«Πολλά μεταξύ πέλει κύλικος και χείλεος άκρου» έλεγε η αρχαία παροιμία. Πολλά μπορεί να γίνουν από το χρόνο που χρειάζεται το κρασί να κυλήσει από το ποτήρι στην άκρη των χειλιών.
Πώς όμως προέκυψε αυτή η παροιμία;
Μετά την Αργοναυτική εκστρατεία, όπου έλαβε μέρος, ο Αγκαίος βασιλιάς της Σάμου, γυιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Αστυπάλαιας, έδωσε μεγάλη ώθηση στην αμπελοκαλλιέργεια. Φύτεψε δικούς του αμπελώνες. Τους καλλιεργούσαν σκλάβοι, στους οποίους όμως η συμπεριφορά του ήταν άσχημη. Αγανακτισμένος ένας από τους σκλάβους τον καταράστηκε, κρυφά, να μην προφτάσει να πιει κρασί από τα αμπέλια εκείνα. Ο βασιλιάς άκουσε την κατάρα. Δεν αντέδρασε. Το κράτησε στο νου του. Τα αμπέλια μεγάλωσαν, κάρπισαν και οι σκλάβοι τρυγοπάτησαν και γέμισαν με μούστο τα βαρέλια. Όταν έγινε το κρασί και άνοιξαν τα βαρέλια, ο Αγκαίος θυμήθηκε την κατάρα του δούλου. Τον κάλεσε και του είπε: «Βλέπεις η κατάρα σου δεν έπιασε. Βάλε μου κρασί από το βαρέλι να ευφράνει το λαρύγγι μου». Ο δούλος πειθαρχικά εκτέλεσε την εντολή, λέγοντας συγχρόνως: « Πολλά μεταξύ πέλει κύλικος και χείλεος άκρου». Μεγάλη είναι, βασιλιά μου, η απόσταση του ποτηριού από την άκρη των χειλιών σου.
Τη στιγμή ακριβώς αυτή άλλος δούλος φτάνει λαχανιασμένος. « Βασιλιά μου, τεράστιο αγριογούρουνο καταστρέφει τον αμπελώνα»! Παρατά ο Αγκαίος το γεμάτο ποτήρι, αρπάζει το τόξο του και τρέχει προς τον αμπελώνα. Όμως το αγριογούρουνο τον πλήγωσε θανάσιμα. Έτσι δεν πρόλαβε να πιει το κρασί.
Πολλοί μάλιστα έλεγαν ότι η θεά Άρτεμη, χολωμένη γιατί ο Αγκαίος δεν της πρόσφερε τις «απαρχές», τα πρώτα σταφύλια του αμπελιού, έστειλε το αγριογούρουνο να καταστρέψει το αμπέλι και να τιμωρήσει με θάνατο τον Αγκαίο!
Έτσι, φαίνεται, να προήλθε αυτή η παροιμία, που σήμερα εμείς έχομε το επιβίωμά της: « Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος». Είναι μια παροιμία για τα απροσδόκητα, τα ξαφνικά.
.jpg){kind=link}