Σχεδόν δυο μήνες μακριά από την έδρα του, συναντηθήκαμε στη θερινή κατοικία του, απολαμβάνοντας τον ήλιο και τη θάλασσα.
Μοναχικός (ρατσισμός υπάρχει και στο ζωικό βασίλειο), χωρίς αντηλιακό, με έναν μπαμπά να τον φιλεύει με νέους μεζέδες και να τον κακομαθαίνει.
Με το τραυματισμένο πόδι του να μην αποτελεί πια «πρόβλημα» και περισσότερο παιχνιδιάρης, συνεργάζεται με τους πάντες.
Ομολογουμένως θα δυσκολευτώ να αντιμετωπίσω τις παραξενιές του σε λίγες μέρες που θα επιστρέψει στο σπίτι.
Καλημέρα...
