Ο εκριζωμός χιλιάδων Ποντίων από τις πατρογονικές τους εστίες, στις οποίες επί αιώνες έζησαν κι εδημιούργησαν έναν απαράμιλλο πολιτισμό, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες συμφορές που γνώρισε ο Ελληνισμός κατά την ιστορική του διαδρομή.
Η προσχεδιασμένη, μεθοδική προσπάθεια εξόντωσης των μη μουσουλμανικών πληθυσμών, στην οποία επιδόθηκαν οι Τουρκικές αρχές στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, έλαβε τελικώς τις διαστάσεις της Γενοκτονίας.
Με αναρίθμητους νεκρούς, και τεράστιες δυσκολίες στα χρόνια που ακολούθησαν τους διωγμούς, οι χιλιάδες Πόντιοι πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν από την γη τους, φτάνοντας στην μητέρα Ελλάδα, κατόρθωσαν να σταθούν και πάλι όρθιοι, διατηρώντας τον πολιτισμό τους, τα ήθη, τις ψυχικές τους δυνάμεις, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπτυξη του τόπου μας.
Με την ανοχή μεγάλου μέρους του Δυτικού Κόσμου, η σύγχρονη Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την παραδοχή της Γενοκτονίας Ποντίων (όπως και εκείνης των Αρμενίων). Εντούτοις, τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα δεν διαγράφονται από την συλλογική μας Μνήμη. Το Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλα τα κράτη, και να μην εφαρμόζονται κατά περίπτωση.
Η Γενοκτονία των Ποντίων πρέπει να αναγνωριστεί από όλους.
