Για τον καθένα μας η μέρα των γενεθλίων μας είναι η πιο ιδιαίτερη μέρα όλου του χρόνου. Είναι η μέρα την οποία εδώ κι εκατοντάδες μέρες προσμένουμε με ανυπομονησία κι ενθουσιασμό. Κάνουμε σχέδια γι’ αυτή τη μέρα, τα οποία ωστόσο δεν υλοποιούνται πάντα.
Είτε γιατί δεν το σηκώνει η τσέπη μας, ή η τσέπη των γονιών μας, είτε επειδή τα πρόσωπα με τα οποία θέλαμε να περάσουμε αυτήν την τόσο σημαντική μέρα για εμάς, δεν είναι πια εδώ.
Καταρχάς, τείνουμε να είμαστε αρκετά συναισθηματικοί αυτήν την ημέρα. Η παραμικρή ευχή θα μας στείλει στα ουράνια, απ’ το φιλαράκι μας που σπουδάζει σ’ άλλη πόλη και δεν κατάφερε να έρθει λόγω υποχρεώσεων, μέχρι κι εκείνον τον παλιό συμμαθητή που όσο και να χαθήκαμε, τελικά μας θυμήθηκε. Απ’ τη λατρεμένη σου Μαμά που θα σε πάρει πρωί-πρωί τηλέφωνο για να βεβαιωθεί ότι είναι η πρώτη που σου ευχήθηκε.
Πάντα κάτι τέτοιες μέρες, κάποια απ’ τα αγαπημένα μας μηνύματα είναι αυτά των πρώην μας. Είναι κάποια που είναι τόσο τυπικά, που καταλήγουν να είναι ειρωνικά. Είναι μηνύματα όπου φαίνεται ότι στάλθηκαν μόνο και μόνο για να σταλθούν, χωρίς να εμπεριέχουν την παραμικρή διάθεση χαράς, συμφιλίωσης, ή ακόμη –το πιο αυτονόητο–, ευχής. «Το ‘πα για να το πω», που λέει κι ο λαός.
Υπάρχουν όμως κι άλλα μηνύματα πρώην, τα οποία πάντα θα σε συγκινούν. Μπορεί να είναι απλά, να μη συμπεριλαμβάνουν λέξεις όπως «αγάπη μου», «σ’ αγαπώ», «μου λείπεις». Είναι όμως αληθινά και με το μοναδικό τρόπο του αποστολέα τους, καταλαβαίνεις ότι κάθε ευχή την εννοεί από καρδιάς. Κι είναι απ’ τις φάσεις που μπορεί να σε πιάσει το παράπονο και να ρίξεις και κανένα δάκρυ, αλλά ταυτόχρονα θα νιώσεις τυχερός που το έζησες, γιατί εν τέλει αυτός ο άνθρωπος άξιζε.
Η θλίψη, λοιπόν, θα έρθει στις δώδεκα κι ένα λεπτό, όπου θα έχει αλλάξει η μέρα και -ίσως για μια ακόμη χρονιά- δε σου είπε «χρόνια πολλά» αυτός που ήθελες να σου πει πιο πολύ απ’ τον καθένα. Περιμένεις μερικά ακόμη λεπτά μήπως το ξέχασε, αλλά άπαξ κι έρθει η επόμενη μέρα και δεν έχει στείλει ακόμα, τότε είναι που πέφτεις σε κατάθλιψη.
Αυτός ο άνθρωπος, ο ένας, που μ’ ένα του μήνυμα θα σου έφτιαχνε ολόκληρη τη μέρα. Θα ήταν σημάδι για σένα ότι σε σκέφτηκε, ότι δε σε ξέχασε. Ή, πιο σωστά, ότι δε σε έχει ξεχάσει –όπως κι εσύ εκείνον άλλωστε. Ένα μήνυμα, δυο λέξεις, μερικά δευτερόλεπτα για να το συντάξει κι άλλο ένα για να το στείλει. Κι όμως, δεν το έκανε. Θες επειδή ξέχασε πραγματικά ότι σήμερα είναι τα γενέθλιά σου, ή επειδή ήθελε αυτό να σε κάνει να πιστέψεις, μια μέρα σαν κι αυτή; Δε θα μάθεις ποτέ και δεν έχει και καμιά σημασία.
Αυτός που θέλει να θυμηθεί κάτι, το θυμάται. Εσύ πώς θυμάσαι την ημέρα των γενεθλίων του απέξω, κι όταν πλησιάζει ο καιρός πας στο προφίλ του για να δεις ότι θυμάσαι τη σωστή ημερομηνία, μην και τα ξεχάσεις; Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι η μόνη ημερομηνία που θυμάσαι.
Θυμάσαι τη μέρα που γνωριστήκατε, τη μέρα που φιληθήκατε για πρώτη φορά και γενικά όλες εκείνες τις πρώτες φορές που είχατε μαζί. Θυμάσαι τα πάντα.
Εκείνος - εκείνη , όμως, φαίνεται πως προχώρησε τη ζωή του, κι εσένα σε άφησε εκεί όπου ανήκεις: στο παρελθόν. Δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν ένιωσε τίποτα για σένα τότε. Συγκεκριμένα, δεν παίζει να μην ένιωσε για σένα τίποτα ποτέ, κι αυτό το ξέρετε πολύ καλά κι οι δυο σας. Απλώς έχει πάρει κάποιες αποφάσεις στη ζωή του και το πιο πιθανόν είναι ότι δε βρήκε το λόγο να σου ευχηθεί για τα γενέθλιά σου. Ως τι να σου ευχηθεί; Ως πρώην, ως φίλος, ή ως απωθημένο;
Αν πάλι αυτό το ένα άτομο που δε σου ευχήθηκε είναι φίλος που έχετε μαλώσει και δε μιλάτε πια, εκεί κι αν δεν πρέπει να χαλαστείς. Ξέρεις γιατί; Γιατί σίγουρα ξέρει ότι έχεις γενέθλια σήμερα και σίγουρα δε σου είπε «χρόνια πολλά» για να σου χαλάσει τη διάθεση. Εσύ, τι θα κάνεις; Θα του το επιτρέψεις;
Γι’ αυτό μη σκας, αν αυτό το ένα άτομο δε σου είπε «χρόνια πολλά». Αυτή η μέρα είναι δική σου κι είναι η μοναδική μέρα του χρόνου που απαγορεύεται ν’ ασχοληθείς με οποιονδήποτε άλλον πέρα απ’ τον εαυτό σου. Μην επιτρέψεις σε καμία περίπτωση, μία τόσο όμορφη μέρα να στη χαλάσει η μικρότητα, η αδιαφορία και η μαλακία μερικών ανθρώπων.
Γιατί αυτό που γιορτάζεις αυτή τη μέρα δεν είναι ούτε τα check-in που θα κάνεις στα club της πόλης σου, ούτε το πόσο μεγάλη θα είναι η παρέα που θα βγάλεις έξω, ούτε ποιος σου ευχήθηκε και ποιος όχι. Γιορτάζεις το γεγονός ότι γεννήθηκες, ότι πριν μερικά χρόνια σου δόθηκε αυτό το πολύτιμο δώρο, που λέγεται ζωή. Κρίμα δεν είναι μία τόσο ιδιαίτερη μέρα, ν’ αφήσεις να σου τη χαλάει ένα μήνυμα ή ένα τηλεφώνημα που δεν πήρες;
Και μην ξεχάσεις αυτή τη μέρα το πιο μεγάλο φιλί να το δώσεις στους γονείς σου. Γιατί χάρη σ’ αυτούς υπάρχεις, ώστε να γιορτάζεις αυτή τη μέρα.
Όσο γι’ αυτούς που δεν είναι πια εδώ, μη στενοχωριέσαι. Είναι ίσως οι μόνοι που δεν παίζει με την καμία να ξεχάσουν ποια μέρα έχεις γενέθλια και να ‘σαι σίγουρος πως κάθε χρόνο σου εύχονται, κι ας μην τους ακούς. Στην τελική, τι κι αν δε σου ευχήθηκε ένας άνθρωπος;
Σου εύχομαι εγώ! Χρόνια σου πολλά λοιπόν. Να έχεις ό,τι επιθυμείς και κυρίως άτομα σωστά και καλά στο πλευρό σου. Πάνω απ’ όλα υγεία κι όλα τα άλλα έρχονται.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου