Πόσο εύκολο είναι να είσαι επικεφαλής σε ένα δήμο; Μπορεί κάποιος που δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία διοίκησης, να αναλάβει τα ηνία ενός τόσο ζωντανού και απαιτητικού οργανισμού, όπως είναι ο δήμος Μαλεβιζίου;
Η τοπική αυτοδιοίκηση, είναι το πρώτο και βασικότερο κύτταρο συνοχής της κάθε κοινωνίας. Από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν σχεδόν τα πάντα που άπτονται με την καθημερινότητα του πολίτη: Από το εάν θα μπορεί να πηγαίνει το παιδί του σε έναν παιδικό σταθμό, μέχρι να υποστηριχθεί από μια αποτελεσματική κοινωνική δομή. Από το να μην έχει πρόβλημα υδροδότησης το σπίτι του, μέχρι το να έχει πολιτιστικές υποδομές. Από το να γίνεται ο τόπος του τουριστικός προορισμός, μέχρι το να χτίζεται το ένα σχολείο μετά το άλλο. Από το να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα από την εκάστοτε δημοτική αρχή, μέχρι να έχει έναν άνθρωπο που παρά το ότι δεν τον γνωρίζει προσωπικά, μπορεί να τον καταλάβει και να του πει την αλήθεια.
Και φυσικά, αυτός ο οργανισμός, πρέπει να έχει έναν δήμαρχο που να είναι έντιμος,εργατικός και με εμπειρία στον τρόπο λειτουργίας της κρατικής μηχανής. Πως διασφαλίζονται οι εθνικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Ποια διαδικασία ακολουθείται σε κάθε περίπτωση, π.χ. σε μια μελέτη (απαραίτητη προϋπόθεση, στα πάντα). Πως κατασκευάζεται σωστά ένα μεγάλο έργο. Ποια φιλοσοφία υπάρχει στον εθνικό τρόπο διάθεσης των πόρων. Πως καταρτίζεται ένας προϋπολογισμός που διασφαλίζει την ευρωστία του δήμου και την κρυστάλλινη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Ποιος μπορεί να πει ότι όλα τα παραπάνω – καθώς και πολλά ακόμα – είναι εύκολη υπόθεση;
Πόσο άγνοια κινδύνου πρέπει να διαθέτει κάποιος που χωρίς καμία απολύτως εμπειρία, θεωρεί τον εαυτό του τον απόλυτο «σωτήρα» ενός τόπου;
Και πόσο υπεροπτικό και αλαζονικό είναι το να απαξιείς να παρουσιάσεις έστω και μια ολοκληρωμένη και σαφή πρόταση, που να δείχνει τις προθέσεις σου έστω για την επόμενη μέρα;
Οι πολιτικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές. Ακόμα κι αν ο δρόμος προς τη Βουλή κατέληξε σε αδιέξοδο και η στροφή προς την αυτοδιοίκηση θεωρήθηκε από το περιβάλλον ως η «εύκολη» λύση. Το να επιχειρεί όμως κάποιος την ουδέτερη πολιτικολογία να την αναδείξει σε λύση, χωρίς θέσεις και πρόγραμμα, μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Όχι για τον ίδιο – γι’ αυτόν θα βρεθεί ο επόμενος στόχος – αλλά για τον τόπο και τους κατοίκους του.
