Μία παράσταση εφαρμογής, χωρίς σκηνικά και κοστούμια
«Το Αγόρι με τη βαλίτσα» του πολυβραβευμένου βρετανού θεατρικού συγγραφέα Μάικ Κένι, παρουσιάζει η ΣΤ’ Τάξη (και τα τρία τμήματα) του 34ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου, την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016 στις 7μ.μ. στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του σχολείου (οδός Άλμπερτ Σβάιτσερ 61).
Μία παράσταση εφαρμογής, χωρίς σκηνικά και κοστούμια, στηριγμένη στα βασικά υλικά του θεάτρου: το παιχνίδι, τον αυτοσχεδιασμό, τη μεταμόρφωση, τη φαντασία και την επικοινωνία με το κοινό που δουλεύτηκε με ομαδικό πνεύμα στο πλαίσιο του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Το κείμενο αγγίζει ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, το προσφυγικό, σε μια παράσταση που έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει όλους μας σχετικά με το μεγάλο πρόβλημα της προσφυγιάς και της αναγκαστικής και βίαιης μετανάστευσης.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο μικρός Ναζ ζει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Ξεσπά πόλεμος και η οικογένειά του αναγκάζεται να φύγει για να σωθεί. Ωστόσο τα χρήματα δεν αρκούν για να ταξιδέψουν όλοι και οι γονείς του τον στέλνουν μόνο του στον αδερφό του στο Λονδίνο. Ο Ναζ φαντάζεται ότι είναι ο Σεβάχ ο Θαλασσινός και διασχίζει ερήμους, βουνά και θάλασσες, με μόνη του συντροφιά την Κρίσια -ένα κορίτσι που έχει κι αυτό τον ίδιο προορισμό. Στη βαλίτσα του κρύβονται οι ιστορίες που του έλεγε ο πατέρας του σε καιρό ειρήνης.
Σημείωμα του συγγραφέα του έργου Μάικ Κένι
«Τον καιρό που έγραψα Tο Αγόρι με τη βαλίτσα δεν φανταζόμουν ότι βρισκόμασταν στην αρχή αυτού που θα γινόταν η μεγάλη ιστορία της εποχής μας.
Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καινούρια ιστορία, έτσι δεν είναι; Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι φεύγουν για να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πανώλη ή τη φτώχεια. Οι γονείς μου και οι παππούδες μου αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι προηγούμενες γενιές, δεν γνωρίζω. Στο γύρισμα του 21ου αιώνα, είχα την αίσθηση ότι άκουγα από όλες τις μεριές: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα…». Όχι, δεν έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα. Ακόμη κι αν έρχονται με άδεια χέρια, έρχονται με τις ιστορίες τους, τα τραγούδια τους, τα φαγητά τους, τον πολιτισμό τους και μπορούν να κάνουν πιο πλούσιο τον τόπο όπου φτάνουν, εάν τους επιτραπεί. Ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση τους. Είναι η ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτόν πλανήτη. Στις μέρες μας, οι Έλληνες είναι η εμπροσθοφυλακή στην εισροή των προσφύγων και πολλοί από αυτούς έχουν επιδείξει γενναιοδωρία πνεύματος, που αποτελεί παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη.»
Ιδέα – διδασκαλία: Δημήτρης Φοινίτσης
Μουσική επιμέλεια: Μάριος Μαρκόπουλος
