφεί από την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας
Ανέπτυξε φιλανθρωπικό έργο, ενισχύοντας ιδιαίτερα το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας και τον αγώνα για να μην κλείσει, τον Ερυθρό Σταυρό και το Κοινωνικό Παντοπωλείο, καθώς και άλλους κοινωνικούς φορείς. Ειδικότερα, στήριξε τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια[2] για τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στο Λασίθι και ανέλαβε μεσολαβητικό ρόλο στις διαβουλεύσεις των τοπικών και κοινωνικών φορέων με την κυβέρνηση, το 2011 και το 2012. Έχει επίσης προτείνει την αναβάθμιση και τη μετονομασία του Νοσοκομείου της Ιεράπετρας σε Νοσοκομείο Νοτίου Κρήτης
