Αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου που έφυγε απο την ζωή την Κυριακή 22 Ιουλίου 2018
Το Μαλαματένια Λόγια είναι τραγούδι σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και σε στίχους Μάνου Ελευθερίου. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1974, στον δίσκο του Μαρκόπουλου Θητεία, και ερμηνεύτηκε από τους Λάκη Χαλκιά, Χαράλαμπο Γαργανουράκη και Τάνια Τσανακλίδου
Οι στίχοι του κομματιού γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Χούντας και υπέστησαν λογοκρισία. Το κομμάτι αναφέρεται στο εργατικό κίνημα και πρόκειται για μία αφήγηση από την περίοδο της Κατοχής έως και την επταετία της Χούντας.Ενώ μερικοί στίχοι παραποιήθηκαν, όπως για παράδειγμα αντί του «κι όχι να ζεις μ' αυτή τη συμμορία» έχουμε «κομπανία» και αντί του «και ξημερώνοντας Παρασκευή» έχουμε «μέρα κακή». Παρασκευή έγινε το πραξικόπημα, ενώ Παρασκευή δολοφονήθηκε και ο Γρηγόρης Λαμπράκης
Υποστηρίζεται επίσης ότι κάποιοι στίχοι του ποιήματος αναφέρονται στον Γιώργο Σεφέρη και στο ποίημα Ελένη. Στα μουσικά, το κομμάτι λέγεται ότι ο Μαρκόπουλος είχε σκεφτεί τη μελωδία όταν ήταν ακόμα 13 ετών, όταν προσπαθούσε να γράψει μουσική σε κάλαντα. Το κομμάτι είναι γραμμένο σε ελάσσονα, ενώ η χαρακτηριστική εισαγωγή του παίζεται με πιάνο στην πρώτη κυκλοφορία. Η χαρακτηριστική του μελωδία ακούγεται δυστυχώς κατά καιρούς και σε γήπεδα, σαφώς με παραλλαγμένους στίχους
Μουσική:Γιάννης Μαρκόπουλος Στίχοι:Μάνος Ελευθερίου
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
απ του καιρού την άγρια πληρωμή
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ το παλιό μαρτύριο να χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
πώς το φεραν η μοίρα και τα χρόνια
Και στ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
και ξημερώνοντας μέρα κακή
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
