ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΒΑΛΙΔΕ ΤΖΑΜΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΝΑΡΟΥ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Η Πλατεία Κορνάρου ή το "βαλιδέ Τζαμί", όπως έχει μείνει στη μνήμη των ανθρώπων του Ηρακλείου, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Εβανς και Αβέρωφ. Η οδός Αβέρωφ έρχεται από την Πλατεία Ελευθερίας και συνεχίζει σαν οδός Βικέλα προς τον Αγιο Μηνά. Στην Πλατεία Κορνάρου θα φτάσετε επίσης μέσα από την κεντρική αγορά του Ηρακλείου (οδός 1866) από τα Λιοντάρια και το Μεϊντάνι.

Ανοιχτή για τους πολίτες είναι από σήμερα, Πέμπτη 30 Ιουνίου, η πλατεία Κορνάρου.  Όπως είχε  δεσμευτεί ο Δήμαρχος Ηρακλείου κ. Βασίλης Λαμπρινός τα έργα της ανάπλασης της πλατείας ολοκληρώθηκαν  εντός του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος, παρότι χρειάστηκαν συμπληρωματικές παρεμβάσεις προκειμένου να διορθωθούν ορισμένα προβλήματα χρήσης τα οποία προέκυψαν από την εφαρμογή της αρχικής  μελέτης.

Οι παρεμβάσεις αφορούσαν κυρίως στην εξομάλυνση της υψομετρικής διαφοράς ανάμεσα στα επίπεδα της πλατείας και στην τοποθέτηση αντιολισθητικής ταινίας κατά μήκος του αναβαθμού η οποία,  σε συνδυασμό με τη χρωματική διαφοροποίηση  του υλικού,  επιτρέπει την ασφαλέστερη διάβαση των πεζών.

Επίσης, στα μάρμαρα έγινε επίστρωση με ειδικό αδιαβροχοποιητικό υλικό υψηλής τεχνολογίας,  το οποίο αποτρέπει τον εμποτισμό τους από την καθημερινή χρήση και καθιστά πιο εύκολο τον καθαρισμό τους.

Η Πλατεία Κορνάρου πήρε το όνομα της από τον μεγάλο κρητικό καλλιτέχνη Βιτσέντζο Κορνάρο. Ο Βιτσέντζος Κορνάρος (1553-1613) ήταν ποιητής με καταγωγή από τη Σητεία, που μεγάλωσε στον Χάνδακα (Ηράκλειο).

Ο Κορνάρος είναι από τους κυριότερους εκπροσώπους της Κρητικής Αναγέννησης, και το γνωστότερο έργο του είναι ο «Ερωτόκριτος».

Πρόκειται για αφηγηματικό ποίημα ή έμμετρο μυθιστόρημα γραμμένο στο Κρητικό ιδίωμα, τη μητρική γλώσσα του ποιητή, που αποτελείται από χιλιάδες στίχους με θέμα τον έρωτα του Ερωτόκριτου με την Αρετούσα.

Το ποίημα αυτό, που μπορεί αν συγκριθεί με το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" των Λατίνων, παραμένει ζωντανό μέχρι και σήμερα στις καρδιές των Κρητικών και αποσπάσματά του απαγγέλλονται συχνά σε παρέες, αφού δεν υπάρχει κάποιος Κρητικός που να μην γνωρίζει έστω λίγους στίχους του.

Σήμερα την Πλατεία Κορνάρου κοσμούν ένα συντριβάνι και ένα γλυπτό: ο έφιππος Ερωτόκριτος αποχαιρετά την αγαπημένη του Αρετούσα.

Αν σας παραξενέψει το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές της σκηνής έχουν πολλά κεφάλια, η ερμηνεία του καλλιτέχνη είναι ότι με αυτό τον τρόπο απεικονίζεται η δραματικότητα και η κίνηση του αποχαιρετισμού.

Η πλατεία Κορνάρου υπήρξε ένα σημαντικό κέντρο των προαστίων, των βούργων επί ενετοκρατίας, καθώς η πόλη επεκτεινόταν σταδιακά έξω από τα τείχη.

Εκείνη την εποχή στο χώρο κυριαρχούσε ο ναός του Σωτήρος, San Salvatore, του τάγματος των Αυγουστινιανών. Ένας επιμήκης, επιβλητικός σε μέγεθος αλλά απλός σε κάτοψη και διακόσμηση ναός, ο οποίος κατάφερε να γλιτώσει από τους διάφορους σεισμούς που έπληξαν το Ηράκλειο στους αιώνες. Αργότερα επί τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί αφιερωμένο στη βαλιδέ σουλτάνα (βασιλομήτωρ, μητέρα του Σουλτάνου). Από το "βαλιδέ τζαμί" με παραφθορά προέκυψε το "φαλτέ τζαμί", όπως είναι γνωστή ακόμα στους μεγαλύτερους Ηρακλειώτες η Πλατεία Κορνάρου.

Ο Ναός του Σωτήρος στέγασε τους Έλληνες πρόσφυγες μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 και φιλοξένησε το πρώτο γυμνάσιο θηλέων στο Ηράκλειο μέχρι τη δεκαετία του 1960, οπότε γκρεμίστηκε από τον χουντικό Στυλιανό Παττακό σαν δήθεν "ετοιμόρροπο" κτίριο. Η αλήθεια είναι διαφορετική και άλλο ένα περίφημο μνημείο του Χάνδακα θυσιάστηκε για οικονομικούς λόγους, για χάρη της "ανάπτυξης"