Επισκέφτηκα το απόγευμα του Σαββάτου 23 Αυγούστου την έκθεση με το αναδρομικό έργο του, Ρουσσέτου Παναγιωτάκη αλλά και με καινούργια έργα, στον ειδικά επιλεγμένο χώρο με θέμα “Ευρώπη και Κρητική μυθολογία” που συνεχίζεται στο Οικολογικό πάρκο “Λάσινθος” στο Οροπέδιο Λασιθίου.
Μια συνάντηση με τον Ρουσσέτο είναι πάντα ευχάριστη, δημιουργική και απρόβλεπτη. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε με μαντινάδες, άνθρωποι που μιλάνε με τον φωτογραφικό τους φακό, και άνθρωποι που χορεύουν με τα χέρια τους, και επικοινωνούν με την σιωπή τους.
Εικόνες και στιγμές ζωής ενός άλλου πανάρχαιου κόσμου που πάνω του πατήσαμε και ξαναπατήσαμε και καταστρέψαμε απο τις μνήμες μας και την καθημερινότητα μας.
Τον μινωικό πολιτισμό με πινελιές και με εσωτερικές ματιές του Ρουσσέτου Παναγιωτάκη έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν όλοι όσοι θα επισκεφτούν την έκθεση, η οποία θα πάρει λίγες ημέρες παράτασης στον χώρο που φιλοξενείτε στο Λάσινθος.
Στον τόπο που κατά τη μυθολογία γεννήθηκε ο Δίας ο Ρουσσέτος νιώθει ασφαλής αφού παντρεύοντας τους θεούς με τους ανθρώπους ταιριάζει του μύθους με τους σημερινούς ήχους που βγάζουν οι πίνακες του.
Από τις μεγάλες εικόνες αναπαραστάσεων τελετών και μυθικών σκηνών, περνάει στη σύγχρονη εποχή με την σχεδίαση μαχών και ανθρώπων και τόπων. Όταν δεν του επαρκεί η αποτύπωση ιστοριών και γνωστών προσφιλών του θεμάτων, θα καταφύγει σε πιο προσωπικές οπτικές σε καθαρή ζωγραφική και χρωματικές συνθέσεις.
Η προσήλωση σε Ανθρώπους που είναι κοντά του, φαίνεται σε πορτραίτα και σύνολα. πιστεύει ακόμα στον άνθρωπο, εμπνέεται απο αυτόν, θέλει και το δείχνει μέσα απο τα έργα του ότι ονειρεύεται έναν άλλο άνθρωπο, που να είναι πιο κοντά στον θεό, στον μύθο, στο όνειρο.
Ενα ταξίδι στο παρελθόν, στη μινωική Κρήτη, στην Κρήτη των πολέμων ενάντια στους κατακτητές, στην Κρήτη της Κρητικής επανάστασης, με την πινελιά και την διάσταση που σε φέρνει στο σήμερα είναι τα έργα του Ρουσσέτου Παναγιωτάκη.
Μόνο αν φτιάξουμε τον μύθο μας θα καταλάβουμε τους μύθους, μόνο όταν βρεθούμε στο κλειδωμένο ντουλάπι της καθημερινότητας θα κατανοήσουμε το όνειρο των χρωμάτων και των ήχων απο τις δικές μας λεζάντες που θα θελήσουμε να βάλουμε στις πινελιές του Ρουσσέτου.
Αλλωστε τα έργα του είναι ένα συνεχές ταξίδι ανάμεσα στον μύθο στο όνειρο και στην πραγματικότητα.
Χρώματα και πίνακες που δεν ταιριάζουν με τα χρώματα των τοίχων των σπιτιών μας αλλά με τα χρώματα των βιωμάτων μας ή και των προσδοκιών μας πρέπει να μας υπενθυμίζουν τα καδραρισμένα έργα στον χώρο μας... ότι όλα έχουν την αξία τους, όλα είναι ίδια αν δεν τ αγαπάς ότι όλα γίνονται αλλιώς μέσα απο την δική μας την ματιά που λέει και ένας στίχος ερμηνευμένος απο τον Ορφέα Περίδη αλλά πάνω οτι όλα... όλα, απο κάπου γεννήθηκαν .
ΠΟΣΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟ...
ΠΟΣΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ...
Οπως έγραψα και νωρίτερα μια συνάντηση με τον Ρουσσέτο είναι πάντα ευχάριστη, δημιουργική και ευχάριστα απρόβλεπτη.
Μία τσικουδιά, ή μάλλον πολλές... έσμιξαν ξανά με τις κουβέντες που ανταλλάσσουμε οι άνθρωποι. καλούδια της κρητικής γής μας έφεραν ξανά στο ίδιο τραπέζι με τον Ρουσσέτο και την Ανδριάνα την γυναίκα του.
Το εις υγείαν που εύχονται οι άνθρωποι ξανακούστηκε.
Ο πρώην αντιδήμαρχος Ηρακλείου Μιχάλης Περισυνάκης και ο φίλος Γιώργος έκαναν την παρέα ακόμα πιο μεγάλη.
Κάτι τέτοιες στιγμές άλλωστε που οι άνθρωποι σμίγουν και οίνο με ιστορίες, με μαντινάδες και με γέλιο προσδοκώ στις επαφές μου.
Εχω αναφερθεί και στο παρελθόν για την εκτίμηση μου στο πρόσωπο του Ρουσσέτου Παναγιωτάκη σαν άνθρωπο, σαν καλλιτέχνη, αλλά και σαν στοχαστή απλών πραγμάτων που χάνονται και ο Ρουσσέτος ξέρει ή με το μολύβι του και το πινέλο του... ή ... με το ήσυχο πείσμα του να σου δείχνει, να σου υπενθυμίζει, να σου μαθαίνει, και να σου μεταδίδει.
Αντώνη μου λέει ο Ρουσσέτος άκου μια μαντινάδα απο τονΓιώργη ...
( Με μια ελπίδα ζεί κιανείς και ελπίζοντας πεθαίνει
μ αυτοί που δεν ελπίζουνε λογούνται ποθαμένοι )
2 δώρα πρόσφερε ο Ρουσσέτος και η Ανδριάνα στην κόρη μου Μαρίζα.
Διάλεξε ότι σου αρέσει τις λέει, να το βάλεις στο δωμάτιο σου.
Κατασκευές με τα χέρια του δημιουργού, αλλά και της γυναίκας του.
... μου αρέσει να κάνω δώρα στα παιδιά μου λέει. έτσι απλά.
Λίγο καθήσαμε με τον ροσσέτο και του χρωστάω περισσότερες ώρες.
πάντα να τον έχει καλά ο θεός και αυτόν και την οικογένεια του.
εις το επανιδείν λοιπόν.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
