Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 το οροπέδιο ήταν ένα από τα πρώτα αιολικά πάρκα
της Ευρώπης. Υπήρχαν περίπου 16 χιλιάδες ανεμόμυλοι που αντλούσαν τα
υπόγεια ύδατα, με τα οποία πότιζαν τις καλλιέργειες τους οι κάτοικοί
του.
Η φήμη του ξεπερνά κατά πολύ το μέγεθός του, ίσως για να δείξει ότι
το ωραίο δεν έχει να κάνει με τις διαστάσεις, οι οποίες στη συγκεκριμένη
περίπτωση είναι τέτοιες που επιτρέπουν να δεις και να απολαύσεις πολλά,
ακόμη και σε μια επίσκεψη λίγων ωρών.
Η εικόνα των αμέτρητων άσπρων πανιών των ανεμόμυλων που κυκλοφόρησε σε
ακόμη πιο αμέτρητες καρτ ποστάλ είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται
στο μυαλό όταν ακούς να μιλούν για το οροπέδιο Λασιθίου. Από τους πιο
ξακουστούς τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας, το μεγαλύτερο οροπέδιο
της Κρήτης οφείλει τη φήμη του, σε μεγάλο βαθμό, στις ανανεώσιμες πηγές
ενέργειας, τις οποίες αξιοποίησαν με εξαιρετικό τρόπο οι ντόπιοι
αυτοδίδακτοι τεχνίτες, πολύ πριν προκύψει το φαινόμενο του θερμοκηπίου
