Ενορχηστρώνεις φτερά λευκά
και μουσικές από τον ψίθυρο των άστρων
τρυφερή η πίστη σ’ έναν άλλο ουρανό.
Σμιλεύοντας αρχέτυπες εικόνες του Έρωτα
πέρα από τη δόνηση του φιλιού,
η αφοσίωση, μεταφυσική φαντασίωση
κι ο θάνατος χωρίς λύπη
χωρίς αγωνία.
Ντυμένες στα μεταξωτά
οι μνήμες της νιότης και οι ώρες
οι δακρυσμένες του αποχωρισμού
σε λιμάνια και σταθμούς τρένων
στα δίχτυα της γοητείας της Άνοιξης,
όταν παραδομένη στο πάθος του ανέμου
η παπαρούνα λιτανεύει το κόκκινο.
Φαίνεσαι πιο επιρρεπής σε σχέσεις εφήμερες
μια ξέφρενη στιγμή πριν ηττηθείς
πριν μονολεκτικά η απουσία
σύρει στη λήθη
την πρόσκαιρη λάμψη απ’ το βλέμμα σου.
Ράγισε ο ουρανός.
Κηλίδες ιδρώτα στο αρυτίδωτο ακόμη μέτωπο
οι ζωντανοί μύθοι σωριασμένοι στο πάτωμα.
Στην αποτυχία της νύχτας
υψώσαμε το τελευταίο ποτήρι
δείχνοντας το φεγγάρι από το παράθυρο,
αποσπώντας δάκρυα και παράπονα
συμπληρώνεις την ανεπαρκή πραγματικότητα
και την εξορία του ονείρου.
Λάδι σε μουσαμά, τίτλος: « Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο»
Έργο της Ιωάννας Παληοκώστα
Αλλιώτικα μετρήσαμε απόψε το φως
στις άκριες των δακτύλων
στις άκριες της ψυχής
στις άκριες των ματιών
με το χαμόγελο του προδομένου ονείρου.
Ξύπνησα με την παλιά μου σκέψη
στην καινούρια ζωή
σού χαρίζω τα σημάδια της σκιάς
στη συντριβή της μέρας
η ελευθερία μου αδιαπραγμάτευτη.
Αύριo, εν ονόματι της Αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα, Μάρτιος 2007
