Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΥΛΟΥΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΣ...

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο Νίκος Ξυλούρης ήταν ήδη γνωστός στην Κρήτη για τη δεξιοτεχνία του στη λύρα και την ιδιαίτερη φωνή του. Από το 1953 είχε εγκαταλείψει το χωριό του τα Ανώγεια και εμφανιζόταν σε νυχτερινό κέντρο του Ηρακλείου, όπου γνώριζε μεγάλη επιτυχία. ‘Έχοντας αποκτήσει εμπειρία στο χώρο της μουσικής, ο Ξυλούρης μαζί με τον στενό του συνεργάτη Ζαχαρία Φασουλά αποφασίζουν να αναζητήσουν την τύχη τους στην Αθήνα και να ηχογραφήσουν τον πρώτο τους δίσκο. 

Ο «αρχάγγελος» της Κρήτης, άγνωστος τότε στην πρωτεύουσα, χτύπησε την πόρτα της εταιρίας Οντεόν, που μαζί με την Κολούμπια, κυριαρχούσαν στη δισκογραφία. Ο Ξυλούρης σε νεαρή ηλικία έπιαζε λύρα σε κρητικά γλέντια και γάμους και γνώριζε μεγάλη επιτυχία.

Ο Ξυλούρης σε νεαρή ηλικία έπιαζε λύρα σε κρητικά γλέντια και γάμους και γνώριζε μεγάλη επιτυχία. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας ακολούθησαν την τυπική διαδικασία και ζήτησαν από τους κρητικούς μουσικούς να περάσουν από ακρόαση. 

Η απάντηση όμως, όπως ανέφερε στη «Μηχανή του Χρόνου» ο αδελφός του Νίκου Ξυλούρη, Γιάννης, ήταν αρνητική. Η εταιρεία απέρριψε την πρόταση, επειδή έκρινε ότι η κρητική μουσική δεν ήταν εμπορική. 

Ο ίδιος ο Ζαχαρίας Φασουλάς σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ανωγή» ανέφερε: «Μας λένε δεν έχει τώρα η εταιρεία για να βγάλετε δίσκο μόνο θα ξαναρθείτε άλλη φορά».

Η παρέμβαση του Παύλου Βαρδινογιάννη 

Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν τότε μόλις 22 ετών και τα οικονομικά του αρκετά στριμωγμένα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, φιλοξενούνταν στο σπίτι του βουλευτή Παύλου Βαρδινογιάννη με τον οποίο είχαν φιλικές σχέσεις. 

Όταν ο βουλευτής, που ήταν Κρητικός και αγαπούσε τη μουσική της πατρίδας του, πληροφορήθηκε την απόρριψη του Ξυλούρη από τη δισκογραφική εταιρία, έσπευσε να βοηθήσει. Επισκέφθηκε τα γραφεία της εταιρίας για να δώσει προσωπικές εγγυήσεις για την επιτυχία του δίσκου. 

Ο φίλος και κουμπάρος του Νίκου Ξυλούρη, Στέλιος Παπαδογιάννης, είπε στη «Μηχανή του Χρόνου» πως ο Βαρδινογιάννης υποσχέθηκε στους εκπροσώπους της Οντεόν να καλύψει τα έξοδα της παραγωγής του δίσκου, σε περίπτωση που δεν θα έκανε πωλήσεις. Πρακτικά αυτό σήμαινε ότι η εταιρεία δεν θα έχανε ούτε δραχμή. 

Δεν έχασε όμως ούτε ο Βαρδινογιάννης. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1958 και οι υψηλές πωλήσεις δικαίωσαν τόσο τον ίδιο τον Ξυλούρη, όσο και τον Παύλο Βαρδινογιάννη. 

Η συνεργασία του Κρητικού με την εταιρία συνεχίστηκε για λίγο καιρό με κάποια 45αρια που ηχογράφησε. Μέχρι που ο Ξυλούρης γνώρισε τον Τάκη Λαμπρόπουλο, διευθυντή της Κολούμπια και ξεκίνησε μια συνεργασία, που οδήγησε σε δυνατή προσωπική φιλία και κουμπαριά. ...

Οι δισκογραφικές διεκδικούν τον Ξυλούρη 

Ο Ζαχαρίας Φασουλάς θυμάται πως οι εκπρόσωποι της Οντεόν που αρχικά είχαν απορρίψει τον Ψαρονίκο, τον προσέγγισαν και του ζήτησαν να σπάσει το συμβόλαιό του με την Κολύμπια και να επιστρέψει στην Οντεόν. Τα χρήματα και οι όροι του συμβολαίου που του πρότειναν ήταν πολύ ευνοϊκοί, αλλά ο λυράρης δεν ήθελε να «πουλήσει» τον φίλο και συνεργάτη του. Ο Ξυλούρης δεν θα χάλαγε ποτέ μια φιλία, για μια συμφωνία… Αρνήθηκε την πρόταση της Οντεόν και ο Λαμπρόπουλος αναγνωρίζοντας την πράξη του, αύξησε την αμοιβή του και βελτίωσε τους όρους του συμβολαίου του. Η συνεργασία του Ξυλούρη με την Κολούμπια συνεχίστηκε για πολλά χρόνια με επιτυχία....

ΠΗΓΗ: http://www.mixanitouxronou.gr/